
06/08/2025
บทที่ 23.2
ฉันเรียกสติตัวเองพยายามดึงสติให้กลับเข้าทีเข้าทางแล้วเดินเข้าห้องเรียน
ไปเจอเพื่อนสาวที่ช่วงนี้ดูจะฮอตแปลก ๆ สติกเกอร์รูปหัวใจสีแดง ติดเต็มในเสื้อ แถมบนโต๊ะยังมีดอกกุหลาบหลายช่อเลย
“ ของแกเหรอเนี่ย? ” ฉันถามขึ้นแล้วเลื่อนเก้าอี้เพื่อที่จะนั่งลง
“ ใช่ ๆ แกอยากได้ไหม เอาไปสิ ” เพื่อนสาวพูด แต่ฉันยักไหล่เหมือนไม่ได้ใส่ใจและไม่ต้องการ แต่สายตาดันไปสะดุดกับช่อหนึ่งที่มีชื่อบ่งบอกว่าใครให้
“ นี่...ของพี่ไมค์เหรอ? ” นิ้วเรียวชี้ไปที่ดอกกุหลาบช่อโต
“ ปะ...เปล่า ไม่ใช่สักหน่อย ” ข้าวหอมทำหน้าเลิ่กลั่กแล้วก็หยิบช่อนั้นไปวางใต้โต๊ะตัวเอง
“อืม ” ฉันพยักหน้ารับ
“ อะนี่ ช็อกโกแลตฉันซื้อมาให้แกโดยเฉพาะเลยนะ ” เพื่อนสาวยื่นกล่องสีแดงที่ดูใหญ่พอควรมาตรงหน้า
“ ขอบใจแกมากนะ จริง ๆ ไม่ต้องลำบากหรอก ”
“ ไม่ลำบากหรอก แต่ฉันก็ให้แกมาเมื่อปีที่แล้วด้วยนะเพื่อน ปีนี้ฉันให้อีกจะเป็นอะไรไปล่ะ ”
“ อืม ขอบใจนะ แต่ฉันไม่ได้เตรียมอะไรมาให้แกเลย ” ฉันพูด
“ ไม่เป็นไรหรอก ฉันให้ด้วยใจไม่ได้อยากได้อะไรตอบแทนสักหน่อย ก็แกชอบกินของหวานที่หวานมาก ๆ ไม่ใช่เหรอ นี่ฉันก็เลือกของกินที่เหมาะกับแกเลยนะ ”
“ ขอบใจนะ ”
“ ตัวเล็ก! ไปคุยกับพี่หน่อย ”
ฉันไม่ทันสังเกต ไม่รู้ว่าพี่กัสเข้ามาในห้องเรียนตอนไหน แต่พอได้ยินเสียง เขาก็ยืนอยู่ใกล้แล้ว
“ อ๋อ...ค่ะ ” ฉันตอบไป หัวใจก็เต้นแรงเหมือนลุ้นผลสอบอย่างไงอย่างงั้นเลยแหละ
“ แกเดี๋ยวฉันมานะ ” ฉันหันไปบอกข้าวหอมแล้วเดินตามพี่กัสไป พี่เขาเดินนำลงไปชั้นล่าง เดินไปที่ลับตาคนสักหน่อยแล้วหยุดเดินหันมามองหน้าฉัน
“ คงไม่มีใครให้หัวใจตามเคยสินะ ” พี่กัสปากก็พูดไปส่วนมือหนาก็แกะสติกเกอร์มาแปะที่เสื้อฉัน สองดวง แปะใกล้หัวใจฉันที่เต้นผิดจังหวะเลยแหละ
“ ขอบคุณค่ะ ” หัวใจฉันพองโต ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“ และนี่ก็ดอกกุหลาบจากพี่ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ ” พี่กัสพูดยิ้ม ๆ ฉันรับมาทันทีอย่างไม่รีรอ แล้วส่งยิ้มให้พี่เขากลับไป หัวใจเบิกบานอีกครั้ง โลกทั้งใบกำลังจะกลับมาสดใสและเป็นสีชมพูดอีกครั้ง
“ ที่ผ่านมาพี่ขอโทษที่ทำเฉยชาใส่ตัวเล็กนะ แต่พี่ก็มีเหตุผลของพี่นะ คำสัญญาที่พี่เคยพูดไว้กับตัวเล็ก...พี่ทำมันไม่ได้…..แล้ว พี่ขอโทษ ” คำสุดท้ายออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
พี่กัสพูดจบก้มหน้าลงเหมือนคนสำนึกผิด แต่หัวใจของฉันกลับชาวาบ เจ็บแปล๊บ ๆ ในทรวงทันที
“ ทำไมเหรอคะ ” ทั้งที่เจ็บใจ ฉันก็ถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่น
“ เราจบกันแค่นี้เถอะนะ ”
‘ เราจบกันแค่นี้เถอะนะ ’
‘ เราจบกันแค่นี้เถอะนะ ’
เขาพูดแค่ประโยคเดียวแล้วนิ่งไป แต่ในหูของฉันมันยังกึกก้องกับประโยคนี้ มันวนซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น หัวเข่าแทบทรุดแต่ฝืนไว้ มือไม้สั่นไปหมด น้ำตาค่อย ๆ ไหลลงอาบแก้มอย่างอัตโนมัติ
“ ตัวเล็กอย่าร้องไห้สิ พี่ขอโทษ ”
น้ำเสียงของเขาดูสั่นเครือเหมือนกัน แต่ฉันไม่รู้ว่ามันจริงหรือแกล้งทำเพราะเขาเป็นคนบอกเลิกเอง ทำไมต้องเสียใจ นอกเสียจากเล่นละครตบตาฉันก็แค่นั้น
ฉะ...ฉันเสียใจ ฮื่อ ๆ ฉันไม่อยากเลิก ทั้งที่น่าจะทำใจยอมรับกับพฤติกรรมของพี่เขาได้แล้วว่ากำลังหมดรักฉัน แต่เพราะฉันยังคาดหวังว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่เห็นและที่คิด ฮื่อ ๆ
หัวใจของฉันมันแตกสลายไปในพริบตา มันรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ ตรงกลางอก มันหน่วงสุด ๆ มันเป็นอาการที่เจ็บจุก
ดวงตาที่พร่ามัวเพราะมีน้ำตา ทำให้มองอะไรไม่ชัด มือเล็กจึงยกขึ้นปาดลวก ๆ จ้องหน้าอีกฝ่ายเหมือนกับว่าไม่มีโอกาสได้มองอีกแล้ว
❤️_________❤️
นามปากกาผกายมาส

❌❌อ่านต่อเนื่องผ่านกลุ่มลับก็ได้สำหรับคนที่ไม่อยากอ่านผ่านเว็บ ราคาเพียง 59 บาท อยู่ในกลุ่มได้ถาวรไม่มีดีดออกแน่นอน❌❌
🌈🌈อ่านต่อเนื่องได้ทางเว็บ กดเข้าผ่านลิงก์นิยายได้เลยค่ะ ไม่ใช่ลิงก์มิจฉาชีพใดใด🌈🌈
📌ลิงก์นิยายรายตอนเว็บธัญวลัย(สีน้ำตาล)🟫🌈
http://www.tunwalai.com/story/625647
📌ลิงก์นิยายรายตอนรี้ดอะไรท์(สีฟ้า)🟦🌈
https://www.readawrite.com/a/fa224744cddb4417b52d1abb335e4638
📌ลิงก์นิยายรายตอนเด็กดี(สีส้ม)🟧🌈
https://writer.dek-d.com/My-name-is-Minne/writer/view.php?id=2615164
📌ลิงก์นิยายอีบุ้คธัญวลัย(สีน้ำตาล)🟤🌈
https://www.tunwalai.com/ebook/detail?ebookId=80655
📌ลิงก์นิยายอีบุ้คเมบ(สีเขียว)🟢🌈
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiNDE3ODEyMCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjM4NDM2OSI7fQ