เปิดทำการกี่โมง?

เสาร์ 17:00 - 19:00 อาทิตย์ 17:00 - 19:00

เว็บไซต์คืออะไร?

https://www.facebook.com/640336539474345/

Kitchengun Library

Kitchengun Library ห้องสมุดขนาดกระทัดรัด
สำหรับคนคอเด

12/09/2023

[โง่ศาสตร์ : กฎพื้นฐานว่าด้วยความโง่เขลา]

อ่านจบแล้วก็คิดว่าตัวเองอยู่ตรงไหนของกราฟ 4 แกนระหว่าง คนโง่ คนฉลาด คนกระจอก หรือคนโฉด ทั้งที่ตัวหนังสือเขียนออกมาอ่านง่าย ใช้น้ำเสียงชวนคุยทีเล่นทีจริงในภาษาการเขียนแบบวิชาการ ชวนพยักหน้าหงึก ๆ แต่ก็ต้องหยุดขบคิดในหลายวรรคหลายตอน โดยรวมเป็นการสรุปกฎพื้นฐานเพื่อความเข้าใจเรื่องคนโง่ ไว้ 5 ข้อ และอธิบายอย่างเชื้อเชิญให้สังเกตถึงผู้คนที่ต้องมีปฏิสัมพันธ์ด้วยรอบตัวเรา

วางอคติลง อย่าเพิ่งสะดุ้งกับคำอย่าง “คนโง่” ที่อ่านดูรุนแรง แต่จงมองรอบตัวแล้วพิจารณาใหม่อีกที

06/09/2023

[คำสาปที่ราบสูง]

“ในเมืองลุ่มนี้กินเข้าให้บอกให้หมาย กินแลงกินงายก็ให้บอกแก่แถน ได้กินขึ้นก็ให้ส่งขาได้กินปลาก็ให้ส่งรอยแก่แถน”

=====

(Spoil Alert : เผยเนื้อหาบางจุด)

คติชนวิทยา ดูเป็นคำสรุปของเล่มนี้ เบ็ดเสร็จจบหมดในเล่มเดียว เรียงร้อยเชื่อมต่อเรื่องเล่าที่มีพื้นฐานจากนิทานพื้นบ้านแถบอิสาน อย่าง ตำนานขวางทะบุรี (โคราช), นิทานขุนบรม, นิทานพญาคันคาก, ตำนานน้ำเต้าปุง, คันธนาม และไปแตะไปสบเข้ากับเหตุการณ์ช่วงตัดทางรถไฟผ่านดงพญาไฟ

ตลอดทางแอบสังเกตว่า ผู้เขียนแฝงเรื่องการต่อรองอำนาจและชนชั้นใส่ลงไปเป็นระยะ เรียกว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนอ่านแล้ว คงรีบตั้งโต๊ะบูชาเทพแถน แต่พอยุคสมัยมันเปลี่ยนแปลงมาจนป่านนี้ อยากกำหมัดงัดดูสักทีเหมือนกัน (แต่ก็ดันกลัวโดนฝนงู หรือน้ำท่วมบ้านซะอีก ไอ้เราก็เลือดร้อนซะด้วย ว้าวุ่นเลย)

ผมชอบบทท้าย ๆ ขอพูดแบบนี้ว่า “ถ้าแม้แต่แถนยังโดนลากมายำ แล้วเจ้าจะเหลืออะไร” ไม่เคยเห็นความกล้าถ่ายทอดแบบปฐมภูมิ ถึงตัวละครในลักษณะนี้ แสบสันต์การเอ่ยเปรยบ่นแกมรำพึงถึงเครือญาติ บอกช่วงเวลาในประวัติศาสตร์และควบแน่นการดำเนินเรื่องให้จบลงแบบ “เอาจริงดิ่”

=====

คนภาคกลางที่รู้กระทั่งเรื่องในมุ้งของขุนแผน, แม่ของเอื้อยอ้าย ยันกำเนิดของหนุมาน แต่กลับเพิ่งเคยรู้เรื่องเด็กที่เกิดจากการดื่มน้ำที่ขังในรอยเท้าช้าง

อ่านจบแล้วอยากดูนิทรรศการเลยครับ

05/09/2023

[กำลังอ่าน - คำสาปที่ราบสูง]

“…ข้าอยู่ที่นั่นอย่างไร้เดียงสา และมืดบอดทางสติปัญญาราวกับคนคุกผู้ภักดีกับที่คุมขังมาโดยตลอด”

===

- ชอบการเลือก Font ที่เอามาพิมพ์ รู้สึกได้อารมณ์เข้ากับการสะกดสำเนียงถิ่นแบบเอาแต่ใจไม่ปราณีอักขระ อ่านแล้วได้กลิ่น ได้ยินสำเนียงติดหูแว่วออกมาเลย (ควรชิมด้วยตาตัวเอง)

- เริ่มมาแบบไม่มีเกริ่นเยิ่นยาว ลากเข้าเรื่องแล้วลุยเลย เปลี่ยนฉากจากบทสู่บทเนียนกริบ นึก เอ๊ะ คุ้น ๆ ตามไปทุกบท (ยำรวมปกรณัมปรัมปรา แล้วปรุงขึ้นใหม่ของแทร่)

- เข้าใจว่าปกเป็น ภาพพิมพ์ จากรอยเลือนของตัวอักษร (ชอบกระดาษมาก)