15/04/2025
အတာရေသင်္ကြန်ပွဲတော်ကြောင့် ဘ၀ဇာတ်သိမ်းမလှခဲ့သူ
မိဖုရားစောလုံ
-----------------------------------------
မြန်မာရာဇဝင်မှာ "အကျီစားသန်က ရန်များရ၏"၊ "အချစ်ကြီးလို့ အမျက်ကြီး" ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားတွေက မှန်ကန်ကြောင်းကို သက်သေပြခဲ့ဖူးတဲ့ မိဖုရားတစ်ပါး အမှန်တကယ်ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။
အဲဒီသူကတော့ အတာရေသင်္ကြန်ပွဲတော်ကြောင့် ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျပြီး ဘဝဇာတ်သိမ်းမလှခဲ့တဲ့ “မိဖုရားစောလုံ” ပဲဖြစ်ပါတယ်။
ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါ ချောမောလှပပြီး ဘုရင့်အချစ်ဆုံးမိဖုရားဖြစ်ခဲ့တဲ့ စောလုံရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်းက ဘယ်လိုကြောင့်များ ရာဇဝင်မှာ စာတင်ရလောက်တဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရသလဲဆိုတာကိုတော့ ဇာတ်လမ်း Z-Lann နဲ့အတူ ဆက်လက်လေ့လာကြည့်လိုက်ရအောင်နော်။
မိဖုရားစောလုံဟာ ရှမ်းပြည်မှ သီပေါစော်ဘွားကြီးရဲ့ သမီးတော်တစ်ပါးဖြစ်ပြီး “တရုတ်ပြေးမင်း” လို့ လူသိများတဲ့ “နရသီဟပတေ့မင်း” ရဲ့ မိဖုရားတွေထဲက တစ်ပါးဖြစ်ပါတယ်။
နရသီဟပတေ့မင်းဆိုတာကတော့ အလောင်းစည်သူမင်းကြီးရဲ့ မြေးတော်၊ ဥဇနာမင်းကြီးရဲ့ သားတော်ဖြစ်ပြီး ပုဂံမင်းဆက်ရဲ့ ၅၂ ဆက်မြောက်မင်းလည်း ဖြစ်ပါတယ်။
နရသီဟပတေ့မင်းဟာ ပုဂံထီးနန်းကို နှစ်ပေါင်း ၃၀ ကျော် သိမ်းပိုက်စိုးစံနိုင်ခဲ့တာကြောင့် နန်းသက်ရှည်တဲ့ဘုရင်တစ်ပါးအဖြစ်မှတ်ယူနိုင်ပြီး ရာဇဝင်ကျမ်းတွေရဲ့ ရေးသားဖော်ပြချက်အရဆိုရင်တော့ သူက ကျန်းမာရေးလည်း အလွန်ကောင်းမွန်သလို သမ်းဝေခြင်း၊ နှာချေခြင်းမျှပင်မဖြစ်ဖူးတဲ့သူလို့ သိရပါတယ်။
ဒါ့အပြင် အစားအသောက်ကိုလည်း ခုံမင်နှစ်ခြိုက်သူဖြစ်တာကြောင့် ပွဲတော်တည်တဲ့အခါမျိုးမှာ ဟင်းခွက်အရေအတွက် ၃၀၀ ပြည့်တော့မှသာလျှင် ပွဲတော်တည်လေ့ရှိတဲ့မင်းတစ်ပါးအဖြစ်လည်း သမိုင်းမှတ်တမ်းတင်ခြင်းခံထားရတာကို တွေ့ရပါတယ်။
နောက်ထပ်သမိုင်းရာဇဝင်ကျမ်းတွေထဲမှာတော့ နရသီဟပတေ့မင်းဟာ အကျီစားသန်သလို အမျက်ဒေါသလည်း ကြီးပြီး စိတ်မထင်ရင် မထင်သလို ပြုလုပ်တတ်သူဖြစ်တယ်လို့ ဖော်ပြထားပါတယ်။
အထူးသဖြင့် အိပ်ရာနိုးလာတဲ့အခါမှာဆိုရင် အနီးအနားမှာရှိတဲ့ လက်နက် (သို့မဟုတ်) အရာ၀တ္ထုပစ္စည်းတစ်ခုခုနဲ့ ဘေးနားမှာရှိတဲ့ ရံရွှေတော်တွေ၊ မှူးမတ်တွေကို ပစ်ပေါက်တတ်တဲ့ အကျင့်လည်း ရှိပါတယ်။
ဒါကြောင့် မိဖုရားစောလုံဟာ နရသီဟပတေ့မင်းကြီး အိပ်မောကျနေတဲ့အချိန်တွေမှာဆိုရင် လက်နက်တွေ၊ ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းဆည်းထားရပြီး ပစ်ပေါက်လို့ ထိခိုက်မိတဲ့အခါမှာ နာကျင်ခြင်းမရှိစေနိုင်တဲ့ ခရမ်းသီးတွေ၊ သံပုရာသီးတွေကို ပြောင်းလဲထားရှိပေးရပါတယ်။
နရသီဟပတေ့မင်းကြီးဟာ သူ့ရဲ့မိဖုရားတွေထဲမှာဆိုရင် မိဖုရားစောလုံကို အမြတ်နိုးဆုံးဖြစ်ပြီး မိဖုရားခေါင်ကြီးဖြစ်တဲ့ မိဖုရားဖွားစောကိုတော့ အရိုသေဆုံးဖြစ်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
ရှမ်းမင်းသမီးတစ်ပါးဖြစ်တဲ့ မိဖုရားစောလုံဟာ ရှမ်းသွေးပါသူပီပီ အလှသွေးကြွယ်ဝသလို အိန္ဒြေသိက္ခာကြီးမားပြီး ဘာသာတရားကိုလည်း ရိုသေကိုင်းရှိုင်းတတ်သူဖြစ်တာကြောင့် သူ့ရဲ့အချိန် အများစုကို ဘာသာရေးနဲ့သာ ကျော်ဖြတ်လေ့ရှိပါတယ်။
ဒါ့အပြင် နန်းတော်အတွင်း ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲတွေ ကျင်းပတဲ့အခါမှာဆိုရင်လည်း ကိုယ်တိုင်ပါဝင်ဆင်နွှဲခြင်းမရှိဘဲ ဘေးတစ်နေရာမှာသာ အသာအယာစံမြန်းနေတတ်သူရယ်ပါ။
ဒီလိုအရှက်အကြောက်ကြီးမားလွန်းတဲ့ မိဖုရားစောလုံရဲ့ ကြမ္မာငင်မှုကတော့ တစ်ခါသော နွေရာသီချိန် ဧရာဝတီမြစ်ကမ်းနံဘေးမှာ အတာသင်္ကြန်ပွဲကျင်းပခဲ့ရာကနေ စတင်ခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီတုန်းက နရသီဟပတေ့မင်းကြီးဟာ သင်္ကြန်ပွဲမှာ ရေကစားဖို့အတွက် လူအများမမြင်နိုင်အောင် နန်းတော်ကနေ မြစ်ဆိပ်အထိကို အမိုးအကာတွေကာရံပြီး သွားရောက်ခဲ့ပါတယ်။
မြစ်ဆိပ်ကို ရောက်တဲ့အခါမှာလည်း မိဖုရားတွေ၊ ကိုယ်လုပ်တော်တွေ၊ မောင်းမမိဿံတွေနဲ့အတူ ရေကစားမဏ္ဍပ်မှာ ရေသဘင်ပွဲဆင်နွှဲခဲ့ပြီး ဒီလိုဆင်နွှဲတဲ့အချိန်အတွင်းမှာတော့ မိဖုရားစောလုံဟာ သူ့ရဲ့မူလအကျင့်အတိုင်း ပါဝင်ဆော့ကစားခြင်းမရှိဘဲ မြစ်ဆိပ်အနီးက ယာယီတဲနန်းမှာသာ ဥပုသ်သီလဆောက်တည်နေခဲ့ပါတယ်။
ဒီအခါမှာတော့ အကျီစားသန်လှတဲ့ နရသီဟပတေ့မင်းဟာ အိန္ဒြေကြီးလွန်းတဲ့ သူ့ရဲ့မိဖုရားစောလုံကို ရေတွေရွှဲရွှဲစိုရုံသာမက ရေမွန်းအောင်ပက်ဖို့အတွက် ဘေးမှာရှိတဲ့ မောင်းမမိဿံတွေကို အမိန်ပေးခဲ့ပြီး ယာယီတဲနန်းမှာရှိနေတဲ့ စောလုံကိုလည်း သူ့ဆီ လာရောက်ခစားဖို့အတွက် အခေါ်တော်လွှတ်ခဲ့ပါတယ်။
အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို သတိမမူမိတဲ့ စောလုံကတော့ လင်တော်မောင် အရှင်မင်းကြီးရဲ့အမိန့်အတိုင်း ရှေ့တော်မှောက်ကို ခစားဖို့အတွက် ရေကစားမဏ္ဍပ်ဆီကို ဝင်လာခဲ့ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ မဏ္ဍပ်ထဲရောက်တဲ့အခါ မောင်းမ မိဿံတွေက အရှင်မင်းကြီး မှာကြားထားတဲ့အတိုင်း မိဖုရားစောလုံကို တစ်ကိုယ်လုံးရွှဲရွှဲစိုရုံသာမက အသက်ရှူကြပ်အောင် ရေတွေလောင်းပက်လိုက်တာကြောင့် အရှက်ကို အသက်ထက်ပိုတန်ဖိုးထားသူ စောလုံခမျာမှာ လူပုံအလယ် အရှက်ကွဲခဲ့တဲ့အပြင် တခြားသောမိဖုရားတွေနဲ့ ရံရွှေတော်တွေရဲ့ ရယ်မောမှုကိုပါ ရရှိခဲ့ပါတော့တယ်။
ဒါတင်မကသေးဘဲ ခင်ပွန်းတော်စပ်သူ နရသီဟပတေ့မင်းကပါ သူ့ရဲ့ဖြစ်အင်ကိုရှုစားပြီး သဘောတကျနဲ့ တသောသော ရယ်မောနေခဲ့တာကြောင့် စောလုံရဲ့စိတ်မှာ ပိုမိုခံစားရခက်သွားခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီတုန်းက အတာရေသဘင်ပွဲဆိုတာ ရေကို ခန္ဓာကိုယ်စိုရုံအနေအထားမျှသာ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပက်ဖျန်းလေ့ရှိတဲ့ ဓလေ့အဖြစ်သာ ရှိသေးတာပါ။
ဒါကြောင့် ခေါင်းအစ ခြေအဆုံး တစ်ကိုယ်လုံးရွှဲရွှဲစိုပြီး အသက်ရှုကြပ်လောက်အောင် ရေတွေလောင်းချခံထားရသူ စောလုံအတွက်ကတော့ ဒီအဖြစ်ဟာ အသည်းခိုက်အောင် အလွန်နာကျင်စရာကောင်းခဲ့သလို ခင်ပွန်းဖြစ်သူအပေါ်မှာလည်း နာကျည်းစိတ်တွေ၊ ရန်ငြိုးတွေ ဖြစ်ပေါ်စေပါတော့တယ်။
အဲဒီနောက်မှာတော့ သူ့ကို အရှက်မဲ့စေခဲ့သူ နရသီဟပတေ့မင်းကို ကလဲ့စားချေဖို့ ကြံစည်ခဲ့ပြီး ကြံစည်တဲ့အတိုင်းလည်း မင်းကြီး ပွဲတော်တည်မဲ့ စားတော်အုပ်ထဲမှာ အဆိပ်ထည့်သွင်းခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဘုရင်တွေရဲ့ ဘုန်းကံအရှိန်အဝါက အင်မတန်မြင့်မားတယ်ဆိုတဲ့အတိုင်း နရသီဟပတေ့မင်းရဲ့ ဘုန်းကံအဟုန်ကလည်း ထိုစဉ်အချိန်မှာ မြင့်မားနေခဲ့တယ်လို့ ဆိုရမှာပါ။
အကြောင်းကတော့ ပွဲတော်မတည်ခင်အချိန်မှာ အနီးအနားဆီ ခွေးတစ်ကောင်က အမှတ်မထင်ဆိုသလို ရောက်ရှိလာခဲ့တာကြောင့် မင်းကြီးကလည်း ဒီအချင်းအရာအပေါ်မှာ သင်္ကာမကင်းဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ပွဲတော်အုပ်ထဲက ဟင်းတစ်ဖတ်ကို ချကျွေးခဲ့ပါတယ်။
ဒီအခါမှာတော့ ခွေးဟာ ချကျွေးတဲ့အသားကို စားပြီးအချိန်ခဏအတွင်းမှာတင် သေဆုံးသွားခဲ့တာကြောင့် နရသီဟပတေ့မင်းဟာ သူ ပွဲတော်တည်မဲ့ ဟင်းတွေထဲမှာ အဆိပ်ပါဝင်နေတယ်ဆိုတာကို သတိမူသိရှိသွားပါတော့တယ်။
ပွဲတော်အုပ်ထဲမှာ အဆိပ်ပါဝင်နေကြောင်းကို မင်းကြီး သိရှိသွားချိန်မှာတော့ ဒေါသပုန်ထပြီး ပွဲတော်အုပ်ဆက်သသူကို ရှေ့တော်မှောက် ခေါ်ဆောင်လာဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ဒီအချိန်မှာ မိဖုရားတွေထဲမှတစ်ပါးဖြစ်သူ မိဖုရားဖွားစောက မင်းကြီး ပွဲတော်တည်ဖို့အတွက် နေ့စဉ်လာပို့တဲ့ ဟင်းခွက်တွေထဲက ဘယ်ဟင်းခွက်ကို ဘယ်သူက ဆက်သပါတယ်ဆိုတာ အတိအကျမှတ်ရတာဖြစ်တဲ့အတွက် အဆိပ်ပါတဲ့ဟင်းခွက်က မိဖုရားစောလုံ ဆက်သတာဖြစ်ကြောင်းကို လျှောက်တင်ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ စောလုံတစ်ယောက် ဘုရင့်ရှေ့တော်မှောက် ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ မင်းကြီးဟာ မောင်းမမိဿံတွေကို မိမိအား ရေပတ်ဖို့အတွက် စေခိုင်းခဲ့ပြီး လူပုံအလယ်မှာလည်း ရာဇဣန္ဒြေပျက်အောင် အရှက်ခွဲခဲ့တာကြောင့် မင်းကြီးရဲ့အသက်ကို လုပ်ကြံခြင်းဖြစ်ကြောင်း၊ ဒီအတွက် မင်းကြီး ပေးလိုသည့်အပြစ်ကို ပေးနိုင်ကြောင်းဆိုကာ ကြောက်ရွံ့ခြင်းအလျဉ်းမရှိဘဲ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လျှောက်တင်လိုက်ပါတော့တယ်။
အဲဒီလိုလျှောက်တင်တဲ့အခါမှာလည်း “ဟယ် … ပန်းပွတ်သည်မြေး၊ နင် ငါ့ကို ဧရာ၀တီမြစ်ထဲ လူပုံအလယ်မှာ အရှက်ခွဲခဲ့တာ မေ့နေပြီလား” လို့ဆိုကာ စောလုံက မင်းကြီးရဲ့ မျိုးရိုးဇာတိဖော်ကာ မချေမငံ ပြောဆိုပါတယ်။ နရသီဟပတေ့မင်းရဲ့ မယ်တော်ဟာဆိုရင်တော့ မြစ်သာရွာသူ ပန်းပွတ်သည်ရဲ့ သမီးဖြစ်ပါတယ်။
ဒီအခါမှာတော့ စောလုံရဲ့ စကားလုံးတွေဟာ ယခင်ကတည်းက အမျက်ဒေါသကြီးမားတဲ့ နရသီဟပတေ့မင်းကို ပိုမိုစိတ်ဆိုးဒေါသထွက်သွားစေခဲ့သလို "မိဖုရားစောလုံကို ဖိုကျင်ထိုးပြီး စီရင်စေ" လို့လည်း အမိန်တော် ချမှတ်ခဲ့ပါတယ်။
ဒီလိုစီရင်ဖို့အတွက်လည်း ပန်းပဲသမားဦးရေ တစ်ထောင်ကိုအသုံးပြုပြီး အချိန်တိုအတွင်းမှာ သံကျပ်စင်ကို ပြုလုပ်စေပါတယ်။
သံကျပ်စင်ကိုပြုလုပ်နေတဲ့အချိန်အတွင်းမှာတော့ မိဖုရားစောလုံက ခန့်မှန်းထားတဲ့အချိန်ထက်ဆွဲပြီး ၇ ရက်ကြာ ပြုလုပ်ပေးဖို့အတွက် ပန်းပဲသမားတွေကို ရွှေငွေတွေပေးကာ တိတ်တဆိတ်တောင်းဆိုခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီ ၇ ရက် အတွင်း မှာတော့ စောလုံဟာ တစ်နေကုန်ဆိုသလို သရဏဂုံသီလဆောက်တည်ပြီး ဘုရားဂုဏ်တော်၊ တရားဂုဏ်တော်နဲ့ သံဃာ့ဂုဏ်တော်တွေကိုပဲ ရွတ်ဖတ်ပူဇော်နေခဲ့တယ်လို့ဆိုပါတယ်။
၇ ရက်မြောက်တဲ့နေ့ကို ရောက်ရှိလာချိန်မှာတော့ မိဖုရားစောလုံဟာ သူနဲ့အမြဲတစေရှိနေတဲ့ စိပ်ပုတီးကို လက်မှာကိုင်ပြီး မီးအပူရှိန်တွေကြောင့် ရဲရဲတောက်နီနေတဲ့ သံကျပ်စင်ကြီးပေါ်ကို တက်လာခဲ့ရပါတယ်။
ဒီလိုတက်လာတဲ့အခါမှာတော့ ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ခြင်းမရှိဘဲ တက်လာခဲ့တာဖြစ်သလို ကွပ်မျက်ခံရဖို့စောင့်ဆိုင်းနေတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာလည်း ရတနာသုံးပါးရဲ့ဂုဏ်တော်တွေကိုသာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု အာရုံပြုပွားများနေခဲ့ပါတယ်။
စောလုံတစ်ယောက် သံကျပ်စင်အပေါ်ကိုရောက်ရှိပြီး အချိန်တခဏအတွင်းမှာပဲ မိုးကောင်းကင်မှာ မိုးသားတွေ၊ တိမ်စိုင်တိမ်ခဲတွေ ပေါ်လာခဲ့သလို နန်းတော်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း မိုးကြိုးပစ်သံတွေနဲ့ မိုးခြိမ်းသံတွေကြောင့် တုန်ခါနေခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီနောက်သိပ်မကြာခင်အချိန်အတွင်းမှာပဲ မိုးတွေက သည်းထန်စွာရွာချလာခဲ့တာကြောင့် သံကျပ်စင်ကို အပူပေးထားတဲ့ မီးတွေကလည်း ငြိမ်းသက်သွားခဲ့ပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဘုရင်မင်းမြတ်က ကိစ္စမပြီးမချင်း သံကျပ်စင်နဲ့ စီရင်မှုပြုရမယ်လို့ အမိန့်ပေးထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် အမှုထမ်းတွေမှာလည်း မင်းအမိန့်ကို ရှောင်လွှဲနိုင်ခြင်းမရှိဘဲ နောက်တစ်ရက်မှာထပ်ပြီး မိဖုရားကို သံကျပ်စင်ပေါ်တင်ရပြန်ပါတယ်။
ဒီအခါမှာလည်း ပထမတစ်ရက်အတိုင်း မိုးတွေရွာချလာတာကြောင့် မီးတွေငြိမ်းသွားခဲ့သလို တတိယမြောက်နေ့ရောက်ပြန်တော့လည်း အလားတူဖြစ်ရပ်တွေနဲ့ ကြုံတွေ့ခဲ့ပါတယ်။
ဒီလိုမျိုးသုံးကြိမ်တိုင်တိုင် မီးတွေငြိမ်းခဲ့ရပြီးနောက်မှာတော့ မိဖုရားစောလုံဟာ သူမအနေနဲ့ ရတနာသုံးပါးနဲ့ ဂုဏ်တော်တွေပွားများရခြင်းရဲ့ အကျိုးအားကြောင့် အခုလိုဖြစ်တယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက်ဆင်ခြင်မိခဲ့ပါတယ်။
ဒါကြောင့်လည်း “မိမိသည် အတိတ်ဘ၀က ကံကြမ္မာဝဋ်ကြွေးကြောင့် ယခုဘ၀တွင် ယခုကဲ့သို့ခံရခြင်းဖြစ်ကြောင်း” ကို နှလုံးသွင်းလိုက်ပြီး “ငါသည် ချမ်းသာခွင့် ရမည် မဟုတ်လျှင် တခဏချင်းပင် လောင်ကျွမ်းပါစေ” လို့ဆိုကာ အဓိဌာန်ပြုလိုက်ပါတော့တယ်။
အဲဒီတော့မှသာ စောလုံရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက ချက်ချင်းဆိုသလို မီးဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်ကျွမ်းပြီး ပြာကျသွားခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။
သူ နှစ်သက်မြတ်နိုးရတဲ့ မိဖုရားစောလုံကို သူပေးတဲ့အမိန့်အတိုင်း စီရင်ပြီးတဲ့အကြောင်းကို နရသီဟပတေ့မင်း ကြားသိပြီးချိန်မှာတော့ နောင်တကြီးစွာရခဲ့ပြီး အိပ်မပျော်စားမဝင်နဲ့ သောကဗျာပါဒဝေခဲ့ကာ နန်းတော်တစ်ခုလုံးမှာလည်း “စောလုံ … ငါ့ကို စောင့်ပါ” ဆိုတဲ့ တမ်းတဟစ်အော်သံတွေက ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့ပါတော့တယ်။
နရသီဟပတေ့မင်းရဲ့ ဒီလိုဖြစ်အင်ကို မြင်တွေ့ရချိန်မှာတော့ ရဟန္တာအရှင်သူမြတ်တို့က ပရိတ်တရားတော်တွေ ဟောကြားရွတ်ဖတ်ပေးခဲ့ကြသလို ပုဏ္ဍားတို့ကလည်း ဗေဒင်တွက်၊ ယတြာတွေ ချေပေးခဲ့ကြပါတယ်။
နောက်ပိုင်းမှာတော့ မင်းကြီးဟာ သူ့ရဲ့လက်ချက်နဲ့ တိမ်းပါးသွားခဲ့သူ မိဖုရားစောလုံအတွက်ရည်စူးပြီး “မင်္ဂလာစေတီ” လို့အမည်ရတဲ့ ကောင်းမှုစေတီတော်တစ်ဆူကို တည်ထားစေဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။
မိဖုရားစောလုံအတွက် ရည်စူးပြီး နရသီဟပတေ့မင်းကြီး တည်ထားခဲ့တဲ့ “မင်္ဂလာစေတီ” ကိုတော့ ပုဂံမြို့တောင်ဘက် လေးဖာလုံခန့်အကွာမှာရှိတဲ့ မြင်းကပါရွာရဲ့မြောက်ဘက်မှာ ဖူးတွေ့နိုင်မှာပါ။
ဒီစေတီကိုတည်တဲ့အခါမှာ နရသီဟပတေ့မင်းက ရွှေစည်းခုံဘုရားရဲ့အသွင်သဏ္ဍာန်အတိုင်း တည်ဆောက်ဖို့စေခိုင်းခဲ့ပြီး ရွှေစည်းခုံဘုရားနဲ့ တူညီမှုမရှိပါက ပန်းရံသမားတွေရဲ့ အသက်ကို ဇီဝိန်ခြွေမှာဖြစ်ကြောင်း မိန့်တော်မူခဲ့တာကြောင့် ပန်းရံသမားတွေကလည်း မြင်းစီးပြီး ရွှေစည်းခုံဘုရားကို ပြေးကြည့်လိုက်၊ မင်္ဂလာစေတီတည်ထားမဲ့နေရာကိုပြန်လာပြီး ဘုရားတည်လိုက်လုပ်ခဲ့ကြပါတယ်။
ဒီလိုမျိုး ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် အပြေးအလွှားလုပ်ခဲ့ရတာကြောင့်လည်း စေတီတည်နေတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ မောပြီး အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့တဲ့ မြင်း ၉ ကောင်တောင်ရှိခဲ့တယ်လို့ ပါးစပ်ရာဇဝင်တွေရဲ့ အဆိုအရ သိရပါတယ်။
မိဖုရားစောလုံနဲ့ဆက်စပ်လျက်ရှိနေတဲ့ နောက်ထပ်ဘုရားတစ်ဆူကတော့ ပုဂံမြို့တောင်ဘက်ခြမ်း၊ အနော်ရထာ လမ်းမကြီးရဲ့ ဘေးဘက်မှာရှိတဲ့ မီးငြိမ်းကုန်းဘုရားဖြစ်ပြီး ဒီဘုရားဟာဆိုရင် မြင်းပြဂူ၊ နွားပြဂူနဲ့ တ၀ဂူဘုရား တို့နဲ့ မနီးမဝေးမှာရှိတာ ဖြစ်ပါတယ်။
ဒီဘုရားဟာ မိဖုရားစောလုံကို ဖိုကျင်ထိုးပြီး မကွပ်မျက်ခင်အချိန် ဟိုးအရင်ကတည်းက အဲဒီနေရာမှာ ဘွဲ့အမည်မသိတဲ့ ၁၂ ရာစုလက်ရာ တစ်ထပ်ဂူဘုရားအဖြစ် ရှိလို့နေခဲ့တာပါ။
ဒီလိုနဲ့ မိဖုရားစောလုံကို ကွပ်မျက်တဲ့အခါမှာတော့ မီးသုံးကြိမ်ငြိမ်းခဲ့တာကြောင့် အဲဒီဂူဘုရားကိုလည်း “မီးငြိမ်းကုန်းဘုရား” လို့ သတ်မှတ်ခေါ်တွင်ခဲ့ကြပါတယ်။
မိဖုရားစောလုံရဲ့ သမိုင်းဖြစ်အင်ကို သိရှိကြတဲ့သူတွေအနေနဲ့ကတော့ ပုဂံကို အလည်ရောက်ရှိတဲ့အခါတိုင်းမှာ အဆိုပါ “မီးငြိမ်းကုန်းဘုရား” က ဝင်ရောက်လေ့လာသင့်တဲ့ဘုရားတစ်ဆူဖြစ်သလို ပုဂံခေတ်ရဲ့ကျန်ရှိတဲ့ အနုသုခုမလက်ရာတွေကိုလည်း လေ့လာနိုင်တဲ့ ဘုရားတစ်ဆူဖြစ်ပါတယ်။
ကျီစားလိုစိတ်နဲ့ အရှက်စိတ်လွန်ကဲမှုကနေ တစ်ဆင့်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ နရသီဟပတေ့မင်းနဲ့ မိဖုရားစောလုံတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းဟာ ပုဂံသမိုင်းမှာရှိခဲ့ဖူးတယ် ဆိုပေမဲ့လည်း အချိန်ကာလအတော်ကြာမြင့်လာတာနဲ့အမျှ ဒီနေ့ခေတ် နှောင်းလူတွေအကြားမှာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ ဒဏ္ဍာရီတစ်ပုဒ်အဖြစ်နဲ့သာ ကျန်ရှိပါတော့တယ်။
နော် ဂဲလယ် ထူး
Burmese Past - မြန်မာ့အတိတ်
#မြန်မာ့အတိတ်
