มาอยู่ดอย สุพรรณบุรี

26/06/2025

ตะวันบ่ายคล้อยกับสาวใหญ่ในป่าเล็ก บรรเลงเพลงขับขาน สองมือประสานงานวิถีสตรี 🤍🌳
#มาอยู่ดอยกับเราไหม

23/06/2025

กับผืนป่า ควรรักษ์มากกว่าแค่รัก
ร่วมทริปติดตั้ง camara traps กับเพื่อนๆ One Community หัวใจพวกนายหล่อมาก
#ศึกษาเพื่อรักษา

21/06/2025

หินสีธรรมชาติบ้านห้วยหินดำ 🎨🌳

20/06/2025

นอกจากปัจจัย 4 แล้วอะไรที่มันสำคัญจริงๆ?
#ผู้เฒ่าเหล้าป๊อก

15/06/2025

#ร้อยรักและถักทอ🤍..เราให้ลูกค้าได้เลือกสีด้ายที่เรามีอยู่ก่อน และแจ้งไซส์ให้เรา เราออกแบบวางสีตามจินตนาการ และเราตั้งใจทอ ทุกการร้อยทอเรานึกถึงเจ้าของผ้า นึกถึงเรื่องต่างๆที่เราได้สนทนา ผ้าทุกชิ้นที่เราทอให้มันมีเรื่องราว ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ทอและผู้สั่งทอ อาจไม่ใช่ผ้ามี่สวยที่สุด แต่เป็นผ้าที่ถูกฝังไปด้วยความรู้สึกดีๆ จากใจของผู้ทอ
...ผ้าที่ทุกคนได้สั่งกับเราไว้ เรากำลังตั้งใจทอให้อยู่น้าาาา ช้าบ้างไวบ้าง ขออภัยและขอบคุณที่เข้าใจในงานทอมือ...
...เราจะมีผ้าทอสีธรรมชาติไม่ได้หากเราไม่ดูแลทรัพยากรณ์ธรรมชาติดีๆ...🤍🌳
#ผ้าทอมือกี่เอวย้อมสีธรรมชาติ

06/06/2025

สีส้มโอลด์โรส จากเปลือกประดู่หน้าฝน สีน้ำตาลเข้มจากเปลือกประดู่แก่หน้าแล้ง ทอลายเรียบร้อยๆน่ารักๆ ขอบคุณพี่ธิชา พี่สาวคนสวยจากวังโหรา ที่สนใจสั่งเสื้อจากผ้าทอมือสีธรรมชาติจากเราน้าาาา 🤍🌳
#เพราะธรรมชาติเราจึงมีสีสัน

05/06/2025

ผ้าทอย้อมสีธรรมชาติบ้านห้วยหินดำ เขาสืบทอดภูมปัญญามานานตั้งแต่สมัยแม่ๆเป็นสาว 🤍🐰
#กลุ่มสตรีทอผ้าย้อมสีธรรมชาติ

02/06/2025

ร้อยรักและถักทอ ขอบคุณที่ชอบงานฝีมือ ขอบคุณที่ชอบผ้าทอ ขอบคุณที่รอได้ ผ้าผืนนี้มีสีแดงจากการย้อมเปลือกประดู่ และเหลืองอ่อนๆจากเถาวัลย์เหล็กน้ำ2 ถักทอลายยกออกมาเป็นชิ้นงาน สั่งโดย อาจารย์ Penphan Fuangfooloy ☺🥰ขอบคุณมากๆค่ะ..สีสันจากธรรมชาติจะมีไม่ได้เลยหากเราไม่อนุรักษ์ผืนป่า 🤍🌳..
#ผ้าทอมือย้อมสีธรรมชาติ

02/06/2025

น้องงงงง🤍

“เราเกิดที่บ้านห้วยหินดำ (อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี) สมัยนั้นครอบครัวของเราทำไร่หมุนเวียน จำได้ว่าชีวิตวัยเด็กสนุกมาก เด็กชาติพันธุ์มีเกมให้เล่นเยอะ แค่ไม้ท่อนเดียวก็สนุกได้ทั้งวี่ทั้งวันเลย เราเรียนอนุบาลที่โรงเรียนแถวบ้าน อยู่บ้านพูดภาษาโผล่ว พอไปโรงเรียนก็พูดภาษาไทย ด้วยความที่เด็กส่วนใหญ่เป็นกะเหรี่ยง เลยไม่มีการบูลลี่กัน พอจบ ป.6 ก็ย้ายไปอีกโรงเรียนที่ห่างออกไป ยังไม่รู้สึกว่าต่างนะคะ เพราะเราไม่ใช่กะเหรี่ยงกลุ่มแรกที่เข้ามาเรียน ผู้คนชินกับการมีกะเหรี่ยงอยู่ร่วมกันมานานแล้ว

“เราอยู่ที่นั่นจนจบ ม.3 แล้วย้ายไปอีกโรงเรียนที่ห่างออกไปอีก ความรู้สึกไม่ต่างจากเดิมเลย นอกจากเด็กกะเหรี่ยงจากสุพรรณบุรี ที่นั่นมีเด็กกะเหรี่ยงจากโซนกาญจนบุรีด้วย พ่อของเราเคยเป็นแกนนำเคลื่อนไหวเรื่องไร่หมุนเวียน เราเลยรู้จักและเข้าใจคำว่า ‘ไร่หมุนเวียน’ มานานแล้ว มันเป็นวิถีชีวิตของชาวกะเหรี่ยงที่อยู่กับป่า จนกระทั่งช่วงมหาวิทยาลัย เราเคยได้ยินคนจากหน่วยงานราชการบางแห่งใช้คำว่า ‘ไร่เลื่อนลอย’ แล้วบอกอีกว่า ‘กะเหรี่ยงเป็นคนทำลายป่า’ ไม่ถึงกับตำหนิอะไรมากนะคะ แค่เป็นความเข้าใจผิด แต่ด้วยความเป็นเด็ก เราเลยไม่ได้อธิบายอะไร

“เราเป็นคนชอบต้นไม้ ชอบป่า ได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่ยังไม่รู้ความจนเป็นความผูกพัน สิ่งที่อยู่ในหัวเราตลอดคือ สักวันต้องกลับมาทำอะไรที่บ้าน แต่ยังไม่ชัดเจนว่าทำอะไร เราเข้าเรียน ป.ตรี ด้านภาษาจีน ตอนเรียนอยู่ปี 2 เราบอกพ่อว่า อยากให้ปลูกกาแฟเยอะๆ เดี๋ยววันหนึ่งจะกลับมาทำ เขาเลยปลูกเพิ่มทุกปีในช่วงหน้าฝน หลังจากเรียนจบ เราทำงานเป็นล่ามก่อน เคยเป็นครูสอนภาษาจีนด้วย ระหว่างนั้นก็สั่งต้นไม้มาให้พ่อปลูก เรามีความรู้สึกว่าในเมืองวุ่นวายมาก ชีวิตเป็นรูทีน บางคนบอกว่าชีวิตมนุษย์ต้องอดทน ใช่ ต้องอดทน แต่เราต้องอดทนกับสิ่งที่ไม่ชอบขนาดนั้นไหม

“เราตัดสินใจกลับมาบ้านตอนอายุ 26 ยังไม่ได้มีเงินเก็บมากหรอก แต่ในใจคิดว่า ถ้าอดทนทำงานหาเงินในเมืองไปก่อน แล้วค่อยกลับมาตอนอายุเยอะ ถึงวันนั้นเราอาจทำไม่ไหวแล้วก็ได้ ช่วงแรกเราเขียนเล่าเรื่องลงเฟซบุ๊ก เล่าว่าทำไมถึงต้องเป็นกาแฟ เพราะกาแฟต้องอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เป็นสองสิ่งที่ต้องอยู่ด้วยกัน ขณะเดียวกัน เราเล่าเรื่องวัฒนธรรม ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม และกิจกรรมต่างๆ ในชุมชน ผลิตภัณฑ์แรกที่เราทำขายคือ ชารางจืด แล้วถึงได้เอากาแฟที่พ่อปลูกมาลองทำ

“เราไม่เคยเรียนทำกาแฟมาก่อน ศึกษาและลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง เอาเมล็ดที่พ่อปลูกมาคั่วในกะทะ เอามาบด จนวันหนึ่งได้ลองชงให้อาจารย์ของเพื่อนที่กาญจนบุรีกินดู ปรากฏว่ากินไม่ได้เลย (หัวเราะ) อาจารย์คนนั้นเชี่ยวชาญเรื่องกาแฟ เขากินแล้วรู้เลยว่า ตอนที่คั่วกาแฟ เตานั้นก่อไฟจากพลาสติก เขาบอกว่ามีรสชาติเผ็ดด้วย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะคะ (หัวเราะ) ครั้งนั้นเราได้คำแนะนำเยอะมาก เป็นความโชคดีมาก เราค่อยๆ มาปรับ จนเกิดเป็นร้านกาแฟ มาอยู่ดอย สุพรรณบุรี

“เราสนับสนุนการเรียกร้องของชาวกะเหรี่ยงที่นี่ เคยไปช่วยงานบ้าง แต่ตอนนี้เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ต้องดูแลพ่อแม่ เลยไม่ค่อยได้ไป ปัจจุบันเราเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน เปิดร้านกาแฟวันเสาร์อาทิตย์ และเล่าเรื่องต่างๆ ลงเฟซบุ๊ก ถ้าพูดถึงเรื่องไร่หมุนเวียน ยอมรับว่าพูดแล้วเขิน เราเป็นคนรุ่นใหม่ที่ไม่ได้ชอบทำไร่ พ่อแม่ของเราก็ทำไม่ไหวแล้ว เรารู้สึกเศร้านะ เวลาเห็นชาวบ้านโดนไล่ ถามว่าที่ทำกินสำคัญไหม สำคัญอยู่แล้ว ต่อให้เราไม่ได้ทำ แต่หลายคนยังทำ ซึ่งมันจำเป็นกับชีวิตพวกเขา”


นกเอี้ยง-จารุวรรณ เมืองแก่น

มาอยู่ดอย สุพรรณบุรี


ขอบคุณ ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร - SAC สำหรับการสนับสนุนข้อมูลและการอำนวยความสะดวกในการลงพื้นที่

28/05/2025

🤍🌳🌧🐷