เรื่องเก่าชาวเจ็ดเสมียน

26/08/2025

https://youtu.be/DOuzF_i7n8M
ดู VDO กดที่ภาพ

เนื้อเพลง โดย นายแก้ว คนเก่าเจ็ดเสมียน

เพลงลูกทุ่ง ฟังสบาย ในเพลง ฉันจะกลับบ้าน

14/08/2025

https://www.youtube.com/shorts/Z-z01MVad1A?feature=share

ดู VDO กดที่ภาพ

06/08/2025

https://youtu.be/ZIBl75C-LTs ดูวีดิโอกดที่ภาพ

คำร้อง นายแก้ว คนเก่าเจ็ดเสมียน

วิถีชีวิตของคนในตำบลเล็กๆตำบลหนึ่ง ชื่อว่าตำบลเจ็ดเสมียน มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่อยู่ที่เจ็ดเสมียนด้วยกั....

05/08/2025

https://youtu.be/6jiM1allaWo ดูวีดิโอกดที่ภาพ

คำร้อง อารีย์ สุวรรณมัจฉา
ภาพ นายแก้ว คนเก่าเจ็ดเสมียน

เนื้อหาของเพลงเกี่ยวกับคนแก่คนหนึ่ง ที่เลี้ยงลูกมาตั้งแต่เล็กน้อย จนเติบใหญ่ได้แยกไปทำงานและมีครอบครั....

01/08/2025

ตลาดนัดที่เจ็ดเสมียน อ.โพธาราม จ.ราชบุรี

25/07/2025

วันนี้เล่าเรื่องในอดีต

คุณครูตลับ เป็นคนเก่าแก่ของเจ็ดเสมียนคนหนึ่ง มีอาชีพเป็นครูที่โรงเรียนวัดเจ็ดเสมียนมานาน จนกระทั่งเกษียรอายุจากราชการเมื่อมีอายุได้ ๕๕ ปี
ในอดีตนั้นเล่า ครูตลับท่านเป็นครูมานาน ท่านจึงมีลูกศิษย์มากมายหลายสิบรุ่น


เมื่อวันงาน "คนเจ็ดเสมียนพบกันครั้งที่ ๒" เมื่อวันที่ ๕ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๒ ซึ่งจัดตอนหัวค่ำที่ศาลาประคมริมน้ำนั้น ครูตลับก็ได้มาพบกับพวกลูกศิษย์ทั้งหลายด้วย

คุณสมบูรณ์ สุรพลพินิจ เด็กตลาดเจ็ดเสมียน รุ่นเดียวกับผู้เขียน ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของครูตลับคนหนึ่ง

พร้อมด้วยเพื่อนๆอีกหลายคน ซึ่งบางคนก็ไม่ได้เป็นศิษย์ของครูตลับโดยตรง แต่คุณครูก็รู้จักและเคยเห็นกันมาตั้งแต่คนพวกนี้เป็นเด็กๆ

เพราะส่วนใหญ่จะเป็นเด็กที่ตลาดทั้งนั้น ทุกคนได้เข้าไปทักทายคุณครู ด้วยความดีอกดีใจที่ได้มาพบกัน ถามทุกข์สุขกัน

แล้วคุณสมบูรณ์ก็เชิญให้คุณครูนั่ง แต่คุณครูตลับยังไม่ทันได้นั่ง คุณสมบูรณ์ได้ถามขึ้นเสียก่อน

คุณสมบูรณ์ถามว่า "ครูครับวันนี้ลูกศิษย์ของครูมากันเยอะแยะเลย ครูจะจำได้หมดทุกคนหรือเปล่าครับ"

ครูตลับตอบว่า "เฮ่อ ..! จำได้ซีครูจำได้หมดทุกคนเลย แม้แต่ชื่อก็จำได้ "
คุณสมบูรณ์ถามว่า "ครูครับ แล้วคนที่นั่งตรงนี้คือใคร ชื่ออะไรครับ" พลางชี้มือไปที่หนุ่มคนหนึ่งที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

"คนนี้อะหรือ" ครูพูดแล้วหัวเราะ " ก็นายธรไง ลูกแม่กิมแชที่พี่ของเขาชื่อ สุธีน่ะ ถูกไหม" คุณครูก็หัวเราะอีกพร้อมกับหันหน้าไปทางคนอื่นๆซึ่งยืนรายล้อมอยู่

" คนนั้นประยงค์ เกษร น้องชายประยูร ที่ทำงานที่สถานีรถไฟน่ะ ครูก็จำได้ " ครูพูดถึง พลเรือตรี ประยงค์ เกษร เพื่อนรุ่นเดียวกับคุณสมบูรณ์และคนอื่นๆที่ยืนรายล้อมอยู่

"นั่นนายเก้ว ลูกครูหิรัญ แหม..! ครูคิดถึงครูใหญ่จังเลย " ครูพูดพลางกวาดสายตาไปรอบๆ ชี้ใครแล้วก็บอกชื่อมิหนำซ้ำยังแถมบอกว่าเป็นลูกใครอีกเสียด้วย

พวกกลุ่มเด็กเจ็ดเสมียนในอดีตกลุ่มนั้น ยอมรับกันเลยว่าครูนี่จำได้แม่นยำจริงๆ

"ใช่ครับ แหมครูเก่งจังเลย ยังจำแม่นจริงๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เห็นกันมาตั้งนาน" คุณสมบูรณ์กล่าวชมยกยอคุณครูเป็นการใหญ่ ครูตลับยิ้มแป้น หลังจากคุยกันต่อไปสักครู่หนึ่ง

คุณสมบูรณ์จึงบอกครูตลับให้นั่งที่โต๊ะนี้แหละ พลางประคองคุณครูให้นั่งลง แล้วทำท่าจะเดินไปหาพรรคพวกที่อยู่อีกด้านหนึ่ง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงครูตลับพูดขึ้นมาอีกว่า

"เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งไป แล้วเธอน่ะ เอ่อ ๆ .. ! เธอชื่ออะไรกันน้า.... ครูจำไม่ได้จริงๆ.. !อ้าว!!!

นายแก้ว คนเก่าเจ็ดเสมียน
๒๕ กรกฎาคม ๒๕๖๘

20/07/2025

เจ็ดเสมียนเป็นตำบลคนก็รู้

คุณปาลิดา สุขพันธ์ เขียนเนื้อร้อง
นายแก้ว ใส่ดนตรีและเสียงร้อง

15/07/2025

ช่วงนี้เป็นตอนปลายๆของเรื่องเก่าชาวเจ็ดเสมียนแล้ว จึงไม่ค่อยมาเล่าเรื่องเก่าๆของชาวเจ็ดเสมียน ที่เล่ามาแล้วก็มากพอสมควรแล้วนะครับ วันนี้เพียงแต่นำภาพของคนเจ็ดเสมียนรุ่นเก่าๆมาดูกัน

(แต่ถ้าอยากอ่านเรื่องเก่าๆของชาวเจ็ดเสมียน แบบเต็มอิ่ม หลายร้อยเรื่อง พร้อมทั้งภาพถ่ายเก่าๆที่หาดูยากแล้วในสมัยนี้ ก็เป็ดดูได้ที่ เว็บไซส์ chetsamian.org นะครับ ยังเปิดบริการอยู่ )

ภาพนี้ถ่ายเมื่อวันขึ้นปีใหม่เมื่อหลายปีมาแล้ว ที่บ้านพักของคุณสาธร - วนิดา วงษ์วานิช ที่ชัฎป่าหวาย อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี

เจ้าของบ้านชวนพวกเราไปพักค้างคืน ส่งท้ายปีเก่า ๑ คืน เพื่อนับถอยหลังขึ้นปีใหม่ เช้าขึ้นมารับประทานอาหารเช้ากันแล้วเดินทางกลับ

จากทางซ้าย พี่องุ่น ลูกสาวร้านถ่ายรูปจำเนียรศิลป์ ตลาดเจ็ดเสมียน, ถัดมาคุณบุญมา สุขพันธ์ , คุณวนิดา วงษ์วานิช เจ้าของบ้าน, คุณหวาน, และคุณนวลปรางค์ น้องสาวของพี่องุ่น

ในปัจจุบันทั้งหมดนี้ เป็นคุณยายคุณย่ากันหมดแล้ว และอยู่กับลูกหลานอย่างมีความสุข

09/07/2025

เมื่อตอนสมัยเด็กๆที่อยู่ที่เจ็ดเสมียนนั้น ถึงหน้าฝนก็จะตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะว่าจะได้ออกไปเล่นน้ำฝน เตะฟุตบอลเล่นกันที่สนามหน้าโรงเรียนกลางสายฝนกับเพื่อนๆ คิดถึงขึ้นมาครั้งใดก็จะมีความสุข

เมื่อฝนมาคราใดใจคิดถึง เนื้อร้องเขียนโดย คุณอารีย์ สุวรรณมัจฉา ใส่เสียงคนร้อง และดนตรี โดย นายแก้ว คนเก่าเจ็ดเสมียน

มองเห็นเมฆตั้งเค้ามาแต่ไกล
ดูทะมึนทั่วไปน่าเกรงขาม
ลมเริ่มพัดอย่างแรงฟ้าคำราม
ทั่วเขตคามฝนตกใหญ่ให้ร้อนคลาย

อากาศร้อนดูมลายไปหมดสิ้น
ทั่วแผ่นดินชุ่มฉ่ำด้วยน้ำฝน
กบเขียดร้องเซ็งแซ่ทั้งตำบล
ฟ้าที่หม่นเริ่มสว่างอย่างชื่นบาน

เมื่อฝนมาคราใดใจคิดถึง
ซึ่งครั้งหนึ่งเป็นเด็กสนุกสนาน
ชวนกันเล่นน้ำฝนแสนสำราญ
เจ็ดเหมียนนั้นถิ่นเก่าเราอยู่มา

ยังจำได้ความสุขในตอนนั้น
วิ่งเล่นกันกลางฝนที่ตกหนา
แสนชื่นฉ่ำแม้เป็นหวัดไม่นำพา
เล่นจนกว่าแม่ถือไม้คอยไล่ตี

ครั้นเวลาล่วงไปหลายปีผ่าน
ปัจจุบันได้แต่คิดไม่อาจหนี
จากอดีตที่ผ่านมาแม้หลายปี
ด้วยวันนี้ผู้ชราอยู่เดียวดาย

คนรอบข้างต่างเลยลับดับชีวิต
ไม่เหลือมิตรชิดใกล้น่าใจหาย
ต้องอยู่กับความหลังทั้งใจกาย
ก่อนวางวายไปด้วยกฎแห่งกรรม..

04/07/2025

ชายหาปลาที่เจ็ดเสมียน

ปาลิดา สุขพันธ์ คำร้อง
นายแก้ว ทำดนตรี

ฝนปีนี้ หนักหนา ฟ้าชื่นฉ่ำ
ดังลำนำ ธรรมชาติ วาดเส้นสี
สายน้ำบ่า หามีสิ่ง ต้านนที
ชีวิตพี่ มิมีน้อง หมองหม่นใจ

ล่องนาวา ฝ่าฝน บนลำน้ำ
คิดถึงยาม เคียงคู่ ดูน้ำไหล
มัจฉาว่าย เเหวกชวา เห็นไวๆ
พี่เก็บได้ ดอกสีม่วง ทัดทรวงใน

ชวนชี้ชม ดมดอก ดารดาษ
พฤกษาชาติ ริมเเม่กลอง น้องมองเห็น
สายลมพลิ้ว ปลิวละออง ต้องเนื้อเย็น
ดังจะเป็น พยานรัก ของสองเรา

หลายปีนี้ พี่ดายเดียว เปล่าเปลี่ยวจิต
น้องจะคิด ไหมหนา ว่าพี่เหงา
เจ็ดเสมียน เเม่กลอง ของสองเรา
เฝ้ารอเจ้า คืนถิ่นฐาน กลับบ้านเดิม

ลำนาวา ลอยล่อง ท่องไปเรื่อย
สายน้ำเอื่อย ไร้เงาปลา มัจฉาหาย
น้ำสีหม่น ปนเศร้า ไร้เงาใจ
พี่จะอยู่ อย่างไร ไม่มีนวล

ฝนปีนี้ หนักหนา กว่าปีก่อน
พี่ขอวอน พระพาย ได้พัดหวล
นำน้องกลับ เคียงคู่ อยู่กับนวล
ความรักอวล เจ็ดเสมียน บ้านของเรา...

01/07/2025

บันทึกประวัติศาสตร์ของตำบลเจ็ดเสมียน

ลุงโหงว และซ้อทองคำ อารีย์ เป็นต้นตระกูล "อารีย์" ลุงโหงวเริ่มแรกนั้นมีอาชีพตีมีดขาย อยู่นอกตลาดไปทางหมู่ ๒ เมื่อกำนันโกวิทได้สร้างตลาดขึ้นมาอีกแถวหนึ่ง ลุงโหงวก็มาตีมีดอยู่ห้องแรกริมน้ำแม่กลอง ในช่วงหลังๆจึงได้เปิดกิจการเครื่องไฟบริการในงานต่างๆอีกอย่างหนึ่ง

ลุงโหงวและซ้อทองคำมีบุตรธิดาหลายคน ในปัจจุบันทุกคนมีการงานกิจการดีๆกันทุกคน

ในภาพนี้เมื่อตอนที่ซ้อทองคำยังมีชีวิตอยู่ที่บ้านเจ็ดเสมียน และเมื่อท่านเสียชีวิตลงไปแล้ว ลูกหลานได้จัดงานฌาปนกิจศพของท่านอย่างใหญ่โต ที่วัดในกรุงเทพฯ ที่ไปจัดในกรุงเทพฯนั้น เพราะว่าลูกๆได้เข้าไปอยู่ในกรุงเทพฯกันหมดแล้ว

นายแก้ว บรรยาย ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
๑ กรกฎาคม ๒๕๖๘

30/06/2025

นายแก้ว คนเก่าเจ็ดเสมียน คิดถึงในตอนเด็กที่เจ็ดเสมียน ตอน "หาดทรายที่หายไป"

ที่ดินแดนแห่งนี้มีตลาด
เป็นขนาดไม่ใหญ่หลายคนสน
ติดลำน้ำแม่กลองไหลเอื่อยวน
ทุกๆคนมีสุขทุกข์ไม่มี

ในอดีตที่นี่ฝั่งตรงข้าม
มีหาดทรายสวยงามน่าเดินเล่น
เด็กเจ็ดเหมียนหลายคนในยามเย็น
ข้ามกันไปเดินเล่นบนหาดทราย

บ้านเธออยู่ที่บ้านพงสวาย
ยังมาได้เดินเล่นอยู่กับฉัน
เป็นอย่างนี้ตอนเย็นแทบทุกวัน
เธอและฉันชื่นนักรักกันจริง

สัญญากันเอาไว้จะเป็นคู่
แนบใจอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน
ตราบใดที่เจ็ดเหมียนยังมีทราย
รักของเราอยู่ได้อย่างยืนยง

คำสัญญาของเราที่เข้าหู
เราได้รู้สองคนบนหาดฝัน
ตราบใดที่เม็ดทรายไม่มีวัน
บนหาดทรายนี้นั้นจะหายไป

อันสายน้ำสายลมและสองเรา
เคยเดินเคล้าคลอเคลียย้ำบอกให้
ตราบใดที่เจ็ดเหมียนไม่สิ้นทราย
จะรักกันไม่หน่ายทุกเวลา

ไม่นานนักอยู่มาหาดทรายหาย
เป็นไปได้อย่างไรกันเล่าหนอ
หาดทรายที่เดินเล่นเพลินพะนอ
เด็กเจ็ดเหมียนนั้นหนอเศร้าในใจ

ใครกันนะเอาหาดของเราไป
หมดสิ้นทรายเอาไปไม่เหลือหรอ
สาวคนรักจากไปไม่รีรอ
ตามงอนง้ออย่างไรไม่คืนมา..

นายแก้วเขียน และทำเพลง "หาดทรายที่หายไป"