Animal file Message 2024

16/06/2025

การปล่อยใครบางคนไป…
ไม่ใช่เพราะหมดรัก แต่เพราะ “เขาไม่เคยรักเราเลย”

ผมเคยอยู่ในความสัมพันธ์ที่เราทำทุกอย่าง
รักให้มาก เข้าใจให้สุด อภัยจนหมดแรง
ยอมลดความฝัน ยอมเปลี่ยนตัวเอง
แค่เพื่อให้เขายังอยู่ข้าง ๆ

แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม
เขาไม่เคยแคร์ ไม่เคยถาม ไม่เคยเห็นคุณค่า
ผมเหนื่อยกับการเป็น “คนพยายามอยู่ฝ่ายเดียว”
จนวันหนึ่ง…ผมตื่นมาแล้วไม่รู้จะฝืนทำไมอีก

วันนั้นผมไม่ร้อง
ไม่โกรธ ไม่ฟูมฟาย
แค่เก็บของเงียบ ๆ แล้วเดินออกมา
พร้อมหัวใจที่ยังรัก…แต่พอแล้ว

#รักมากก็ต้องรักตัวเองมากกว่า #ยอมได้แต่ต้องไม่ยอมเสียใจทุกวัน #ความรักฝ่ายเดียวมันไม่พอ

16/06/2025

กูไม่ใช่คนดีอะไรนักหรอก
แต่กูรู้ว่า “ใครเคยช่วย” และ “ใครเคยซ้ำ”
วันนี้กูคืนทุกบาทที่ติด พร้อมคืนความเงียบ
กับคนที่เคยหัวเราะใส่ความพังของกู
เพราะกูไม่ใช่หนี้คนพวกนั้น… แม้แต่คำเดียว

31/05/2025

อย่ามาทำเป็นรัก ถ้าใจยังไปปั่นกับคนอื่น
กูไม่ใช่คนดี แต่กูก็ไม่หลอกใคร
ถ้ามึงจะอยู่ กูดูแลให้สุด
แต่ถ้ามึงจะไป… กูก็ไม่รั้งให้เสียศักดิ์ศรี
เพราะกูรักตัวเองมากพอ

31/05/2025

อยู่กับกู… ไม่ต้องเพอร์เฟกต์
แต่ต้องไม่หลอก
ไม่หาย ไม่พูดลอย ๆ
เพราะกูแม่งไม่ชอบความคลุมเครือ
จะรักก็รักให้มันชัด ๆ ไปเลย

14/05/2025

“ผู้หญิงจะประสบความสำเร็จไวขึ้น ถ้าเขาเจอคู่ชีวิตที่ดี”
อันนี้จริงๆนะ ผู้หญิงสมัยนี้หาเงินเองได้

ถ้าเจอคู่ชีวิตที่ไม่ช่วยคิด ไม่ช่วยทำ ไม่ช่วยสร้าง ยังไงก็ไม่มีทางที่จะประสบความสำเร็จได้ง่าย

แต่ถ้าเจอคู่ชีวิตดี เจอผู้ชายที่ช่วยคิด ช่วยเก็บเงิน ช่วยแบกภาระที่เราเจออยู่ คอยสนับสนุน คอยให้กำลังใจ คอยกอดและปลอบเสมอ เพราะงั้นเชื่อเถอะ…100%ของผู้หญิง ไม่ได้ต้องการผู้ชายหล่อ รวย เขาต้องการเพียงแค่ความสบายใจและความซื่อสัตย์เท่านั้น
คนๆนั้นคือคนที่เขา”อยากแต่งงานด้วยนั่นเอง 💍💜

#แท็กแฟนกันงับบ🤟❤️👩‍❤️‍💋‍👨

14/05/2025

ชอบการใส่ใจโดยไม่ต้องร้องขอ
อยากรู้สึกสำคัญพอ โดยไม่ต้องพยายาม.🤍

13/05/2025

; เลือกคนที่เขารับได้ในสิ่งที่เราเป็น ชีวิตจะได้ไม่เหนื่อย.😊💜🦋

13/05/2025

อะไรควรหยุด ควรพอ เมื่อมีคู่ชีวิต🤍🌻💖
คุณควรจะรู้ว่าอะไรต้องหยุด อะไรต้องพอ

ไม่ใช่แค่แต่งงานและอยู่ด้วยกัน
คุณต้องรู้จักหยุดทุกอย่าง
ที่เป็นบ่อนทำลายครอบครัว
เช่นการนอกใจ โกหก ละเลยกัน เลิกซะ

หันมาใส่ใจครอบครัวให้มาก
รับได้ในข้อดีและข้อเสียของกันและกัน

และพอใจกับคำว่า ผัวเดียวเมียเดียว....

02/05/2025

"การให้อภัย ไม่ได้เปลี่ยนอดีต...แต่มันเปลี่ยนอนาคต"

ในชีวิตของเรา ล้วนมีเรื่องราวที่ฝากรอยแผลไว้ในใจ
บางครั้งเป็นคำพูด บางครั้งเป็นการกระทำ ที่ยากจะลืมเลือน
อดีตที่เจ็บปวดไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ไม่ว่าพยายามเพียงใด
แต่สิ่งที่เราทำได้ คือเลือกให้อภัย เพื่อปลดปล่อยตัวเองจากพันธนาการของความเจ็บช้ำ

การให้อภัย ไม่ได้หมายความว่าเราลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้น
แต่มันหมายถึงการเลือกที่จะไม่ให้ความโกรธ และความเกลียดชัง ควบคุมชีวิตเราอีกต่อไป
เพราะเมื่อใจเรายึดติดกับอดีต เราก็เหมือนนักโทษที่จองจำตัวเองไว้กับความทุกข์

การให้อภัย คือการเปิดประตูสู่อนาคตใหม่
อนาคตที่เบาสบายขึ้น มีที่ว่างสำหรับความสุข ความสงบ และความรัก
เมื่อให้อภัยได้ ใจเราจะได้เรียนรู้การก้าวต่อไป
ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อ ตัวเราเอง

จำไว้ว่าการให้อภัยไม่ใช่ของขวัญสำหรับคนที่ทำร้ายเรา
แต่คือของขวัญที่เรามอบให้หัวใจตัวเอง
เพราะชีวิตยังมีเรื่องราวอีกมากมาย รอให้เราใช้หัวใจที่เป็นอิสระ ก้าวไปพบเจอ

อดีตเปลี่ยนไม่ได้...แต่อนาคตเรากำหนดได้เสมอ ด้วยการให้อภัย

02/05/2025

การใช้เงินแก้เครียดนี่เป็นอะไรที่มีความสุขมากกกก แล้วค่อยไปเครียดอีกทีตอนเงินจะหมด💵💰🤑

02/05/2025

"ความสุข" บางครั้งก็ไม่ได้อยู่ที่ความพอดี
แต่มันอยู่ที่ "ความพอใจ" ต่างหาก.🍺⛰️🌿

28/04/2025

"รอยยิ้มที่สดใสในบ้าน"

แม้แค่ปลาทูตัวเดียว น้ำพริกหนึ่งถ้วย กับผักต้มจืด ๆ แต่เต็มไปด้วยความสุขแท้จริงที่ใครบางคนไม่มีวันเข้าใจ

บ้านหลังเล็กปลายทุ่ง
บ้านไม้หลังเก่า ๆ ที่ปลายทุ่งนา ถูกล้อมรอบด้วยแปลงผักที่แม่ปลูกไว้กินเอง กับซากจักรยานเก่า ๆ ของลูกชายคนโตจอดเอียงข้างเรือน เป็นที่พักอาศัยของพ่อ “ลุงคำ” แม่ “ป้านวล” และลูกชายสองคน “นัท” กับ “น้องกัน” เด็กน้อยวัยสิบขวบ

แม้บ้านจะเก่า โทรม ผนังบางจนเสียงลมทะลุ แต่ทุกเช้ากลับเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เสียงเรียกให้มากินข้าว เสียงช้อนกระทบจานเถ้าเก่า และรอยยิ้มของแม่ที่ทำให้บ้านนี้ไม่เคยเงียบเหงา

“พ่อ ข้าวเช้านะวันนี้ มีปลาทูตัวเดียวกับน้ำพริกนะลูก แม่ตำเองเผ็ดนิด ๆ” ป้านวลบอกลูกทั้งสองอย่างอารมณ์ดี
“ว้าวววว! แม่ตำสุดยอด!” นัทตะโกนลั่นบ้านพลางตักข้าวแบ่งให้น้องอย่างมีความสุข

เสียงหัวเราะกลางเสียงนินทา
บ้านข้าง ๆ มักจะส่งเสียงดังลอยมาตามลมบ้าง...
“เอ๊ะ! พวกมันกินปลาทูตัวเดียวกันทั้งบ้านเหรอ? สงสารเด็กนะ บ้านจนขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ขยันให้ตายก็ไม่มีวันรวย ถ้ายังอยู่อย่างนี้!”

เสียงเหล่านั้นลุงคำกับป้านวลได้ยินเสมอ แต่ไม่เคยตอบโต้อะไร เพียงยิ้มให้กันแล้วหันกลับไปกวนหม้อน้ำพริกต่อ

“คนที่พูดน่ะ เขาไม่เคยรู้หรอกเนอะพ่อ ว่ารอยยิ้มจากลูก ๆ ที่ล้อมวงกินข้าวกัน มันอิ่มใจกว่าเนื้อวัวกี่กิโลเสียอีก” ป้านวลพูดพร้อมเช็ดเหงื่อจากหน้าผากพ่อคำเบา ๆ

วันสอบกับรองเท้าเก่า ๆ
“แม่...นัทอยากได้รองเท้าใหม่ไปสอบครับ คู่เดิมขาดแล้วครับ”
แม่เงียบไปครู่ ก่อนยิ้มทั้งน้ำตา “แม่จะหาให้ลูกนะ…ถ้าไม่ทันวันสอบ ใช้รองเท้าเก่าก่อนนะลูก มันยังพอไหวอยู่ใช่ไหม?”
นัทพยักหน้า “ได้ครับแม่ ผมใส่ถุงเท้าซ้อนสองชั้นก็เดินไหว”

คืนวันนั้น พ่อกับแม่ตื่นแต่เช้าไปหางานรับจ้างขุดดิน หวังจะได้เงินพอซื้อรองเท้าใหม่ให้ลูกชายได้เดินไปสู้ฝัน แม้แค่วันสอบประถม

ปลาทูตัวเดิม แต่รอยยิ้มไม่เคยหายไป
ในวันที่ลูกสอบได้อันดับหนึ่งของโรงเรียน พ่อกับแม่ไม่มีของขวัญอะไรให้เลย นอกจากต้มผัก กินกับน้ำพริกที่แม่ตำเองอีกถ้วย กับปลาทูตัวเล็ก ๆ
แต่ลูกทั้งสองกลับหัวเราะลั่นบ้าน แย่งกันตักข้าว ตะโกนแข่งกันว่า “วันนี้ผมขอปลาทูก่อนนะ!”
“เฮ้ย! ไม่ยอม ๆ เราแบ่งเท่ากันไง!”

เสียงหัวเราะที่สดใสของเด็กน้อยทำให้พ่อแม่ลืมความเหนื่อย ความจน หรือแม้กระทั่งเสียงนินทาทั้งหลาย

วันที่นอกบ้านหยุดสนใจ แต่ในบ้านไม่เคยเปลี่ยน
หลายปีผ่านไป ลูกทั้งสองเติบโต คนหนึ่งสอบติดมหาวิทยาลัย อีกคนเป็นช่างฝีมือที่ดีในหมู่บ้าน ทุกวันหยุดลูกจะกลับมากินข้าวบ้าน พร้อมคำถามเดิมที่แม่รอได้ยิน

“วันนี้แม่ตำพริกแล้วใช่ไหมครับ?”
“ปลาทูมีมั้ยพ่อ?”

และทุกมื้อเย็นบ้านหลังเดิมก็ยังมีปลาทู น้ำพริก และรอยยิ้ม

บ้านที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม
ในวันที่ลูกชายคนเล็กพาเมียและหลานกลับมาเยี่ยมบ้าน เขากล่าวกับลูกว่า
“หลานเอ๋ย โตขึ้นหนูจะมีเงินมากมายแค่ไหนก็ได้ แต่อย่าลืมว่า...รอยยิ้มที่แท้จริง ไม่ได้มาจากของแพง ๆ แต่มาจากคนรอบโต๊ะเล็ก ๆ ที่รักเราจริง ๆ ต่างหาก”

ภาพที่ยังเหมือนเดิมคือ แม่ตำน้ำพริก พ่อปิ้งปลาทู ลูก ๆ ล้อมวงหัวเราะ และเสียงหัวใจเต้นของบ้านที่ไม่เคยจางหายแม้จะมีเพียงของธรรมดา ๆ บนโต๊ะอาหาร

ที่อยู่

45
Chiang Mai
50320

เว็บไซต์

แจ้งเตือน

รับทราบข่าวสารและโปรโมชั่นของ Animal fileผ่านทางอีเมล์ของคุณ เราจะเก็บข้อมูลของคุณเป็นความลับ คุณสามารถกดยกเลิกการติดตามได้ตลอดเวลา

แชร์