28/09/2025
บทที่ 6 ยอมเป็นหมาให้เขาขี่
หนึ่งเดือนต่อมา...
“ ยัยรสา! ทำไมแกเพิ่งกลับถึงบ้านฮะ ”
“ อ้าว ก็หนูเมาไงเลยไม่ได้กลับเมื่อคืน ”
“ ฉันโทรหาแกกี่สายแล้วฮะ ทำไมแกไม่ยอมรับสาย ยี๋~ ตัวเหม็นเหล้ามาก ” แม่เดินมาใกล้ได้เพียงชั่วครู่ถึงกับต้องถอยห่างไป
“ โห แม่ ตอนนั้นหนูกำลังแดนซ์อยู่กับเพื่อน ๆ ไง ไม่มีเวลาจับมือถือหรอก เพื่อนแต่งงานทั้งที ต้องฉลองกันให้สุดสิ ”
“ ก่อนจะออกจากบ้านฉันพูดกับแกว่าไงฮะ แกลืมแล้วเหรอ? ”
“ บอกว่าอย่ากลับดึก ”
“ ใช่ แกก็จำได้นี่ แล้วทำไมไม่ปฏิบัติตาม ”
“ จำได้สิ ก็นี่ไงหนูไม่ได้กลับดึก แต่กลับเช้าแทน หนูทำตามที่แม่บอกแล้วนะ ”
“ ยัยรสา! แกนี่เถียงคำไม่ตกฟากจริง ๆ เลยนะ ” แม่ง้างมือขึ้น เธอก็ถอยหลังอย่างเร็ว
“ โธ่แม่ ปล่อยหนูบ้างเหอะ ให้อยู่แต่บ้าน หนูก็เบื่อเป็นเหมือนกันนะ ”
“ แหม่ ๆ แกพูดเหมือนตัวเองอยู่ติดบ้านเลยว่างั้น ”
“ แต่เดือนก่อนทั้งเดือน หนูไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ออกไปข้างนอกแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงเองนะ แม่ไม่เห็นจะเยินยอหนูบ้างว่าเป็นเด็กดีแล้ว พอหนูออกไปดื่มแค่วันเดียว แม่ก็เริ่มบ่นเลยอะ ”
“ ฉันละปวดหัวกับแกมาก ๆ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวซะ เดี๋ยวจะมีคนมาหาที่บ้าน ”
“ ใครอีกละแม่ หนูบอกแล้วไง คนที่หนูชอบและจะแต่งงานด้วยมีแค่พ่อรูปหล่อลูกติดคนนั้นคนเดียว ”
“ คุณสรุจจะมาที่บ้าน บอกว่าจะมาคุยเรื่องสู่ขอ ”
“ ฮะ สู่ขอ? ยัยรดาเหรอ แม่อ่า ทำกับหนูแบบนี้ได้ไง หนูบอกแล้วไงว่าหนูชอบเค้า หนูไม่ยอม อย่างอื่นหนูยอมได้หมด แม่จะให้น้องอะไรก็ได้ แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ หนูไม่ยอม! ”
“ ยัยนี่ แกจะออกนอกหน้าเกินไปแล้วนะ ”
“ ... ” ไม่ตอบเพราะกำลังโกรธอยู่ แย่งของยังไม่โกรธเท่ากับแย่งคนหล่อเลยนะ
ไอ้เราอุตส่าห์ไปหาเขาแทบจะทุกวัน วันละชั่วโมงสองชั่วโมง อยู่ดี ๆ จะมายกให้เป็นสามีน้องสาวไปได้ไง
“ แกไม่ต้องมาโกรธฉัน ฉันพูดตอนไหนว่าเขาจะมาสู่ขอยัยรดาฮะ ”
“ งั้นเขามาสู่ขอใครล่ะ ”
ตื่นเต้นแล้วอะ ใจเต้นตึกตักๆเลย หรือจะเป็นเพราะเดือนก่อนที่เธอไปเหมากิ๊บร้านเขาเกือบทุกวัน เขาเห็นว่าเธอเป็นสายเปย์ เขาเลยอยากจะครอบครองเธอเป็นคนของใจ ฮ่า ๆ กรี๊ดด~
“ แกไม่ต้องดีใจขนาดนั้น เขามาสู่ขอป้าปริกโน่น ”
“ อ้าว ป้าปริกอยู่ไหน หนูว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน พูดให้เคลียร์ ”
“ แกอย่ามาแกล้งโง่ ”
“ เขามาสู่ขอหนูใช่ไหมแม่ บอกหนูมาสิ ”
“ ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นหมาที่ไหนอีกล่ะ ”
“ หนูยอมเป็นหมา เป็นหมาให้เขาขี่ เอ๊ง เอ๊ง เอ๊ง ” ทำท่าทางไปด้วย พร้อมร้องออกไปเสียงดัง คนเป็นแม่เอือมระอาไม่ไหวเผลอมือฟาดไปที่ไหล่มนทำเอาอีกคนหยุดการกระทำ แต่ใบหน้ายังคงยิ้มไม่หุบ
“ โอ๊ย ยัยบ้านี่ แกเก็บอาการหน่อย รีบไปอาบน้ำอาบท่า แต่งตัวให้เรียบร้อยด้วยล่ะ อีกอย่าง แกพูดต้องมีหางเสียงกับเขาด้วยนะ ห้ามพูดคำที่เขาไม่ชอบออกไปล่ะ ไม่อย่างนั้นถ้าเขาหนีไปอีก แกต้องกลับไปเรียนหนังสือ เรียนคณะตามใจฉัน ”
“ รับแซ่บ! ” เธอพูดจบวิ่งขึ้นชั้นบนไปทันที
17 : 00 น.
“ คุณสรุจมาแล้ว ป้าปริกรีบไปเตรียมน้ำเตรียมขนมมาเสิร์ฟแขกเร็ว ”
“ ได้ค่ะ คุณนาย ”
ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ คนเขาอุตส่าห์แต่งตัวรอตั้งแต่เก้าโมง นี่เพิ่งจะมาถึงกัน จากที่นั่งยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมในตอนแรก กลายเป็นหุบยิ้มไปแล้ว ไม่ได้งอนเขาหรอกนะ เหงือกแห้งต่างหากล่ะ ก็เล่นยิ้มปากฉีกเห็นฟันครบทุกซี่ขนาดนั้น ไม่แห้งให้มันรู้ไป
“ สวัสดีครับ ขออภัยด้วยนะครับที่ให้รอนาน พอดีผมติดประชุมครับ ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ รสาไปตามพ่อภพมาสิ ” โหแม่ คนเขากำลังสำรวจใบหน้าหล่อเหลาอยู่นะ ใช้อีกแล้วอะ
“ สวัสดีค่ะคุณสรุจ สวัสดีค่ะคุณ...เอ่อ... ” มีผู้ชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งที่มาพร้อมกับเขาด้วย เธอพนมมือค้างไว้เพราะไม่รู้จักชื่อของอีกคน
“ นี่อาของผม ชื่อสุชาติ วันนี้ผมจะให้อามาสู่ขอแทนพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ของผมท่านไม่สะดวกที่จะเดินทางไกลครับคุณฉวี ” อ้าว ควรบอกเธอสิ นี่อะไรตบท้ายประโยคกลายเป็นชื่อแม่เธอเฉยเลย
“ ค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ ” แม่พูดพร้อมรอยยิ้ม แล้วกวักมือเรียกให้ป้าปริกเอาของว่างมาเสิร์ฟ
“ สวัสดีค่ะคุณอาสุชาติ เชิญนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูขอตัวไปตามพ่อก่อนค่ะ ”
ลุกขึ้นยืนก้มหน้าลงนิด ๆ ผ่านตัวเขา พ่อรูปหล่อ กลิ่นหอมโชยติดจมูกเลยอะ น้ำหอมยี่ห้ออะไรเนี่ย? ทั้งหล่อทั้งล้ำ แถมขาวอีกต่างหาก หึ๋ย!
เธอรีบเดินไปหาพ่อภพที่ห้องทำงานทันที ตอนที่ก้มหน้าโค้งตัวนิด ๆ ตอนเดินต่อหน้าเขาและอาของเขา และพูดมีหางเสียงอันไพเราะ เพิ่งโดนคนเป็นแม่สอนมาสด ๆ ร้อน ๆตอนสามชั่วโมงก่อนหน้าเลย ไอ้เราที่อยากได้เขาเป็นสามี เลยไม่เกี่ยงที่จะจดจำแล้วนำมาใช้
พอพ่อภพออกมา พวกเขาก็เริ่มคุยเรื่องการสู่ขอ ค่าสินสอดบลา ๆ คงมีแค่เธอที่นั่งเงียบ มองหน้าคุณสรุจเป็นพัก ๆ จนเกือบจะเก็บอาการไม่อยู่
ในชีวิตเธอพบเจอคนหล่อ คนหน้าตาดีน้อยมาก แต่ไม่คิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะได้เป็นว่าที่ภรรยาคนที่มีหน้าตาดีอย่างกับดารา
ภายในใจก็รู้สึกปลื้มปริ่มเป็นอย่างมาก ในหัวก็เริ่มวาดฝันอนาคตของครอบครัวที่อบอุ่นขึ้นมาแล้ว
“ วันหมั้นผมให้พ่อหามาให้แล้วครับอีกสองวัน ฤกษ์งามยามดี ว่าแต่คุณรณภพกับคุณฉวีวรรณ คิดว่ามันเร็วเกินไปไหมครับ ”
“ ผมกับคุณฉวีไม่มีปัญหาหรอกครับ ไม่รู้รสาจะรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า เพราะมันกระทันหันเกินไป ”
“ รสา รสา ลูกว่าไง ”
“…”
“ รสา ”
“ โอ๊ย อุ้ย…คะ แม่ว่าอะไรเหรอ? ” เพราะโดนหยิกที่เอวบางทำเอาสะดุ้งหันมองแม่ผู้ให้กำเนิดที่นั่งข้าง ๆ ทันที
“ อีกสองวันจะหมั้นเลย ลูกมีข้อขัดแย้งอะไรหรือเปล่า ” เป็นพ่อภพที่ถามขึ้น
“ มะ…ไม่มีค่ะ แต่งเลยก็ได้ หนูไม่เกี่ยงค่ะ ” พูดจบยิ้มแป้น
“ หมั้นก่อนแล้วกัน ฤกษ์แต่งยังไม่มี ผมก็ไม่รีบด้วย ”
แต่ถ้าแต่งงานกัน เธอก็จะได้ครอบครองเขาเต็มตัว ถ้าเขาคิดจะหย่า เธอไม่ยอมเด็ดขาด โห เสียดาย หมั้นกันมันก็ต้องมีวันถอนหมั้นสิ
“ เอาเป็นว่าตามนี้นะครับ ผมผู้เป็นอาที่ทำหน้าที่แทนพ่อแม่ของหลาน ผมสัญญาว่าสินสอดจะครบตามที่คุยกันไว้ ส่วนเรื่องสถานที่ผมก็จะจัดการเอง ส่วนเรื่องของแขกที่มาร่วมงาน ถ้าฝ่ายคุณรณภพจะเชิญมาก็ได้ครับ แต่ช่วยแจ้งทางผมด้วยนะครับ จะได้จัดโต๊ะถูก ”
“ ได้ครับ ”
“ งั้นผมกับอาต้องขอตัวก่อนนะครับ ”
“ จ้ะ ๆ ขับรถกันกลับดี ๆ นะคะ ” เป็นแม่ที่พูดขึ้น
แหม่ มาทั้งที มาคุยแค่เนี่ย แล้วกับเธอไม่ต้องคุย ไม่ต้องทำความรู้จักให้มากหน่อยเหรอ อีกสองวันจะหมั้นกันแล้วนี่น่า
“ รสา ลูกไปส่งคุณสรุจสิ ”
“ ค่ะ แม่ ” เธอลุกขึ้นยืนเดินตามทั้งสองคนไป
“ คุณสรุจคะ ” เธอเดินไปยืนขวางหน้าเขา จนเขาหยุดเดินและมองหน้าเธอ คนเป็นอาก็ขอตัวไปรอที่รถทันที
“ เอ่อ…ขอเบอร์โทรคุณหน่อยได้ไหม ”
“ เอาไปทำไม ”
“ จะหมั้นกัน ไม่คิดจะติดต่อกันไปลองชุดเหรอคะ ”
“ ฉันให้เลขาจัดการให้แล้ว ”
“ แล้วรู้ไซซ์ฉันเหรอคะ ”
“ เมื่อวานฉันให้เลขาโทรหาคุณฉวีแล้ว คุยกันเรื่องชุดเรียบร้อยแล้วด้วย ”
❤️_________❤️
นามปากกาธัญญวรินทร์
