01/08/2024
« ចូរចំណាយពេល15នាទីក្នុងមួយថ្ងៃក្នុងការអានសៀវភៅ»
5ឆ្នាំបន្ទាប់យើងនឹងទទួលបានលទ្ធផលអស្ចារ្យ ដែលនឹកស្មានមិនដល់ ។ ព្យាយាមហ្វឹកហាត់ ផ្សាំខ្លួនយើងឱ្យចេះអត់ធ្មត់អានសៀវភៅ កុំបង្ខំខ្លួនយើង តែត្រូវចេះអនុវត្តដោយសន្សឹមៗ ប្រយ័ត្ន ខូចការណ៍ ក្មេងកើតមកង៉ា ក៏មិនចេះរត់បានភ្លាមដែរ ។
យើងត្រូវមានទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃមួយគឺ ទម្លាប់អានសៀវភៅ អានអ្វីក៏បាន សំខាន់ឲ្យតែបានអានកុំទុកខួរក្បាលនៅទំនេរចោលឥតប្រយោជន៍ យ៉ាងហោចណាស់ក៏យើងបានចេះដឹងបន្តិចបន្តួចដែរ ជាជាងអត់ អ្វីសោះ ។ ពេលវេលាពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃចេះតែកន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿន ពេលខ្លះយើងពុំទាន់បានធ្វើអ្វីផង អស់ពេលមួយថ្ងៃពេញទៅបាត់ ។ ទម្លាប់កាន់សៀវភៅអាន ធ្វើយ៉ាងម៉េចឱ្យថ្នឹកជាមួយសកម្មភាពអាន កុំចាត់ទុកការអានជាឧបសគ្គ ជារឿងធុញថប់តប់ប្រមល់ ។ កាលណាយើងអានកាន់តែច្រើននោះយើងនឹងស្គាល់ពីភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់យើងកាន់តែច្បាស់ ។ ភាពល្ងង់នៅក្នុងខ្លួនយើងចាប់ផ្ដើមថយចុះបន្តិចម្ដងៗ បើទោះបីជាមិនអស់ទាំងស្រុង ប៉ុន្តែ ក៏បានជម្រុះខ្លះដែរ ។ សំលៀង គំនិតឱ្យមុត វៃទម្លុះរបាំងអវិជ្ជា ។ ការណ៏ដែលយើងអានសៀវភៅជារៀងរាល់ថ្ងៃគឺដើម្បីបំប៉នភាពវ័យឆ្លាតរបស់យើងកាន់តែខ្លាំងក្លា និងរំដោះខ្លួនចេញពីភាពល្ងង់ខ្លៅបន្តិចម្ដងៗ ។ ដុសខាត់សំលៀងគំនិត ព្យាយាមពុះពារ ថ្វីត្បិត តែ ត្រូវការពេលវេលាបន្តិច ប៉ុន្តែ សូមយើងអត់ធ្មត់ អត់ទ្រាំ ដើម្បីស្រូបស្រង់យកពុទ្ធិទាំងឡាយមកជួយបំភ្លឺមាគ៌ាជីវិតឱ្យកាន់តែស្រស់បំព្រង ។ ខិតខំសន្សំម្ដងបន្តិចៗ ព្រោះផ្ទះសង់កាន់តែខ្ពស់កាលណា ត្រូវតែសង់ចេញពីក្រោមទៅលើដែរ ។
បើយើងទំនេរមិនដឹងធ្វើអ្វី យើងគួរតែទាញសៀវភៅមកអាន ។ យើងកាន់តែចម្រើនវ័យពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ មកទល់ពេលនេះ នៅតែមានចន្លោះខ្វះខាតសម្រាប់ជីវិតយើងមួយនេះ អ្នកខ្លះឯទៀតមានពេលវេលា មានឱកាសប៉ុន្តែមិនព្រមអនុវត្ត ក៏ហួសពេលអស់ អ្នកខ្លះឯទៀតមានទាំងព្រមប៉ុន្តែ ខ្វះឆន្ទៈ ក៏អសារបង់ទៅ ។ ពេលវេលាមិនចេះរង់ចាំ យើងឡើយ យើងខ្លួនឯងក៏មិនអាចពន្យឺតពេលឱ្យដើរយឺតបានដែរ បើចង់ឱ្យការងារបានសម្រេច គួរតែប្រឹងប្រែងធ្វើ កុំបន្ទោសថាពេលវេលាដើរលឿន ។
នរណាក៏គេរវល់ដែរពេលវេលា1នាទីពិតជាមានតម្លៃ ណាស់ កុំរង់ចាំទាល់តែមានពេលច្រើនទើបចាប់ផ្ដើម ប្រយ័ត្ន របូតឱកាសល្អៗអស់ ។ កាន់សៀវភៅអានមុនពេលចូលដំណេកដេីម្បីកាត់បន្ថយទម្លាប់អាក្រក់មួយគឺចុចទូរស័ព្ទ ឬគ្រឿងអេឡិចត្រូនិចផ្សេងៗទៀតមិនព្រមឈប់ ។ ម្ង៉ៃៗគ្រាន់តែចំណាយពេលវេលាលេីការscroll (អូសចុះអូសឡេីង)សឹងតែអស់ពេលសម្រាប់ការរៀនសូត្រ ធ្វើការ និងសម្រាក មានន័យថា រវល់តែគ្មានផលចំណេញ ព្រោះយើងប្រើប្រាស់វាហួសកម្រិត ។
ប្រសិនបើយុវជនយើងអាចអានបានច្រើនមិនថាសៀវភៅមួយណាទេ គឺសុទ្ធតែសំខាន់ទាំងអស់គឺវាពិតជាប្រពៃណាស់ ។ការអានសៀវភៅទាក់ទងនឹងមុខជំនាញដែលយើងកំពុងរៀនជារឿងមួយធម្មតាទៅហើយ ប៉ុន្តែការអានសៀវភៅផ្សេងៗទៀតក្រៅពីមុខជំនាញជារឿងមូយផ្សេងទៀត ពោលគឺប្រសិនបើយើងចេះតែជំនាញមួយ ប្រាកដណាស់អ្នកដែលអាចនិយាយជាមួយគ្នាបានគឺមានតែអ្នករៀនជំនាញដូចគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ និយាយឲ្យខ្លីគឺមិនបានផ្ដល់លក្ខណៈទូលំទូលាយក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀតឡើយ ។ សៀវភៅមានគ្រប់ប្រភេទ រាប់ចាប់តាំងពី សៀវភៅចិត្តសាស្ត្រ សៀវភៅអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួន សៀវភៅអប់រំចិត្តគំនិត សៀវភៅវិធីសាស្ត្រ សៀវភៅទស្សនវិជ្ជា សៀវភៅសេដ្ឋកិច្ច សៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រ សៀវភៅនយោបាយ សៀវភៅច្បាប់ សៀវភៅពាណិជ្ជកម្ម សៀវភៅអក្សរសាស្រ្ត សៀវភៅសុខភាព សៀវភៅវិទ្យាសាស្រ្ត សៀវភៅទ្រឹស្ដី សៀវភៅធម៌ សៀវភៅទាក់ទងបច្ចេកវិទ្យា ........... ជាដើម ។
ប្រសិនបើយើងបានអានបានគ្រប់ប្រភេទ ទោះបីជាមិនបានស៊ីជម្រៅដូចមុខជំនាញរបស់យើងក៏ដោយ ក៏ចំណេះដឹងរបស់យើងវាពិតជាទូលំទូលាយមែនទែន ។ វាប្រៀបបីជាយើងកំពុងពង្រឹងចំណេះដឹងសាធារណៈឲ្យកាន់តែរីកចម្រើន ហើយឈានទៅរកការចែករំលែកបន្តទៅកាន់មនុស្សជាទីស្រលាញ់ មិត្តភក្ដិ គ្រួសារ ឪពុកម្ដាយ បងប្អូនៗ ក៏ដូចជាសាធារណជនផងដែរ ។ នៅពេលយើងកាន់តែចេះគឺកាន់តែបន្ទាបខ្លួន គឺពេលដែលយើងជួបជាមួយមនុស្សថ្មីៗយើងអាចរាប់អានជាមួយគ្នាតាមរយៈការផ្ដល់ជាការចែករំលែកចំណេះដឹងបាន ។សរុបមកវិញ ប្រសិនបើយើងមានឪកាស មានពេលវេលាគួរតែបានអានឲ្យបានច្រើន និងសៀវភៅគ្រប់ប្រភេទ ដើម្បីជាប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនឯងផង និងសង្គមជាតិផង ។ ចំណេះដឹងគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ វ័យណាក៏អាចរៀនបានដែរ ។
ម្យ៉ាងការអានសៀវភៅមួយក្បាលមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរជីវិតយើងបានឡើយ ប៉ុន្តែនៅពេលយើងអានសៀវភៅជាប្រចាំយើងនឹងអាចផ្លាស់ប្ដូរអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងបាន ។បើយើងគ្មានទម្លាប់អានសៀវភៅទេ ចូររៀនទម្លាប់កាន់សៀវភៅអានឱ្យបាន10នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ រយៈពេល21ថ្ងៃ ឬយូរជាងនេះដើម្បីបង្កើតបានទម្លាប់ ដ៏ល្អមួយនេះ ។ ហ្វឹកហាត់ តស៊ូ អប់រំជីវិតខ្លួនយើង ដ្បិតគ្មាននរណាមកកាន់ចង្កូតជីវិតយើងទេ ។
ស្រលាញ់ខួរក្បាលរបស់អ្នក អ្នកគួរតែអានសៀវភៅ ។ នៅលើពិភពលោកយើងនេះ ការអភិវឌ្ឍ ទាំងឡាយគឺត្រូវចាប់ផ្ដើមចេញពីការអាននេះតែម្ដង ។ អាវុធ ដែលចាំបាច់សម្រាប់យុវជននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះគឺ សៀវភៅ ។
បណ្ដុះសមត្ថភាពខ្លួនឯងឲ្យបានលូតលាស់ នោះយើងអាចបណ្ដុះសមត្ថភាពអ្នកផ្សេងឯទៀតតាមរយៈការផ្ទេរចំណេះដឹង ក៏ដូចជាការចែករំលែកផងដែរ ។
ត្រូវចាប់ផ្ដើមពីខ្លួនយើង ទើបមានប្រសិទ្ធភាព ។
ទោះបីជាក្នុងកាលៈទេសៈបែបណាក៏ដោយសូមកុំបោះចោលការតស៊ូ សូមបន្តដំណើរជីវិតទៅមុខទៀត ព្រោះជីវិតយើងនៅវែងឆ្ងាយទៀតណាស់ ពេលនេះដ្បិតយើងក្រទ្រព្យមែនពិត មិនប្រាកដថាអនាគតយើងខ្សត់ឯណា ។ ទីណាក៏ជាកន្លែងរៀន ស្រង់យកចំណេះបង្កើតបញ្ញា ទីណាក៏អាចជាសាលារៀនបាន គ្រប់ទីកន្លែងយើងអាចរៀនសូត្របានទាំងអស់ ។ អានសៀវភៅឱ្យបានច្រើន អានម្ដងមួយៗ សន្សឹមៗ មិនយូរមិនឆាប់ ដល់ពេលមួយគឺ ភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះខ្លួនឯងជាពុំខាន ។ ជីវិតយើងមានគ្រប់សណ្ឋានបែបបទដែលតម្រូវឱ្យយើងចេះបត់បែនតាមការណ៍ជាក់ស្ដែង កុំសូវរអ៊ូ បន្ទោសខ្លួនឯងខ្លាំងពេក ទាល់តែធ្លាប់បង្កើតកំហុសទើបរកចំណុចត្រឹមត្រូវបាន ។ ប្រឹងបានប្រឹង ទាន់នៅមានកម្លាំង ទាន់នៅមានឱកាស ទាន់នៅមានពេលវេលា កុំចាំសិនបន្តទៀតពាក្យនេះគ្មាននិយមន័យទេ កាន់តែចាំសិនច្រើនដងកាលណា ជីវិតយើងក៏យឺតគ្មានថ្ងៃរីកចម្រើនទៅណារួចទេ ។ ចិញ្ចឹម ចិត្តតស៊ូជានិច្ច ដរាបណាថ្ងៃនៅតែរះ យើងនៅតែមានសង្ឃឹម រៀនញញឹម សរសើរខ្លួនឯង ថាយើងមានសមត្ថភាព និងមានភាពឆ្លាតវៃ ខ្ញុំអាចធ្វើបាន ខ្ញុំជឿជាក់លើសមត្ថភាព ទេពកោសល្យ និងសក្ដានុពលខ្លួនយើង ។ អ្នកដទៃអាចបោះបង់អ្នកចោលនៅថ្ងៃណាមួយ ប៉ុន្តែ អ្នកមិនអាចបោះបង់ខ្លួនឯងចោលឡើយ ។ បើគ្មានអ្នកលើកទឹកចិត្ត យើងត្រូវចេះលើកទឹកចិត្តបង្កើនសោភ័ណភាពជីវិតខ្លួនឯង កុំគិតតែម្នាក់ឯងថាគ្មានអ្នកណាគេខ្វល់ខ្វាយ ត្រូវចាំថាទាំងគេទាំងយើងសុទ្ធតែពើបផ្លូវលំបាកដូចៗគ្នា ។ ដូចយើងដាំដើមរុក្ខជាតិ អ៊ីចឹង បើយើងដាំថ្ងៃនេះយើងរំពឹងថាវានឹងអាចលូតលាស់បែកមែកត្រឈឹងត្រឈៃ នៅថ្ងៃស្អែក វាពិតជាឆោតល្ងង់ពេកហើយ ។ រៀនអ្វីក៏ដោយ ធ្វើអ្វីក៏ដោយកុំអន្ទះសារ អន្ទះអន្ទែង ចង់ឃើញលទ្ធផលភ្លាមៗ ត្រូវចេះលៃលកពេលវេលាឱ្យសមរម្យ ទើបមិនខកចិត្តពេលសម្រេចបាន ។ កុំសូវរំពឹងខ្លាំងខ្ពស់ហួសពពក ត្រូវប្រមើលមើលសមត្ថភាពខ្លួនឯងផងថាទៅរួចបានកម្រិតណា? យើងមិនមានវេទមន្តឯណាជួយឱ្យសម្រេចជោគជ័យបានក្រៅពី កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែង ព្យាយាម អំណត់ ពុះ ពារ តស៊ូ អត់ធ្មត់ ..... នោះឡើយ ។
ថ្វីត្បិត តែ ការអានមិនសូវជាពេញនិយមសម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន ប៉ុន្តែ ការអានក៏អាចជួយរំដោះយើងចេញភាពតប់ត្រមល់ ភាពស្មុគស្មាញ ....បានដែរ ។ អត្ថប្រយោជន៍ ដែលយើងអាចទទួលបានពីការអាន គឺច្រើនអនេក រាប់ចាប់តាំងពីសុខភាពផ្លូវចិត្តមុនគេ .... ។
គ្រាន់តែបង្កើតទម្លាប់អានមិនពិបាកទេ តែអ្វីដែលពិបាកនោះគឺ ការគ្មានឆន្ទៈក្នុងការចាប់ផ្ដើមនោះឯង ។ ទម្លាប់ល្អ ៗកម្រយើងនឹកឃើញណាស់ តែបើទម្លាប់អាក្រក់វិញមិនចាំបាច់នឹកគិតក៏វាមកឯងដែរ ។
ហើយសង្គមមួយដែលពុំផ្ដល់តម្លៃលើការអានសៀវភៅ សង្គមនោះតែងតែចាត់ទុកការអានសៀវភៅជាជម្ងឺស៊ីជោរ ចង់អួតសម្ញែងគេទៅវិញ ។ កាន់សៀវភៅអានមិនហ៊ានទេ ខ្លាចខ្មាសគេ ប៉ុន្តែ កាន់កែវប៊ីយែ កំប៉ុង ស្រា ថតលើកច្រូងច្រាង គ្មានភាពខ្មាសអៀនសូម្បីតែបន្តិច ។ ឃើញគ្នាកាន់សៀវភៅ មើលទៅហាក់បីដូចជា ចង់ពេបជ្រាយបន្តិច ចង់ឌឺដងបន្តិច និយាយឲ្យខ្លីគឺ ទើស ។ ធនធានសង្គមមិនមែនបណ្ដុះតែមួយថ្ងៃបានឯណា ទម្រាំមានបញ្ញាវ័ន្ត អ្នកជំនាញម្នាក់ៗត្រូវចំណាយពេលយ៉ាងតិចណាស់ក៏ ជាង20ឆ្នាំដែរ ។ បើយើងម្នាក់ៗចូលចិត្តតែវប្បធម៌ក្ដិចត្រួយ បំបាក់ស្មារតីគ្នា តើមានឱកាសណាលូតលាស់រួច? បើមិនបានជួយចូកជួយចែវទេ កុំយកជើងរាទឹក ។ បើឃើញគេអានសៀវភៅគួរសរសើរជាជាង បញ្ចើចបញ្ចើរ ។ កា ន់សៀវភៅអានយ៉ាងហោចណាស់ក៏បង្ហាញអំពីភាពថ្លៃថ្នូរ នៃឥរិយាបថយើងដែរ ។ លត់ដំស្អំគំនិតប្រយ័ត្នពាក្យសំដី ត្រូវមានគោលការណ៍គោរពវិន័យ សីលធម៌ ល្អ ប្រពៃ ខ្លួនយើងមានតម្លៃ លើកតម្កើងកត្តិយសគ្រួសារ និងផ្ដល់ផ្លែផ្កាជូនចំពោះសង្គមជាតិយើង ។
អ្នកដែលមិនធ្លាប់អនុវត្តទម្លាប់នេះ សូមអនុវត្តរយៈពេល21ថ្ងៃ រួចសឹមប្រៀបធៀបថា មុនពេលយើងចាប់ផ្ដើម និងក្រោយពេលយើងបញ្ចប់ តើទទួលបានអ្វីខ្លះ? ខ្ញុំជឿថានឹងមានការប្រែប្រួល ម្យ៉ាងយើងដូចផ្ដល់រង្វាន់ឱ្យខ្លួនឯងអ៊ីចឹង ។ មិនចាំបាច់រង់ចាំទាល់តែសមិទ្ធិផលធំៗបានអបអរសាទរទេ យើងត្រូវចេះឱ្យរង្វាន់លើកទឹកចិត្តខ្លួនឯង បើទោះបីជាការងារនោះតូចប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ។
និយាយឱ្យខ្លី អ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែមានប្រយោជន៍ចំពោះយើង បើកាលណាយើងចេះប្រើប្រាស់បានត្រឹមត្រូវ ។
រៀនហើយរៀនទៀត គឺរៀនពេញមួយជីវិត អានហើយអានទៀត អានទាល់តែអស់អ្វីអាន ខួរក្បាល យើងអស្ចារ្យណាស់ កុំទុកនៅទំនេរសន្សំទុក្ខ រឿងស្មុគស្មាញពេក បើមិនបា នជួយវាទេ សូមកុំបំផ្លាញវាអី ។
អ្វីដែលយើងយល់ចេញពីការអាន យើងយកមកអនុវត្ត
អ្វីដែលយើងយល់ចេញពីការអាន យើងផ្សព្វផ្សាយ
សៀវភៅ បង្រៀនមនុស្ស ឲចេះសិល្បៈនៃការនិយាយ
សៀវភៅ បង្រៀនមនុស្ស ឲចេះបង្កើតគំនិត
សៀវភៅ បង្រៀនមនុស្ស ឲប្រព្រឹត្តិអំពើល្អ
សៀវភៅ បង្រៀនមនុស្ស ឲចេះអត់ធ្មត់
សៀវភៅ បង្រៀនមនុស្ស ឲចេះព្យាយាម
សៀវភៅ បង្រៀនមនុស្ស ឲចេះស្រមើលស្រមៃ
សៀវភៅ បង្រៀនមនុស្ស ឲមានគុណធម៌ សុជីវធម៌
សៀវភៅបង្រៀនមនុស្ស ឲចេះមានមេត្តាធម៌
គោលបំណងនៃសំណេរមួយនេះគឺខ្ញុំបង្ហាញទៅកាន់បងប្អូនមិត្តភក្តិ សិស្ស ឬនិស្សិតផ្សេងៗឯទៀតដែលមិនចូលចិត្តការអាន ឱ្យងាកត្រឡប់ថយក្រោយបន្តិចដើម្បីពង្រឹងសមត្ថភាព និងពង្រីកវិសាលភាព នៃចំណេះដឹងតាមរយៈការចាប់សៀវភៅអានឡើងវិញ ។ ពួកយើងគ្រប់ៗគ្នាបានកើតមកជាទារកចាប់ផ្ដើមរៀនចេះធ្វើចលនាដោយខ្លួនឯង រៀនដើរ រៀនឈរ រៀនអង្គុយ រៀននិយាយ គ្មាននរណាម្នាក់កើតមកភ្លាមចេះគ្រប់ដប់សព្វបែបយ៉ាងឡើយ ពោលគឺបើយើងមិនរៀន លទ្ធផល គឺល្ងង់ បន្ទាប់ពីល្ងង់គឺ ងងឹត ។
យើងត្រូវជួយស្ថាបនាកសាងសង្គមតាមរយៈការអាន ។ គួរឬពុំគួរ ត្រូវយកសៀវភៅជាមិត្តប្រកៀកស្មាគ្នា បង្ហាត់បង្រៀន ហ្វឹកហាត់ ចែករំលែកជាមួយគ្នា កុំលាក់ចំណេះត្រែះគំនិត អ្នកចេះពិតគេគិតសង្គមណាស់ ។
👉នៅផ្ទះខ្ញុំសូមណែនាំឪពុកម្តាយទាំងអស់ត្រូវតែមានបណ្ណាល័យតូចមួយនៅខាងក្នុងផ្ទះ ហើយចំណាយពេលពន្យល់កូនៗ ឱ្យចូលចិត្តអាន។
👉នៅក្នុងឡានខ្ញុំសូមណែនាំអ្នកបើកបរគួរតែមានសៀវភៅជាច្រើននៅក្នុងខណៈពេលដែលអ្នកឈប់រង់ចាំភ្លើងសញ្ញាចរាចរណ៍ឬពេលវេលាទំនេរផ្សេងទៀតដែលអ្នកអាចយកសៀវភៅមកអានបាន។
👉សម្រាប់សិស្សនិស្សិតខ្ញុំសូមណែនាំអោយមានសៀវភៅផ្សេងៗក្រៅពីសៀវភៅមុខជំនាញនៅតាមខ្លួនជាប្រចាំ ចួលកាលអាចឆ្លៀតយកពេលទំនេរមួុយភ្លែតមកវិនិយោគនៅលេីសៀវភៅក៏បានដែរ ហេីយស្វែងយល់នូវចំណេះដឹងសាធារណទាំងឡាយដែលអាចអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនឯងអោយប្រសេីរជាងមុន ។ ត្រូវតែប្រាប់មកខ្លួនឯងថា> ។
ចូររៀនទម្លាប់ធ្វេីអោយខ្លួនចង់ចេះ ចង់ដឹង ចង់សួរ ចង់ឆ្លេីយ ហេីយដកខ្លួនចេញពីចំណេះដឹងចាស់ៗ មកចាប់យកចំណេះដឹងថ្មីៗជាបន្តបន្ទាប់ ធ្វេីខ្លួនអោយដូចជាកូនក្មេងដែលរៀនអ្វីថ្មីៗជាប្រចាំ (ក្នុងន័យនេះខ្ញុំមិនមែនថាចំណេះដឹងចាស់ៗមិនសំខាន់នោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់បានន័យថាបេីសិនជាយេីងនៅតែបន្តនៅជាមួយតែរបស់ចាស់ហេីយមិនចេះរករបស់ថ្មីបន្ថែម វានឹងមិនរីកចម្រេីនទៅមុខឡេីយ) ។
ទស្សនយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំចំពោះការអានសៀវភៅ សម្រាប់យុវជនបច្ចុប្បន្ន ខ្ញុំយល់ថានៅមានកម្រិតនៅឡើយ ។ យុវជនភាគច្រើនបានចំណាយពេលវេលាច្រើនទៅលើបណ្ដាញសង្គមស្ទើតែពេញមួយថ្ងៃ ហើយចំហពេលទំនេរទុកចោលដោយគ្មានធ្វើសកម្មភាពអ្វីទាំងអស់ ។ ការអានសៀវភៅនៅក្នុងស្រទាប់យុវវ័យមិនទាន់ពេញនិយម និងជាទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃនៅឡើយទេ ។ មូលហេតុនៃកង្វះខាតការអានសៀវភៅ អាចមានមូលហេតុច្រើនហើយខុសៗពីគ្នាអាស្រ័យលើ ស្ថានភាព ជីវភាព ពេលវេលា ហិរញ្ញវត្ថុ និងឆន្ទៈ ។ ល។ ថ្វីត្បិតតែឥឡូវនេះអត្រាអ្នកចូលចិត្តអានសៀវភៅជាពិសេសយុវជននៅមានកម្រិតតិចតួច ក៏ប៉ុន្តែមិនថ្វីទេ ព្រោះពួកគាត់នៅមានឱកាសច្រើនក្នុងការភ្ញាក់រលឹក ហើយមានការជួយជ្រុមជ្រែងច្រើនពីមនុស្សជុំវិញខ្លួន ណាមួយឯកសារ ឬសៀវភៅនានាមានការបោះពុម្ភលក់នៅតាមបណ្ណាគារច្រើនដែរ ។ ថ្ងៃណាមួយគាត់គិតថាការអានសៀវភៅអាចជួយជាគំនិតយោបល់ និងជាមាគ៌ាមួយសម្រាប់ដឹកនាំជីវិតទៅកាន់ថ្ងៃអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាង ។
ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា យុវជនភាគច្រើនគាត់នៅមានចិត្តរារែក ឆាប់បាក់ទឹកចិត្ត ហើយខ្វះការតស៊ូ ព្យាយាម និងភាពអត់ធ្មត់ ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតគាត់នៅមានអារម្មណ៍មួយថាខ្មាស់អៀនក្នុងការចាប់កាន់សៀវភៅអាននៅទីសាធារណៈ ឬនៅចំពោះមនុស្សជុំវិញខ្លួនគាត់ ។ គាត់គិតថាអានសៀវភៅឲ្យគេឃើញដូចបង្អួតសម្ញែងគេអ៊ីចឹង ដូច្នេះហើយទើបគាត់បាត់បង់ភាពក្លាហានក្នុងការក្រេបជញ្ជក់ពុទ្ធិ(ចំណេះដឹង)ផ្សេងៗដែលមាននៅក្នុងសៀវភៅ ។ សូម្បីតែខ្លួនគាត់ដែលនៅផ្ទះគ្មាននរណាបានឃើញអំពីការអានសៀវភៅរបស់គាត់ក៏គាត់មិនព្រមអានទៅទៀត ព្រោះគ្មានទម្លាប់ ឬអាចមកពីភាពខ្ជិលរបស់គាត់ដែលបង្អាក់ដំណើរការចេះដឹង និងពន្យឺតការយល់ដឹង ។ តាមយោបល់ខ្ញុំ ខ្ញុំគិតថាមិនមែនពួកគាត់មិនចង់អានសៀវភៅទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែយើងមិនបានផ្ដល់តម្លៃនៃការអានសៀវភៅ ភាពខ្ជិលច្រអូស និងមិនចង់ចេះមិនចង់ដឹង ភាពធុញទ្រាន់ មិនដឹងថាអានទៅអានដើម្បីអ្វី ? ឬមួយចេះតែអានៗទៅ អានសៀវភៅចប់យើងក៏ចប់ទៅតាមនោះដែរ! ខ្ញុំតែងតែឮយុវជនគាត់បានត្អូញត្អែច្រើនអំពីការអានសៀវភៅ ចួនកាលទៅគាត់សួរបកមកវិញថា អានដើម្បីអ្វី? អានសៀវភៅងងុយគេងណាស់ ? ពេលអានសៀវភៅក៏ចាប់ផ្ដើមអារម្មណ៍ស្មុគស្មាញភ្លាម ហេតុ ដូចម្ដេចបានជាអានហើយមិនចាំអត្ថន័យនៅក្នុងសៀវភៅ អានសៀវភៅចំណាយពេលច្រើន..... ជាដើម ។ ការអានអត់យល់ អានអត់ចាំ ការមិនចូលចិត្តការអាន សុទ្ធតែជាកត្តាជម្រុញឲ្យយុវជនបោះបង់ចោលផ្នែកអំណានចោលដោយមិនដឹងខ្លួន ។ ការអានសៀវភៅរបស់យុវជនពេលខ្លះ អានបានត្រឹមតែអាន ដោយគាត់មិនបានស្វែងយល់ស៊ីជម្រៅ វិភាគ ពិចារណា បានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយឡើយ ។បើកាលណាយើងនាំគ្នាបោះបង់ការអានចោល វាប្រៀបបីដូចជាយើងកំពុងបំផ្លាញ និងជាន់ឈ្លីភាសា អក្សរ សាស្ត្រ នៃជាតិយើង និងមើលងាយចំពោះការលះបង់ប្រឹងប្រែងសម្រិតសម្រាំងបូជាកម្លាំងចិត្ត កម្លាំងកាយ កម្លាំងប្រាជ្ញាក្នុងការចងក្រង និងរៀបរៀងឲ្យមានភាសាមួយច្បាស់លាស់ដែលមានអត្តសញ្ញាណត្រឹមត្រូវមួយផងនោះដែរ ។ តាមពិតទៅ ប្រសិនបើយុវជនយើងអាចអានបានច្រើនមិនថាសៀវភៅមួយណាទេ គឺសុទ្ធតែសំខាន់ទាំងអស់គឺវាពិតជាប្រពៃណាស់ ។ ការអានសៀវភៅទាក់ទងនឹងមុខជំនាញដែលយើងកំពុងរៀនជារឿងមួយធម្មតាទៅហើយ ប៉ុន្តែការអានសៀវភៅផ្សេងៗទៀតក្រៅពីមុខជំនាញជារឿងមូយផ្សេងទៀត ពោលគឺប្រសិនបើយើងចេះតែជំនាញមួយ ប្រាកដណាស់អ្នកដែលអាចនិយាយជាមួយគ្នាបានគឺមានតែអ្នករៀនជំនាញដូចគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ និយាយឲ្យខ្លីគឺមិនបានផ្ដល់លក្ខណៈទូលំទូលាយក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀតឡើយ ។
សៀវភៅក្រាស់ ឬស្ដើងមិនមែនជាបញ្ហាសម្រាប់អ្នកអានទេ ប៉ុន្តែ ចំពោះអ្នកមិនអានទោះបីស្ដើងត្រឹមតែមួយទំព័រក៏ថាក្រាស់ដែរ នេះជាឧបសគ្គសម្រាប់គាត់ ។ តាមខ្ញុំសង្កេតឃើញជាក់ស្ដែងនៅប្រទេសជឿនលឿន ភាគច្រើនគេប្រើប្រាស់ពេលទំនេរជំនួសដោយការអាន ពោលគឺមានសៀវភៅយ៉ាងហោចណាស់មួយក្បាលជាប់នឹងខ្លួន ។ សូម្បីតែគេឈររង់ចាំឆ្លងផ្លូវក៏ឆ្លៀតអានបានដែរ ពិតជាគួរឱ្យសរសើរមែនទែន ខ្ញុំកម្រឃើញគេលេងទូរស័ព្ទណាស់។ ព្យាយាមកាត់បន្ថយការអូសsocial media ងាកមកទាញសៀវភៅអានឱ្យបានច្រើន បើចង់ឱ្យខ្លួនឯងរីកចម្រើន កាត់បន្ថយការរអ៊ូរទាំច្រំដែលដាក់ខ្លួនឯង ជំនួសដោយការអនុវត្តជាក់ស្ដែង កុំគិតយូរពេកល្មមដល់ពេលត្រូវប្រើប្រាស់សមត្ថភាពហើយ ត្រូវចាំថាកាលណាយើងលាក់ទុកក្នុងខ្លួនយូរៗទៅសមត្ថភាពទាំងនោះនឹងក្លាយជាភាពភ័យខ្លាចលងបន្លាចដល់ថ្នាក់យើងលែងហ៊ានធ្វើអ្វីទាំងអស់បាន។ ខ្ញុំនៅតែលើកឡើងដដែលៗថា ចង់នរណាថាអ្វីនិយាយអ្វីកុំខ្វល់ខ្វាយ តែយើងខ្លួនឯងត្រូវចេះរៀនចាប់ផ្ដើមបង្កើតទម្លាប់អានឱ្យបាន អ្នកដទៃធ្វើ ឬមិនធ្វើជារឿងគេ ។ យើងអាចចាប់ផ្ដើមពីពេលនេះបានវាមិនទាន់ហួសពេលឡើយ វៀរលែងតែយើងពន្យាពេលពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ម្ដងថ្ងៃនេះ ម្ដងថ្ងៃនោះទេដែលយើងអស់ឱកាសក្នុងការចាប់ផ្ដើមនោះ ។ បើចង់ផ្លាស់ប្ដូរគំនិត ពង្រឹងសមត្ថភាពខ្លួនយើងឱ្យពូកែ ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់គំនិតជាមុនសិន ព្រោះគំនិតជាកំណើតបើគំនិតមិនកើតនោះកំណើតក៏មិនមាន ហើយមិនចាំបាច់យកសមត្ថភាពខ្លួនយើងដែលកំពុងប្រឹងប្រែងទៅប្រៀបធៀបជាមួយសមត្ថភាពដែលគេមានស្រាប់ដែរ ជម្រើសដ៏ល្អគឺត្រូវចេះប្រៀបធៀបភាពរីកចម្រើនខ្លួនឯងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃថាតើរីកលូតលាស់បានកម្រិតណា?
បើចង់ដឹងថាប្រទេសមួយរីកចម្រេីនដល់កម្រិតណា ចូរក្រឡេកមេីលប្រទេសនោះសម្បូរបណ្ណាល័យឬអត់? នេះជាឃ្លាំងចំណេះដ៏មហាសាលចំពោះប្រទេសនីមួយៗដែលមិនអាចរំលងចោលបាន។ ប្រទេស មួយមានប្រជាពលរដ្ឋចូលចិត្តអានសៀវភៅ ប្រទេស នោះនឹងសម្បូរដោយបញ្ញាវន្ត សម្បូរធនធានសង្គម ផលិតកោសិកាសង្គម ធ្វេីឱ្យប្រទេសរីកចម្រេីនឆាប់រហ័ស។ ពេលទំនេរគេកម្រអង្គុយដកដង្ហេីមចោលណាស់ យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានកូនសៀវភៅដាក់តាមខ្លួនទុកគ្រាន់អានជាងប្រេីទូរសព្ទដែរ ព្រោះគេគិតពេលវេលាពិតជាមានតម្លៃ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលរឹតតែមានតម្លៃនោះគឺ ចំណេះដឹង ។ បេីយេីងខ្លួនឯងមិនទៅស្វះស្វែងរក ទេ កម្រមានចំណេះវេទមន្តណាមករកយេីងដោយឯកឯងណាស់! អានសៀវភៅជាវប្បធម៌ព្រោះជាការសាបព្រោះនូវពុទ្ធិទាំងឡាយដែលនាំឱ្យយេីងចម្រុងចម្រេីន ថ្កុំថ្កើង ទីមួយមានប្រយោជន៍ ចំពោះខ្លួនឯង ទីពីរមានប្រយោជន៍ចំពោះគ្រួសារ និងទីបីមានប្រយោជន៍ចំពោះសង្គមជាតិ ។ ចាប់ផ្ដេីមពីការស្រលាញ់សៀភៅជាមុនសិន បន្ទាប់ មកគឺបង្កេីតទម្លាប់អាន។
ការអានជាជំនាញមួយទាមទារការអនុវត្តឱ្យបានញឹកញាប់ទេីបមានប្រសិទ្ធភាព។
តាមពិតទៅសូម្បីតែយេីងផ្សព្វផ្សាយរូបភាពទាក់ទងនឹងការអានក៏មានឥទ្ធិពលអាចអន្ទងអ្នកមិនទាន់បានអានឱ្យងាកមកអានបានដែរ។ ទោះបីជាពេលខ្លះយេីងទទួលបានពាក្យថាសម្ដែងយ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ប៉ុន្តែយេីងខ្លួនឯងដឹងច្បាស់ជាងនរណាៗទាំងអស់ ! ❤️️
ថ្វីត្បិតតែសំណេរនេះរៀងវែងបន្តិច ប៉ុន្តែខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងមានប្រយោជន៍ជាគតិសម្រាប់បងប្អូន សិស្សានុសិស្ស និស្សិត យុវជន ក៏ដូចជាការលើកទឹកចិត្តបំផុសគំនិតបងប្អូនទាំងអស់គ្នាផងដែរ ។ ខ្ញុំពិតជាអរគុណខ្លាំងណាស់ដែលបងប្អូនបានបញ្ចប់ការអានដោយជោគជ័យ ខ្ញុំសូមធ្វើការកោតសរសើរ និងសូមអរគុណជាអនេកប្បកាចំពោះការចូលរួមលើកកម្ពស់វិស័យអំណាន ។
បន្ទាប់ពីអានរួច កុំភ្លេចប្រាប់មកកាន់ខ្លួនឯងថា ខ្ញុំអាចធ្វើបាន ខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរទម្លាប់បានហើយ ។
រូបភាពមួយសន្លឹកនេះដែលជំរុញលើកទឹកចិត្តខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប្រៀបបីដូចជាសម្លេងសម្ងាត់មួយមកខ្សឹបប្រាប់ថា កុំភ្លេចអានសៀវភៅ ខ្ញុំនៅទីនេះដើម្បីអ្នក អ្នកនៅទីនេះដើម្បីខ្ញុំ ។
ចំពោះអ្នកស្រលាញ់មុខវិជ្ជាច្បាប់ត្រូវតែចេះចូលចិត្តអាន ✌️
ចង់ឲសង្គមមានការរីកចម្រើន គឺត្រូវតែមានប្រជាពលរដ្ឋដែលកាន់សៀវភៅអាន ។❤️
ប្រភពអត្ថបទ : Sok sovan ........................
