01/12/2024
1 ธันวาคม พุทธศักการราช 2567 ฉัน: กำลังทำกับข้าวพ่อ : ถุงพระราชทานหมดแล้วสาฉัน : หะอะไรนะพ่อ: เขาให้ไปรับถุงพระราชทานฉัน: ที่ไหนที่ศาลาหมู่บ้านสา ทำกับข้าวต่อไปทำเสร็จก็มานั่ง กิน แล้วอยู่ดีดีความคิดก็วิ่งเข้ามาในหัวว่า ถุงพระราชทานเข้ามาในหมู่บ้านเล็กๆของเราเนี่ยนะ ถุงนี้ฟังจากชื่อเรียกแล้วรู้เหมือนมาจากแดนไกล แต่ทำไมถึงเข้ามาแจกในหมู่บ้านของเราได้ละ กินไปนึกไป มีภาพปะติดปะต่อกันเกิดขึ้นมา อ่อ! สิ่งต่างๆเกิดขึ้นจากความถนัดของคนเหล่านี้สินะ กลุ่มคนที่ชอบออกไปนอกบ้านแวะคุยบ้านนู้นบ้านนี้ แวะแจ้งข่าวสารตรงสภานการณ์บริเวณบ้านแต่จะเน้นปัญหาในละแวกครัวเรือนของตัวเองว่าสถานการณ์ขณะนั้นเป็นอย่างไหร่ และแสดงความคิดเห็นว่าความจะมีอะไรเข้ามาในหมู่บ้าน สาเหตุที่เกิด? เพราะสิ่งนี้สิ่งนั้นแล้วคนภายนอกที่ได้รับฟังหากบุคคลนั้นนำสารนั้นไปกระจายต่อต่อกันไปทำให้สารนั้นถึงเจ้าของถุงพระราชทานนั้นใจฉันถึงโอ้!เอาละเราต้องขอบคุณบุคคลเหล่านี้ที่พวกเขานั้นเอาข่าวสารของคนในหมู่คณะ (ภาพลอยมาในหัวอีก )อ่อ! ความเหมาะสมในแต่ละหน้าที่ ทั้งนี้จะมีบุคคลลักษณะนิสัย เฉพาะในงาน แค่หนึ่งเดียวไม่ได้เราต้องอยู่ร่วมกันเป็นหมู่คณะ จะมีขนาดจำนวนคนน้อยมากแตกต่างกัน ดังนั้นเราควรสื่อสารคำว่าไม่เป็นไรให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้คำคำนี้นำความสุขมาสู่ที่ตัวเราและเป็นสิ่งที่เราสามารถทำเองได้ขณะนั้น แค่เริ่มต้นง่ายๆที่ตัวเรา ขอบคุณ อสม.ทุกท่าน ขอขอบคุณไปที่ยังทุกหน่วยงาน ขอบคุณทุกบุคคลกรทุกคน และขอบคุณทุกทุกคนที่ไม่ได้เอ่ยชื่อ เอ่ยนามแบบเฉพาะเจาะจง เราระลึกถึงทุกคนทุกท่านที่ ร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจ ในการให้ข่าวสารและให้ความช่วยเหลือเสมอ ขอบคุณพระคุณค่ะ จงขอบคุณในทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ที่ใดต้ิงการงานจงต้องการงานจงป้อนงานให้ตรงตามความถนัดกำลังของบุคคล หน่วยงาน เรียบเรียบโดย นางสาว ปวิตรา เนียมรัตน์ ต้องรู้จักเป็นผู้ให้ในแบบที่เราถนัด ให้โดยไม่เดือดร้อนตัวเอง
1 ธันวาคม พุทธศักการราช 2567 ฉัน: กำลังทำกับข้าวพ่อ : ถุงพระราชทานหมดแล้วสาฉัน : หะอะไรนะพ่อ: เขาให้ไปรับถุงพระร.....
