Kids จะเล่น

22/07/2025

" เด็กทั่วโลกกำลังกลับมาเล่น"

🧶ในยุคปัจจุบันเด็กทั่วโลกกำลังประสบกับภาวะที่พวกเขามีเวลาสำหรับการเล่นอิสระน้อยลงกว่าที่ควรจะเป็น การเล่นอิสระ (Free Play) ซึ่งเคยเป็นหัวใจของการเติบโตและการเรียนรู้ตามธรรมชาติ กลับถูกเบียดเบียนด้วยตารางเรียนที่แน่นขนัด การใช้หน้าจออย่างต่อเนื่อง และพื้นที่สาธารณะที่ไม่เอื้อต่อการเล่นอย่างเสรี เด็กในหลายประเทศจึงมีเวลาว่างลดลง ไม่สามารถเข้าถึงพื้นที่ปลอดภัยในการเล่นและยังต้องเผชิญกับความกังวลของพ่อแม่ที่กลัวอันตรายมากกว่าที่จะเชื่อมั่นในกระบวนการเรียนรู้ผ่านการเล่น
🪵อย่างไรก็ตาม หลายประเทศทั่วโลกกำลังลุกขึ้นมาฟื้นฟูสิทธิในการเล่นของเด็กอย่างจริงจัง โดยเริ่มจากการปรับมุมมองของผู้ใหญ่ การออกแบบเมืองและพื้นที่สาธารณะใหม่ให้เหมาะสมกับการเล่นของเด็ก และการสนับสนุนผู้เชี่ยวชาญที่เข้าใจเรื่องการเล่น เช่น Playworker
🪵ตัวอย่างของประเทศที่ขับเคลื่อนเรื่องนี้อย่างจริงจัง ได้แก่ สหราชอาณาจักร ซึ่งมีระบบ Playwork และพื้นที่เล่นที่ส่งเสริมการเล่นเสี่ยง เช่น การปีน การตอกตะปู การใช้เครื่องมือจริง เดนมาร์กและฟินแลนด์ใช้แนวคิดให้เด็กปฐมวัยเรียนรู้ผ่านการเล่นมากกว่าการนั่งเรียนในห้อง ญี่ปุ่นมีสวนสนุกกลางแจ้งแบบ Play Park ที่ให้เด็กจุดไฟ ทำอาหารกลางแจ้ง และสร้างสิ่งของจากวัสดุธรรมชาติ เยอรมนีมีโรงเรียนป่าที่เด็กใช้เวลาทั้งวันท่ามกลางธรรมชาติ ขณะที่ออสเตรเลียและเกาหลีใต้ก็กำลังเคลื่อนไหวอย่างแข็งขันเพื่อคืนพื้นที่เล่นให้กับเด็กอีกครั้ง
🪵แม้แต่ในประเทศไทยเอง ก็เริ่มมีการขยับ เช่น สนามเด็กเล่นสร้างสุข นโนบายเด็กไทยเล่นเปลี่ยนโลก กระทรวงสาธารณสุข และอีกหลายกลุ่ม องค์กรที่ทำงานด้านการเล่น รวมไปถึงเครือข่ายเล่นเปลี่ยนโลก ซึ่งได้รับการสนับสนุนจาก สสส. ที่กำลังทำงานอย่างต่อเนื่องในการขับเคลื่อนให้เด็กไทยเข้าถึงการเล่นอิสระ ทั้งในเชิงนโยบาย การสื่อสารสาธารณะ การจัดกิจกรรมพื้นที่เล่น และการอบรมบุคลากร โดยผลักดันให้บทบาทของ Playworker กลายเป็นอาชีพที่ได้รับการยอมรับในสังคมไทย ซึ่งพยายามผลักดันการเล่นอิสระให้เกิดขึ้นในระดับชุมชนและโรงเรียน แต่ยังคงต้องการแรงสนับสนุนเพิ่มเติมจากภาครัฐ พ่อแม่ และครู เพื่อเปลี่ยนระบบที่ยังเน้นผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการก่อนสิ่งอื่นใด
🧶สิ่งที่ประเทศต่าง ๆ กำลังขับเคลื่อนร่วมกัน คือ การเพิ่มพื้นที่เล่นกลางแจ้ง ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลาว่างที่เด็กได้เลือกกิจกรรมเอง ยอมรับการเล่นที่มีความเสี่ยงในระดับที่เหมาะสม และออกแบบเมืองให้เป็นมิตรกับเด็กจริง ๆ ไม่ใช่แค่การสร้างของเล่นไว้โชว์
🧶การเล่นไม่ใช่แค่ความสนุก แต่คือกลไกที่หล่อหลอมความคิด ความยืดหยุ่นทางจิตใจ และทักษะชีวิตของมนุษย์ การปล่อยให้เด็กได้เล่น จึงไม่ใช่แค่เรื่องของเวลา แต่คือการคืนสิทธิ ความเป็นเด็ก และการเติบโตที่แท้จริงให้กับพวกเขา
💙ถึงเวลาที่ผู้ใหญ่จะต้องเปลี่ยนมุมมองต่อการเล่น มองเห็นว่าการเล่นก็คือการเรียนรู้ และการเล่นคือการพัฒนาอย่างเต็มศักยภาพของเด็กคนหนึ่ง

“ วันนี้ลูกคุณได้เล่นอิสระหรือยัง”🤔

อ้างอิง
https://ipaworld.org
https://letsplaymore.org
https://www.playwales.org.uk/eng
Starting Strong Reports: OECD
Tokyo Play, Japan Adventure Playgrounds Association https://tokyoplay.jp
https://www.bbc.com/news/education-40367066

26/06/2025

🫧☺️🌻🐝

ชีวิตคนเราต้องพบทั้งความสมหวังและอุปสรรค ไม่ว่าจะเป็นชีวิตประจำวัน การเรียน การทำงาน ความสัมพันธ์ ฯลฯ เพื่อจะยืนหยัดและผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆ เด็กๆ ที่เติบโตไปควรมีความเข้มแข็งทางจิตใจ หรือ จิตใจที่แข็งแรง


ความเข้มแข็งทางจิตใจ ไม่สามารถสร้างได้เพียงชั่วคืน ต้องใช้เวลาบ่มเพาะตั้งแต่เด็ก และพ่อแม่รวมถึงผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดมีบทบาทสำคัญที่ทำให้ความเข้มแข็งทางใจของเด็กให้มีขึ้นได้

1. ความรักความเอาใจใส่ที่ผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดควรมีให้เด็กอย่างไม่มีเงื่อนไขตั้งแต่ที่เขายังเล็กๆ ให้เด็กรู้สึกว่าเขามีคุณค่าพอที่จะเป็นที่รัก

2. นอกจากความรักที่มีให้ พ่อแม่ควรทำให้บ้านมีบรรยากาศที่อบอุ่นและปลอดภัย จิตใจที่เข้มแข็งต้องมีพื้นฐานจากจิตใจที่รู้สึกได้ถึงความปลอดภัยเป็นพื้นฐาน พ่อแม่ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ทะเลาะและขัดแย้งกันได้แต่พยายามไม่ใช้ความรุนแรงต่อกันทั้งทางคำพูดและทางกาย

3. ความรักและความปลอดภัยจะนำไปสู่พื้นฐานที่ดีของความมั่นคงของจิตใจ เหมือนเสาเข็มแข็งแรงที่ยึดและค้ำจุนบ้านเรือนเอาไว้ เพื่อให้ไม่เอนลมเมื่อเจอพายุใหญ่พัดเข้ามา จิตใจที่มั่นคงก็จะไม่หวั่นไหวซวนเซง่าย หากพบอุปสรรค

4. ต่อมาที่ควรเกิดขึ้นควบคู่ไปกับการให้ความรักความเอาใจใส่ก็คือ การมีเวลาคุณภาพที่มีให้กันและกัน เวลาคุณภาพ คือเวลาที่พร้อมจะรับฟังเด็กและรับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกเด็ก เด็กเข้าใจว่าผู้ใหญ่พร้อมจะรับฟังและอยู่ตรงนี้เพื่อเขา ทำให้เด็กมีความรู้สึกไว้วางใจ มองโลกในแง่ดี เสริมสร้างความรู้สึกอบอุ่นมั่นคง

5. การปลูกฝังในเรื่องระเบียบวินัย ให้เด็กรู้จักควบคุมความต้องการของตัวเอง ไม่ใช่ตามใจเด็กไปทุกเรื่อง ให้รู้จักที่จะรอคอยให้เป็น เด็กที่อยากได้ก็ได้มาตลอด ไม่เคยต้องรอคอยอะไร เด็กจะมีความอดทนทางอารมณ์ต่ำ ถ้ามีอะไรที่ขัดใจหรือไม่เป็นไปอย่างที่คิด เด็กจะหงุดหงิดไม่พอใจมาก บางคนก็ติดไปจนเป็นผู้ใหญ่ที่เอาแต่ใจ มีปัญหาเวลาอยู่กับคนรอบข้าง

6. การฝึกให้เด็กช่วยเหลือและทำอะไรด้วยตัวเองก็สำคัญ ไม่ใช่อ้างว่าเพราะความรักจึงช่วยเหลือเด็กไปหมดทุกเรื่อง การช่วยไปหมดทุกเรื่องจะทำให้เด็กติดสบาย ถ้าเป็นเด็กเล็กบางครั้งทำให้พัฒนาการล่าช้าได้ เพราะไม่เคยได้ฝึกฝน

7. การที่เด็กได้ลองทำเองและทำได้ เด็กจะรู้สึกว่าตัวเองมีความสามารถ ภูมิใจว่าเขาก็ทำอะไรเองได้ เวลาที่เด็กทำเอง อาจจะลำบากกว่าผู้ใหญ่ทำให้บ้าง ช้ากว่าบ้าง แต่ก็ทำให้เด็กรู้จักเรียนรู้การพึ่งพาตัวเอง เพราะเรื่องจริงก็คือ ผู้ใหญ่คงช่วยเหลือเขาไม่ได้ตลอดชีวิต

8. เวลาที่เด็กมีปัญหา ผู้ใหญ่อาจจะไม่ต้องช่วยเด็กทุกเรื่อง ลองให้คิดแก้ปัญหาเองในเรื่องเล็กๆน้อยๆ ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่อันตรายมากมาย ทักษะการแก้ปัญหา (Problem-solving skill) เป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้ พ่อแม่มากมายที่คอยช่วยแก้ปัญหาให้เด็กทุกเรื่อง เพราะอยากให้ลูกสบาย แต่เมื่อเด็กไม่เคยฝึกด้วยตัวเอง เมื่อเขาต้องเจออุปสรรค เขาจะไม่เข้มแข็ง เกิดความท้อแท้ได้ง่าย

9. การชมเชยให้กำลังใจอย่างเหมาะสมก็มีความสำคัญ เวลาที่เด็กทำอะไรได้ การที่มีคนบอกว่าสิ่งที่เขาทำทำให้เกิดอะไรดีๆ เช่น "แม่ชื่นใจจังที่ลูกช่วยแม่เช็ดโต๊ะทำให้แม่เหนื่อยน้อยลง" จะทำให้เด็กรู้สึกภูมิใจ มีกำลังใจ และรู้สึกถึงความมีคุณค่าของตัวเอง

10. สอนให้เด็กรู้ว่าอารมณ์ความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ต่างๆ นั้น เป็นเรื่องธรรมดา และที่สำคัญกว่าคือ การจัดการกับอารมณ์ความรู้สึกให้เหมาะสม เพราะการรู้จักและรับรู้อารมณ์ความรู้สึกตัวเองเป็นเรื่องจำเป็น และเด็กควรต้องยอมรับอารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้ว่าเป็นธรรมดาและเป็นธรรมชาติ ที่คนปกติอาจจะมีได้ ทั้งดีใจ โกรธ เสียใจ ผิดหวัง ฯลฯ

11. เมื่อยอมรับได้ การจัดการอารมณ์ก็จะเป็นไปอย่างเหมาะสมมากขึ้น เช่น โกรธได้ แต่ไม่อาละวาด ไม่หงุดหงิดรุนแรง ตรงนี้จะทำให้เด็กเข้าใจในเรื่องอารมณ์เศร้าในเวลาที่เขาต้องผิดหวัง

12. ในเวลาที่จำเป็น ผู้ใหญ่ควรให้เด็กรู้จักความผิดหวังบ้าง เช่น เวลาที่อยากได้ของเล่น แต่พ่อแม่ไม่ซื้อให้เพราะไม่มีเหตุผลสมควร และควรให้เขาเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดหวัง บางทีเด็กอาจจะมีน้ำตา ร้องไห้ พ่อแม่บางคนทนไม่ได้กับน้ำตาของเด็ก จึงไม่ยอมให้เด็กต้องผิดหวัง ทำให้ยอมไปหมด แต่ความผิดหวังเป็นเรื่องที่ยากจะเลี่ยง ยิ่งโตขึ้น ชีวิตก็มีเรื่องที่ต้องผิดหวังมากขึ้นและหนักหนาขึ้น การที่ให้เด็กสัมผัสความผิดหวังเล็กน้อยบ้างตอนเล็กๆจึงมีความจำเป็น เหมือนวัคซีนที่สร้างภูมิคุ้มกันให้เด็กมีความเข้มแข็งทางใจ

13. ให้เด็กเรียนรู้ที่จะรับผิดชอบผลจากการกระทำ เพราะบางครั้งเด็กอาจจะทำอะไรผิดพลาดไป หลายๆ ครั้งที่ผู้ใหญ่เห็นเด็กทำผิดแต่ไม่ได้ว่ากล่าวตักเตือน เพราะเห็นใจและสงสาร จริงๆแล้ว การให้อภัยสามารถทำควบคู่ไปกับการสอนให้เด็กได้เรียนรู้ได้ เช่น สมมติว่าเด็กคนหนึ่งโกรธพ่อและขว้างของเล่นพัง เด็กเข้ามาขอโทษ พ่อก็ควรชมเชยที่เด็กสำนึกผิด แต่หลังจากนั้น เด็กควรช่วยเหลือเก็บกวาดตามความสามารถและอาจจะต้องหักค่าขนมสมทบเป็นราคาของที่เสียหาย

14. อย่าลืมยอมรับในตัวตนและให้โอกาสเด็ก เมื่อทำผิดก็ต้องให้เด็กได้เรียนรู้ แต่ผู้ใหญ่ก็ควรให้โอกาสเด็กแก้ตัว ปรับปรุง เด็กจะเข้าใจได้ว่า ทุกปัญหามีโอกาสและทางออก เช่นเดียวกับอุปสรรคที่เขาเจอในชีวิต

15. ผู้ใหญ่ควรจัดการกับความคาดหวังของตัวเองให้เหมาะสม เพราะบางครั้ง สิ่งที่พ่อแม่คิดว่าดีที่สุดสำหรับลูกอาจจะไม่ได้เหมาะสมกับลูกเสมอไป รับฟังความต้องการที่แท้จริงของลูก ปรับให้สมดุลกับความคาดหวังของผู้ใหญ่

16. ผู้ใหญ่และพ่อแม่ควรเป็นแบบอย่างที่ดีให้เด็กเรียนรู้ด้วย เพราะเด็กจะเรียนรู้ได้ดีที่สุดจากการกระทำของผู้ใหญ่ที่เขารักและเคารพ ไม่ใช่จากคำพูดสอนว่าเขาต้องเป็นแบบไหนอย่างไร เช่น หากพ่อแม่ต้องการให้ลูกเป็นคนที่มีจิตใจที่เข้มแข็ง พ่อแม่ก็ต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งเป็นตัวอย่าง นั่นก็คือ เมื่อมีอุปสรรคต่างๆ เข้ามาในชีวิต พ่อแม่สามารถจัดการได้อย่างเหมาะสม บางทีผลที่ออกมาอาจจะดีบ้าง ไม่ดีบ้าง แต่พ่อแม่ก็ผ่านพ้นไปได้ ลูกก็จะเห็นและเรียนรู้ ในเวลาที่เขาต้องเจอกับเรื่องราวยากลำบาก เขาก็จะสามารถมีสติที่จะจัดการและพร้อมยอมรับผลที่ออกมา ไม่ว่าจะดีหรือร้าย แต่เขาก็จะเข้าใจและยอมรับมันได้


สุดท้ายที่ต้องเข้าใจก็คือ จิตใจที่เข้มแข็งนั้นคงไม่สามารถสร้างได้ในวันสองวัน แต่ต้องใช้ความพยายามและตั้งใจ ความอดทนและเสียสละของพ่อแม่หรือผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิด ค่อยๆ สร้างตั้งแต่เด็กยังเล็กๆ จึงจะได้ผลดี

#หมอมินบานเย็น

20/06/2025

ทับทิมกร๊อบกรอบบบบ

20/06/2025

20/06/2025

10/06/2025

ทำบราวนี่แสนหวาน ง่ายมากสนุกด้วยย

10/06/2025

ตามไปดูกิจกรรมของสนุกๆของพวกเราได้นะคร่า
ช่วงนี้อาจจะไม่ได้เขียนแนะนำเพจมาก แต่เรายังคงเรียนรู้สนุกผ่านการเล่นสนุกอยู่ นะค่ะ 🥰☺️

24/04/2025

#วัยทอง4ขวบ สุดกว่าทุกช่วงวัยที่ผ่านมา..

คำพูดติดปาก “แม่ไม่ต้องๆ หนูโตแล้ว” กับอาการงอน และทำแบบไม่ถาม บอกเลยว่า #ยืนหนึ่ง 🥹

11/04/2025

5.ถอนตัวจากความสนุก คืออะไร

ลำบากก่อนสบายทีหลังจะว่าไปทำได้ไม่ยากนัก ค่อยๆสร้างสภาพแวดล้อมให้เด็กค่อยเป็นค่อยไปได้ ผ่อนหนักผ่อนเบาบางโอกาสได้

ลำบากก่อนสบายทีหลังหมายถึงเด็กต้องอดทนฝ่าความยากไปสู่ความง่าย แต่ที่ยากกว่าคือความสามารถถอนตัวจากความง่ายไปสู่ความยาก เด็กกำลังสนุกอยู่ดีๆเราบอกให้หยุดเฉย อันนี้ยาก

ยากยิ่งไปอีกเมื่อเขาควรมีความสามารถหยุดตัวเองเมื่อถึงเวลา - ขอย้ำว่ายาก

เขียนเรื่องนี้มิใช่ให้แกล้งเด็ก นอกเหนือจากที่ว่า EF จะสร้างขึ้นด้วยการฝึกอบรม 7 วันมิได้ จะสร้างขึ้นด้วยความจงใจก็มิใช่ ช่วงวัยทองอายุ 4-7 ปีเป็นช่วงเวลาที่เราสร้างสภาพแวดล้อมให้เกิดขึ้นได้ด้วยการทำให้เป็นเรื่องปกติ

สมมติ ให้เล่นสนามเด็กเล่นได้ครึ่ง ชม เราตกลงกันให้เรียบร้อย เมื่อครบเวลาก็ต้องถอย - เท่านี้เอง

มีตัวอย่างมากมายให้เราฝึกเด็กๆเรื่องทำนองนี้ได้ สนามเด็กเล่นแค่ตัวอย่างหนึ่ง ไม่ชอบตัวอย่างนี้ลองดูเรื่องอื่นๆในชีวิตประจำวัน เคาะช้อนบนโต๊ะอาหาร วิ่งเล่นในร้านอาหาร เราควรหยุดเด็กได้ เราเอาจริงกับเรื่องเล็กๆวันนี้ เพื่อเรื่องใหญ่กว่าภายหน้า

การพบอะไรง่ายๆมันดีกว่าการพบอะไรยากๆเยอะ แต่เราต้องถอยออกมาถ้าจำเป็น

ความสามารถนี้จะติดตัวไปในอนาคต

เช่น วงเหล้ากำลังได้ที่ แต่พรุ่งนี้มีสอบ สนุกเท่าไรก็อาจจะถึงเวลาถอยออกมาก่อนพรุ่งนี้จะลุกไม่ขึ้น

เช่น เห็นที่จอดรถผู้พิการว่างอยู่หลังจากเราวนมา 3-4 รอบ การจอดเลยนั้นง่าย แต่ทำไม่ได้

เช่น ไฟเหลืองขึ้นแล้ว การฝ่าไปเลยนั้นง่าย แต่ไม่ทำ การปาดหน้าคนนั้นง่าย แต่จะดีกว่าถ้าไม่ทำ

เช่น คนรักนอนรอแล้วบนเตียง ความสนุกรออยู่เห็นๆ แต่ลุกขึ้นเดินออกมาให้ได้ถ้านั่นเป็นเพศสัมพันธ์ไม่ปลอดภัย

เหล่านี้คือ EF



Le Mythe de Sisyphe

03/03/2025

🎨🎹🎼🥁🎺

ทำไมศิลปะจึงจำเป็นสำหรับเด็ก

บังเอิญไปอ่านเจอเพจน่ารักที่ชื่อ ‘ศิลปะด้านใน’ (https://www.facebook.com/ ) ที่นำเสนอแง่มุมแนวคิดการนำศิลปะไปใช้กับหลายอย่าง ทำให้พ่อหมอกลับมานั่งขบคิดถึงประโยชน์ของศิลปะในหลายแง่มุมที่หลายคนอาจมองข้ามไป

หากมองในแง่มุมของการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ เราพบว่า ทักษะที่จำเป็นต้องมีและต้องพัฒนาให้กับเด็กของประเทศหนึ่งหนึ่งมีด้วยกัน 2 ด้าน ได้แก่ ทักษะทางคณิตศาสตร์ ทักษะทางวิทยาศาสตร์ และทักษะการอ่าน เพราะเขาพบว่าทักษะเหล่านี้มีความสอดคล้องกับความสามารถในการพัฒนาและขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศหนึ่งได้ เพราะทักษะทั้งสามด้านแสดงถึง 'สมองที่พร้อม' ต่อการพัฒนาตัวเอง การเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิต และความสามารถในการประกอบอาชีพในอนาคตท่ามกลางการพัฒนาอย่างก้าวกระโดดของเทคโนโลยีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 'ปัญญาประดิษฐ์' หรือ AI ดังนั้นในปัจจุบัน ทั่วโลกต่างผลักดันการเรียนการสอน รวมถึงการเลี้ยงดูของพ่อแม่เพื่อให้เด็ก ๆ เติบโตมามีทักษะทั้งสามอย่างนี้

แต่รู้หรือไม่ว่า มีอีกสิ่งหนึ่งที่มีความจำเป็นและเป็นพื้นฐานของสุขภาพจิตใจของคน แต่ผู้คนอาจมองข้ามไป นั่นก็คือ "ศิลปะ"

หากมองอย่างเรียบง่ายไม่ซับซ้อน 'ศิลปะ' คือ สิ่งที่อยู่รอบตัวที่ผู้คนสัมผัสได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า มือสัมผัส ตาดู หูฟัง จมูกได้กลิ่น หรือแม้กระทั่งศิลปะที่ลิ้มชิมรสได้ สิ่งเหล่านี้จำเป็นมากต่อพัฒนาการของมนุษย์ตั้งแต่เด็กเล็ก ศิลปะทำให้เราเรียนรู้ที่จะใช้ร่างกายสำรวจ ค้นหา จัดการและสร้างสรรค์แล้วเกิด 'ความรู้สึกดี' จากภายใน ได้ดื่มด่ำและสัมผัสความงามของศิลปะรอบตัว ได้รู้สึกว่าเราทำได้ ทำได้ดี และมีดีผ่านการลงมือทำไม่ว่าจะเป็นการขีดเขียน วาด ละเลง ปั้น แกะ กด ดีด ตี หรือวิธีใดก็ตาม

จากการสัมผัส ลงมือทำ นำไปสู่ความรู้สึกที่ดีจากภายใน สร้างการรับรู้ถึงร่างกายของเขา ความรู้สึกว่าเขาควบคุมตัวเองได้ในการสร้างสรรค์ผลงาน นำมาสู่ตัวตนที่ดีที่มีความมั่นใจในตนเอง ศิลปะประคองจิตใจให้ชุ่มชื้นมีพลัง และบำบัดความรู้สึกด้านลบของเราได้อย่างอัศจรรย์

หากมองอย่างซับซ้อนและลึกซึ้ง เราจะพบว่า 'ศิลปะ' นำไปสู่ร่างกายที่แข็งแรง ใจที่แข็งแรง รวมไปถึงการพัฒนาทักษะทางคณิตศาสตร์ ทักษะทางวิทยาศาสตร์และทักษะการอ่านอย่างแนบเนียนและเรียบง่ายที่สุด เพราะศิลปะทำให้เราได้เข้าใจธรรมชาติที่อยู่รอบตัวและกระตุ้นความสงสัยใคร่รู้อย่างดีผ่านแสงเงา สีสัน การผสมสี เสียงจากการเสียดสีตีเป่า การขีดเส้นตรง เส้นโค้ง การสร้างสรรค์ศิลปะย่อมต้องอาศัยการวางแผนและกระบวนการอีกมากมายที่อาศัยตรรกะเหตุผล-การคาดการณ์อีกมากมาย

ดังนั้นคุณพ่อคุณแม่และคุณครูจึงควรให้เด็ก ๆ ได้มีความสุขกับศิลปะอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะช่วงปฐมวัย ให้เขาได้มีความสุขและดื่มด่ำความสุนทรีย์ของศิลปะอย่างเต็มที่ผ่านการเล่นและงานศิลปะ ได้ร้องเพลง ได้อ่านนิทาน ได้กินอาหารให้อิ่มท้อง ได้ช่วยพ่อแม่ทำอาหารง่าย ๆ ได้กระโดดโลดเต้นผ่านเสียงเพลง ได้เลียนแบบตัวละคร ได้แปะ ปิด ขีดเขียน ละเลง ร้องตะโกน อย่างเต็มที่ จากเส้นขยุกขยิกไร้จุดหมาย กลายเป็นเส้นตรง เส้นโค้ง วงกลม สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมตามพัฒนาการของเด็ก เกิดเป็นสัญลักษณ์ต่าง ๆ หรือกระทั่งการถ่ายทอดเรื่องราวในจินตนาการของเขาออกมาผ่านภาพวาด นี่คือ พื้นฐานสำคัญของพัฒนาการเด็กที่ดี

ดังนั้น เด็กควรได้เรียนรู้ศิลปะอย่างเต็มที่

ในขณะเดียวกัน ผู้ใหญ่เองก็ควรได้ดื่มด่ำและอย่าหลงลืมศิลปะในใจสมัยเด็กเช่นกัน เพราะในผู้ใหญ่ทุกคน เราต่างมีเด็กน้อยคนหนึ่งข้างใน คนที่มีความสุขกับชีวิต คนที่เคยยิ้มแย้ม พูดเสียงดัง คนที่ชอบเสียงเพลง เต้นรำทำเพลง ขีดเขียน คนที่เคยเสพสุนทรีย์แห่งศิลปะด้วยกันทั้งนั้น

อย่ามัวแต่เรียนวิชาการ จนละทิ้งความสุขภายในที่ได้จากศิลปะไป

#หมอวินเพจเลี้ยงลูกตามใจหมอ

03/03/2025

ภูเขาน้ำแข็งแห่งการเล่น (Iceberg of Play)
เวลาลูกเล่น พ่อแม่เห็นอะไร?
เราอาจจะเห็นลูกเล่นอิสระ เล่นจ๊ะเอ๋ เล่นสมมติ เล่นทราย เล่นบล็อกไม้ วาดภาพ ระบายสี ฯลฯ ซึ่งสิ่งที่ทำให้พ่อแม่อย่างเรา ๆ อยากเล่นกับลูกหรือสนับสนุนให้ลูกเล่น คือ "รอยยิ้ม" "ความสุขจากใบหน้า" หรือ "คำพูด" ของเขา
อย่างไรก็ตาม เบื้องหลังสิ่งที่เราเห็น มีบางสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้นกำลังเกิดขึ้นอยู่ข้างในตัวลูกที่เราไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดต่อพัฒนาการ การเติบโตของเขาในอนาคตต่อไป
"การเล่น" คือการที่เด็กได้เรียนรู้ทักษะการแก้ไขปัญหา ได้วางแผนจัดการอย่างเป็นระบบ หากเขาพบเจออุปสรรค์ เขาก็จะเรียนรู้ที่จะปรับตัวและฝึกการเข้าสังคม การจัดการอารมณ์ของตัวเองได้ นอกจากนั้นในเชิงวิทยาศาสตร์ เส้นใยสมองที่เป็นส่วนสำคัญของการพัฒนาทักษะต่าง ๆ ในอนาคต ก็ยังถูกพัฒนาขึ้นจากการที่เด็กได้เล่นกับพ่อแม่หรือเพื่อคนอื่น ๆ อีกด้วย
ดังนั้นครั้งต่อไปเวลาคุณดูลูก ๆ เล่น จงจำไว้ว่า "สิ่งที่เห็นได้เป็นเพียงยอดของภูเขาน้ำแข็ง ยังมีหลายสิ่งอีกมากมายที่กำลังเกิดขึ้นอยู่เบื้องล่างของภูเขาน้ำแข็งแห่งนี้!