คำฅน กวีกานท์

21/07/2025

ผลงานชิ้นที่ ๗๐ "เสียงหัวใจแห่งท้องทุ่งนา"
"แดดอ่อนส่องทาบฟ้า ลมพัดพาข้าวไกวเอน กลิ่นไอดินช่างคุ้นเคย เห็นเธอเดินยิ้มมา..."
สัมผัสความรักแรกที่ก่อตัวขึ้นท่ามกลางธรรมชาติอันงดงาม "โลกหยุดหมุนเมื่อมีเธอ ใกล้กันเสมอไม่เคยห่างเหิน"
"โอ้... เสียงหัวใจแห่งท้องทุ่งนา ก้องกังวานในใจข้า ยามได้เห็นหน้าเจ้า ฮักบ่มีวันเสื่อมคลาย..."
บทเพลงแห่งความรักอันเป็นนิรันดร์ ที่จะส่งพลังใจให้คุณก้าวผ่านทุกสิ่ง! ตามสไตล์ 'คีตะธาดา' มาให้ฟังกันครับ สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนนะครับ"

ฝากกดไลค์กดแชร์ ฝากกดติดตามเพจนี้ด้วยนะครับ กดที่ลิงก์:

ดูคลิปเต็มเพลง เพลงนี้และผลงานเพลงอื่นๆ ของ #คีตะธาดา ได้จากลิงก์: https://youtu.be/7sIx9Ywg7NU?si=ByGOHrfYMJ1TT9TU

ฟังแล้วติชมด้วยนะครับ
#ไม่อนญาตให้นำไปใช้เพื่อการพาณิชย์ใดๆนะครับ

ผลงานชิ้นที่ ๗๐ "เสียงหัวใจแห่งท้องทุ่งนา""แดดอ่อนส่องทาบฟ้า ลมพัดพาข้าวไกวเอน กลิ่นไอดินช่างคุ้นเคย เห็น....

18/07/2025

กับ Muzic4Event Creator by KeetaThada - สำเร็จอีกครั้ง! ฉันได้รับสถานะแฟนตัวยงติดต่อกัน 8 เดือนแล้ว 🎉

18/06/2025

ผลงานชิ้นที่ ๖๗ "ใครขายชาติ?" เวอร์ชั่น ๓
“แผ่นดินไม่ใช่ของใครจะเซ็นขายกันง่ายๆ —
ถ้ารัฐเงียบ ประชาชนจะตะโกนให้ฟัง!"
นี่ไม่ใช่แค่เพลง แต่มันคือระฆังปลุกใจ… ให้คนไทยลุกขึ้นถามว่า “ใครขายชาติ? ตามสไตล์ 'คีตะธาดา' มาให้ฟังกันครับ สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนนะครับ"

ฝากกดไลค์กดแชร์ ฝากกดติดตามเพจนี้ด้วยนะครับ กดที่ลิงก์: https://www.facebook.com/share/p/1ETWoBaoCa/

ดูคลิปเต็มเพลง เพลงนี้และผลงานเพลงอื่นๆ ของ #คีตะธาดา ได้จากลิงก์: https://youtu.be/rODV6mBuJqQ?si=DlTew2oT6oSsr_-q

ฟังแล้วติชมด้วยนะครับ
#ไม่อนญาตให้นำไปใช้เพื่อการพาณิชย์ใดๆนะครับ

ผลงานชิ้นที่ ๖๗ "ใครขายชาติ?" เวอร์ชั่น ๓“แผ่นดินไม่ใช่ของใครจะเซ็นขายกันง่ายๆ —ถ้ารัฐเงียบ ประชาชนจะตะโกน...

13/06/2025

"ผนงรจตกม (ของแทร่!!!)"
โดย สนสองสามใบ

“ทิดเอิบ...พ่อทิดเอิบ...”
หญิงสาววัยกลางคนที่ยังคงความสวยหวานของใบหน้า ผมยาวสยายไล้บ่าและหลังพริ้วไหวตามการเคลื่อนไหว เธอเอื้อมมือเรียวกุมมือหนาแข็งแรงของชายร่างสมส่วนที่นั่งอยู่เคียงข้าง

“หืมม...ว่ากระไรรึแม่มณี” ชายกลางคนเจ้าของมือหนาหันมายิ้มให้

“พ่อทิดเอิบรู้ข่าวทางเมืองข้าแม้ร์หรือไม่”

“อ๋อ...ข่าวที่ท้าวฮุ่นเซร็ง หลานเหลนท้าวละแวแว่แว้ก ป่าวร้องว่าจะงดการค้าการขาย จะไม่ใช้ไฟฟ้า เน็ต น้ำมันจากเมืองเราน่ะรึ”

“ใช่แล้วจ้ะพ่อทิด ข่าวลือว่าเขาจะไม่ดูละครช่องพระจันทร์ดารา ไม่ฟังเพลงลูกกรุง ไม่กินมาม่า ไม่ดูรีรันนางทาส...ทาสีทาสาอมตะนิรันดร์กาลที่รีรันครั้งที่ 138 อีกต่อไป”

“ก็เอาเถอะแม่มณี เอ็งคิดดูสิ พวกข้าแม้ร์ดูทีวีเราเยอะกว่าคนบ้านเราอีก มาวันนี้ทำเก๋ ประกาศบอยคอตของเรา แต่พอลับหลังยังแอบสั่งสินค้าออนไลน์จากสุวรรณเขตอยู่นั่นแหละ”

“แล้วเรื่องที่เขาล่วงล้ำชายแดนเล่าจ๊ะ เข้ายึดทุ่งหัวขวานปลายนาไปแล้วล่ะพ่อทิด นั่นที่ของเรานี่นา มีหลักหมุด มีศาลปู่ย่าตายาย ตั้งมาตั้งแต่รัชสมัยพระเจ้าศรีมิลินทรางกูร!”

“แม่มณี...ที่ของเราก็จริง แต่รัฐบาลเขาบอกว่าเป็น No man’s land น่ะจ้ะ เขาบอกว่าถ้าหาเจ้าของไม่ได้แน่ชัด ก็ให้ไปเจรจาอย่างสันติสุข”

“แล้ว...จะไปเจรจาอะไรล่ะจ๊ะพ่อทิด หลักฐานชัดขนาดนั้น นกที่บินอยู่ยังรู้เลยว่าเป็นบ้านของเรา!”

“นั่นน่ะสิ เขาคงกลัวข้าแม้ร์ไม่พอใจ...กลัวเศรษฐกิจจะสะเทือน กลัวแรงงานกลับบ้าน กลัว...พ่อตัวเองขายหุ้นไม่ออก”

แม่มณีหันขวับ “พ่อพูดแรงนะ!”

“ก็พูดตามชาวบ้านเขานินทากันน่ะจ้ะ แม่มณีเคยได้ยินชื่อ ‘บริษัททุ่งทองอ้อยหวานส่งออก’ มั้ย...ว่ากันว่าอีตาพ่อนั่นมีเอี่ยวอยู่เงียบๆ”

ทั้งสองคนเงียบไปพักหนึ่ง มีเพียงเสียงกบ เสียงเรไร และลมร้อนหอบหนึ่งที่พัดต้นข้าวไหวซู่

“แต่ทหารล่ะจ๊ะพ่อทิด ทหารเขาเสนอแผนเด็ดขาดออกมาแล้วไม่ใช่หรือ”

“ใช่จ้ะ เขาจะตัดไฟฟ้า ปิดเน็ต งดน้ำมัน ปิดด่าน ปิดถนน ล็อกดาวน์แถบชายแดน จะให้ข้าแม้ร์รู้ซะบ้างว่าเราไม่ใช่ของเล่น...”

“แล้ว?”

“รัฐบาลสั่งห้ามหมด บอกว่า...จะเสียภาพลักษณ์ บอกว่า...โลกจะมองเราไม่ดี”

แม่มณีถอนหายใจอีกครั้ง ยาวและลึก “แต่ประชาชนออกมาประท้วงเต็มเมืองแล้วนะพ่อทิด เขาว่ารัฐบาลอ่อนแอ ไร้สมอง...หรือไม่ก็ขายชาติ”

“แล้วแต่เขา...แต่แม่มณีรู้มั้ย ตอนปัญหาเกาะ ที่มีปัญหากันเพราะอีตาพ่อไปแอบสัญญงสัญญาอะไรกับฮุ่นเซร็งเอาไว้เมื่อสิบยี่สิบปีก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ก็แบบนี้แหละ แรกๆ โวยวาย ท้ายสุดลากเส้นพรมแดนทางทะเลใหม่เอียงๆ ทิ่มเข้ามาที่ตัวเกาะเลย คนในเมืองยังเข้าใจผิด คิดว่าเกาะนั้นไม่ใช่ของเราอีกต่อไป แต่ตอนหลังมีผู้รู้ออกมาโวยวายกันสนั่นลั่นทุ่ง ข้าแม้ร์มันขวยใจหรือเลี่ยงบาลีก็ไม่รู้ ขีดเส้นใหม่ อ้อมด้านท้ายเกาะมันดื้อๆ นังหนูผู้นำเรายังไปขอบคุณเขาอีกแน่ะ เอออ...เฮ้ออออ...”

“นี่เราจะต้องเสียดินแดนซ้ำซากเหมือนตอนปราสาทวิมานแมนอีกแล้วหรือจ๊ะพ่อทิด?”

ทิดเอิบไม่ตอบ เขาเพียงแต่มองไกลไปทางขอบฟ้าด้านชายแดน ท้องฟ้ายามเย็นมีเงาทะมึนของตึกปลายเส้นแดนที่กำลังสร้างใหม่อย่างเร่งรีบโดยฝ่ายข้าแม้ร์

“บางคนเขาว่าจะเกิดรัฐประหาร” เสียงแม่มณีเอ่ยคล่ายจะรำพึงรำพันกับตัวเองเบาๆ “บางคนว่าประชาชนจะลุกขึ้นล้มรัฐบาล บางคนก็ว่า...เดี๋ยวมันก็เงียบไปอีก...เหมือนเดิม...ทุกครั้ง....”

“ถ้ามันเงียบ...ก็แปลว่าเราแพ้โดยไม่ต้องรบ”

“แล้วสุวรรณเขตจะเป็นอย่างไรต่อไปจ๊ะ...พ่อทิด”

ทิดเอิบไม่ตอบ เขาหยิบจอบขึ้นจากพื้น เหลือบมองทิศตะวันตกที่มีแสงสุดท้ายของวันกำลังหรี่ริบลงอย่างช้าๆ

“พรุ่งนี้คงมีข่าวใหม่...ถ้า...ยังเหลือ 'แผ่นดิน' ให้มีข่าวน่ะนะ”

จบบริบูรณ์ (หรือยังไม่จบ...ขึ้นกับว่าคนในสุวรรณเขตจะยอมถูกเหยียบอีกครั้งหรือจะลุกขึ้นทำอะไรสักอย่าง)

09/05/2025

@ เอนโอนอ่อนลู่ล้อลมสิ่งสมสร้าง
ลวดลายเหลืองขับเขียวข้างโฉมเฉิดฉาย
กอบก่อเกื้อดื่นดาดาษพราวพร่างพราย
ดั่งเดียวดายรายริ้วรื่นชื่นช่อชู

คำฅน กวีกานท์
๙ พฤษภาคม ๒๕๖๘

06/04/2025

#คัดค้านการเปิดกาสิโนในประเทศไทย
ย้อนดูอดีตนะ หลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง เรามีบ่อนถูกกฏหมายโดยรัฐบาลสมัยนั้น เปิดได้ 82 วันต้องปิดตัวลง เพราะประชาชนติดการพนัน เกิดคดีอาชญากรรมระบาดไปทั่ว มีคนฆ่าตัวตายเพราะไม่สามารถหาเงินมาใช้หนี้ได้ ฯลฯ
มองอีกแง่หนึ่งลองจินตนาการ (ไม่จำเป็นต้องอ้างว่าเราเป็นเมืองพุทธก็ได้ มันกระดากใจเกินไปหน่อย) ถ้าคนใกล้ตัวเรา (ไม่ต้องเป็นลูกหลานของเราเองก็ได้ เดี๋ยวจะโหดร้ายเกินไป) ติดการพนัน จนงานการเสียหาย ครอบครัวแตกแยก ต้องดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เงินมาเล่นพนัน อะไรจะเกิดขึ้น การขโมยฉกชิงวิ่งราว การข่มขู่ครอบครัวตัวเอง การขายร่างกายไม่ว่าจะชายหรือหญิง ไม่ว่าจะหนุ่มสาวหรือไม่ จะเกิดจนระเบิดระเบ้อ
ชอบอ้างสิงคโปร์ แล้วเคยคิดมั้ยว่าคุณภาพของคนเท่ากันมั้ย การควบคุมบังคับใช้กฏหมายเท่ากันมั้ย การทุจริตคอรัปชั่นเท่ากันมั้ย อย่าอ้างเพียงเขามีเราต้องมี
เราจะสามารถภูมิใจได้มั้ย (ลองถามตัวเองดู) ว่าเรามีลูกหลานคนรู้จักติดการพนัน ขโมยเพื่อหาเงินไปเล่นพนัน ขายตัวเพื่อหาเงินไปเล่นพนัน