13/10/2025
🐾 “เธอจำฉันได้ไหม”
ใต้ต้นโพธิ์หน้าวัด หมาตัวหนึ่งนั่งมองถนนสายเดิมทุกวัน ขนมันบางจนเห็นผิวหนังเต็มไปด้วยแผลเก่าใหม่
มันชื่อ “ดำ” ชื่อที่เด็กชายคนหนึ่งเคยเรียกมันด้วยเสียงหัวเราะ
หลายปีก่อน ดำเคยมีบ้าน มันเคยนอนข้างเท้าเด็กคนนั้นทุกคืน กินข้าวจากจานเดียวกัน เดินไปโรงเรียนด้วยกัน จนวันหนึ่ง ครอบครัวนั้นย้ายบ้านไปโดยไม่หันกลับมา ดำวิ่งตามรถคันนั้นจนหมดแรง ล้มลงข้างทาง แล้วตั้งแต่นั้น มันก็ไม่ไปไหนอีกเลย
ทุกวัน มันนั่งเฝ้าถนนเส้นเดิม ไม่ว่าฝนจะตก หรือแดดจะร้อน เผื่อว่าสักวัน…เสียงหัวเราะนั้นจะกลับมาอีกครั้ง จนค่ำวันหนึ่ง รถเก่าคันหนึ่งจอดลงตรงหน้า ชายหนุ่มลงจากรถ เขามีแผลเป็นตรงคิ้ว เหมือนเด็กชายคนนั้นไม่มีผิด ดำพยายามลุก แต่ขามันสั่นจนแทบยืนไม่ไหว มันเห่าเบาๆ น้ำตาไหลออกจากตาเหี่ยวๆ
ชายหนุ่มยิ้ม แต่ในแววตาสั่นไหว เขาย่อตัวลงลูบหัวมัน “ขอโทษนะ ดำ... พี่กลับมาช้าไป”
เช้าวันต่อมา ดำหลับไปอย่างสงบ ในอ้อมแขนของชายคนนั้น พร้อมกับรอยยิ้มจางๆ เหมือนรอแค่วินาทีนั้นมาตลอดชีวิต
#หมาจรก็มีหัวใจ #สุนัขจรจัด
