01/11/2025
แม้อาจารย์ใน #คณะศึกษาศาสตร์ จะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน #การสอน (𝐏𝐞𝐝𝐚𝐠𝐨𝐠𝐲) โดยตรง แต่ก็ยังมีความเครียดจาก 𝐎𝐁𝐄 ได้ด้วยเหตุผลหลายประการ ซึ่งมักจะ #ซับซ้อน กว่าอาจารย์ในคณะอื่นๆ เสียอีก 😮
𝟏. ความรู้เรื่อง 𝐏𝐞𝐝𝐚𝐠𝐨𝐠𝐲 ที่มากเกินไป
#เห็นความซับซ้อนมากกว่า: ด้วยความที่เชี่ยวชาญเรื่องการสอน อาจารย์คณะศึกษาศาสตร์ย่อมเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าการเรียนรู้ของมนุษย์มีความซับซ้อน ไม่ใช่แค่การเขียนเป้าหมายและวัดผลตามนั้น
#มองเห็นช่องโหว่ของการประยุกต์ใช้: พวกเขาเห็นว่าการนำ 𝐎𝐁𝐄 มาใช้ในประเทศไทยนั้น มักจะลดทอนความซับซ้อนของการเรียนรู้ให้กลายเป็นแค่การกรอกเอกสารและการวัดผลเชิงปริมาณ ซึ่งขัดแย้งกับหลักการสอนที่ดีที่พวกเขาร่ำเรียนมา
อึดอัดกับ "𝐇𝐨𝐰-𝐭𝐨" ที่ตื้นเขิน: การอบรม 𝐎𝐁𝐄 ที่เน้นเพียง "วิธีทำเอกสาร" หรือ "วิธีกรอกแบบฟอร์ม" อาจดูเป็นเรื่องพื้นฐานและตื้นเขินสำหรับพวกเขา ซึ่งขัดแย้งกับความรู้เชิงลึกด้าน 𝐏𝐞𝐝𝐚𝐠𝐨𝐠𝐲 ที่พวกเขามีอยู่
𝟐. ภาระเอกสารที่ขัดกับหลักการเรียนรู้
เน้น "รายงาน" มากกว่า "ผลลัพธ์จริง": อาจารย์ศึกษาศาสตร์รู้ดีว่าการเรียนรู้ที่ดีต้องยืดหยุ่น ปรับตามผู้เรียน แต่ระบบ 𝐎𝐁𝐄 ที่เน้นเอกสารในทางปฏิบัติมักทำให้เกิดความแข็งกระด้างและเสียเวลา
ใช้เวลาไปกับการ " #แสดงให้เห็น" แทน " #การทำจริง": พวกเขาอาจรู้สึกว่ากำลังเสียเวลาไปกับการทำ "หลักฐาน" ว่าทำ 𝐎𝐁𝐄 แล้ว มากกว่าการมุ่งเน้นที่การพัฒนาการเรียนรู้ของผู้เรียนอย่างแท้จริง
การประเมินที่สวนทางกับ 𝐏𝐞𝐝𝐚𝐠𝐨𝐠𝐲: หากการประเมินผลลัพธ์ของ 𝐎𝐁𝐄 ยังคงเน้นการวัดผลแบบท่องจำ หรือเน้นผลสัมฤทธิ์ที่แคบ ก็ยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกขัดแย้งกับ #หลักการประเมินเพื่อการเรียนรู้ (𝐀𝐬𝐬𝐞𝐬𝐬𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐟𝐨𝐫 𝐋𝐞𝐚𝐫𝐧𝐢𝐧𝐠) ที่แท้จริง
𝟑. แรงกดดันในฐานะ "ต้นแบบ" และ "ผู้เชี่ยวชาญ"
#ความคาดหวังจากภายนอก: คนในมหาวิทยาลัยและหน่วยงานส่วนกลางอาจคาดหวังว่า "คณะศึกษาศาสตร์" ต้องเป็นผู้นำและเป็นต้นแบบในการนำ 𝐎𝐁𝐄 ไปใช้อย่างสำเร็จ ทำให้พวกเขามีแรงกดดันสูงกว่าคณะอื่น
ต้อง "ทำให้เห็น" และ "ทำให้ดี": อาจารย์ในคณะนี้จึงต้องพยายามอย่างหนักที่จะทำให้ 𝐎𝐁𝐄 เกิดผลลัพธ์ที่ดี เพื่อพิสูจน์ว่าความรู้ด้าน 𝐏𝐞𝐝𝐚𝐠𝐨𝐠𝐲 ของพวกเขาสามารถทำให้ 𝐎𝐁𝐄 ประสบความสำเร็จได้
ต้อง "สอน" คนอื่นด้วย: บางครั้งอาจารย์คณะศึกษาศาสตร์ต้องรับหน้าที่เป็นผู้อบรมหรือที่ปรึกษาเรื่อง 𝐎𝐁𝐄 ให้กับคณะอื่นๆ หรือมหาวิทยาลัยอื่นๆ ซึ่งเพิ่มภาระและความรับผิดชอบขึ้นไปอีก
𝟒. #ความตระหนักรู้ถึงปัญหาเชิงโครงสร้างที่ลึกซึ้งกว่า
มองเห็นปัญหาในระบบการศึกษาโดยรวม: ด้วยความเข้าใจในระบบการศึกษาเป็นอย่างดี อาจารย์ศึกษาศาสตร์อาจมองเห็นว่าปัญหาของ 𝐎𝐁𝐄 ไม่ได้อยู่แค่ที่ตัวหลักการ แต่เป็นเรื่องของโครงสร้างการบริหารจัดการ การประเมินคุณภาพ การจัดสรรทรัพยากร และวัฒนธรรมองค์กรของมหาวิทยาลัยและประเทศ
#วิจารณ์แต่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้: พวกเขาอาจมีความสามารถในการวิเคราะห์และวิพากษ์วิจารณ์ปัญหาเหล่านี้ได้ดี แต่กลับไม่มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงระบบในระดับมหภาค ทำให้เกิดความคับข้องใจ
โดยสรุปแล้ว แม้อาจารย์คณะศึกษาศาสตร์จะมีความรู้ด้าน 𝐏𝐞𝐝𝐚𝐠𝐨𝐠𝐲 อย่างลึกซึ้ง แต่ความรู้และบทบาทของพวกเขานี่เองที่ทำให้พวกเขา ตระหนักถึงความไม่สมบูรณ์และความขัดแย้งของการนำ 𝐎𝐁𝐄 ไปใช้ในทางปฏิบัติได้มากกว่าคนอื่น #ซึ่งนำไปสู่ความเครียดและความอึดอัดที่ซับซ้อนกว่า
___________________________
หนังสือ ‘รางวัลแด่ความว่างเปล่า: เมื่อการศึกษาทำให้มนุษย์ลืมว่าเคยฝัน’
ของฐนพงศ์ ลือขจรชัย
ขนาดหนังสือ กว้าง 𝟏𝟏.𝟕 สูง 𝟏𝟖.𝟒 𝐜𝐦 สันหนา 𝟓 𝐦𝐦
เข้าเล่มปกอ่อนจำนวน 𝟕𝟐 หน้า
อ่านสารบัญและคำนำ ที่ https://bit.ly/42V2ypk
อ่านบทวิจารณ์ที่ https://bit.ly/42zjh1z
ชมการเสวนาหนังสือ ที่ https://youtu.be/VBMdAs0EXus
ราคา 𝟏𝟕𝟗 บาท ลด 𝟏𝟏% จากราคาปก 𝟏𝟗𝟗 บาท
👉สนใจ คลิกที่ >https://bit.ly/4mDqiFG
นอกจากนี้ เรายังมี 𝐄𝐛𝐨𝐨𝐤 จำหน่าย ในราคาเพียง 𝟏𝟐𝟗 บาท 👏
👉สนใจ คลิกที่ https://bit.ly/3JiPLqh
#อิลลูมิเนชันส์ #รางวัลแด่ความว่างเปล่า
