08/08/2025
Mahkemede eski kocam "Oğlum benimle yaşamak istiyor." dedi. Hakim oğluma "Bu doğru mu?" diye sordu. Oğlum ayağa kalktı, telefonunu çıkardı ve "Dün geceki kaydı dinleyebilir miyim?" diye sordu. Hakim donakaldı.
Mahkeme salonu sessizdi; huzurlu bir sessizlik değil, kendi kulaklarınızda kanın uğultusunu duyabileceğiniz türden. Oğlum Zaden, birkaç adım ötemde oturuyordu, minik bacakları tahta bankın kenarından sallanıyordu. Henüz sekiz yaşındaydı ama yüzü bugün daha yaşlıydı. Eski kocam Damian, avukatının yanında dimdik duruyordu. Pahalı bir takım elbise giymişti ve kazandığını düşündüğünde hep yaptığı o alaycı sırıtışı takınmıştı.
Hakim gözlüğünü düzeltti, birkaç kağıt karıştırdı ve sonunda başını kaldırdı. "Bay Carter, velayetin değiştirilmesini istiyorsunuz. Bu mahkemeye oğlunuzun sizinle yaşamak istediğini söylediniz. Bu doğru mu?"
Damian kendinden emin bir şekilde başını salladı. "Evet, Sayın Yargıç. Zaden bana şu anki yaşam koşullarından memnun olmadığını söyledi. Benimle tam zamanlı yaşamak istiyor."
Midem buz kesti. Zaden'a baktım. Elleri kucağında sıkıca kenetlenmişti. Hakimin bir sonraki sorusu sessiz odaya düşen bir taş gibi düştü, dalgaları yayıldı, soğuk ve korkutucuydu.
"Zaden," dedi nazikçe, "bu doğru mu oğlum? Babanla yaşamak istiyor musun?"
İçimdeki her şey durdu. Ona sorma. Lütfen, bu canavarın önünde onu seçim yapmaya zorlama. Çığlık atmak istedim ama boğazım toz oldu.
Zaden ayağa kalktı. Hemen cevap vermedi. Sekiz yaşında bir çocuk için fazlasıyla dik bir duruşla duruyordu. Minik ceketinin cebine uzandı, bir şey çıkardı ve hakimin görmesi için kaldırdı. Eski telefonumdu. Zaden, sesi kısık ama ürpertici bir şekilde net, hakime baktı. "Dün geceki kaydı dinleyebilir miyim?"
Tüm mahkeme salonu donup kaldı. Damian'ın yüzündeki o kibirli kararlılık titredi, yerini bir anlık şaşkınlık aldı. Gün boyunca ilk kez oğluna baktı.
"Bir kayıt mı?" Hakim hafifçe öne eğildi.
Zaden başını salladı. "Evet efendim. Babamdan. Dün gece." diye ekledi. "Ne yapacağımı bilmiyordum. Sadece biri inansın diye kaydettim."
Ve tuttuğum nefes, hem dehşet hem de gururla dolu, sessiz, yürek burkan bir hıçkırığa dönüştü. Onu avukatlar ve mahkeme tarihleriyle korumaya çalışırken, oğlum, küçük oğlum, elindeki tek araçla kendini korumak zorunda kalmıştı.
Hakim önce Damian'a, sonra bana, sonra tekrar Zaden'a baktı. "Bunu mahkemeyle paylaşmak istediğinden emin misin?"
Zaden kararlı bir şekilde başını salladı. Hakim, küçük telefonu alıp mahkeme salonunun ses sistemine bağlayan icra memuruna işaret etti. Sessizlik ince ve kırılgan bir şekilde uzadı. Ve ilk ses -hafif, tiz bir çıtırtı- odayı doldurduğunda, hayatlarımızın geri dönülmez bir şekilde ikiye bölündüğünü anladım: kayıttan önce ve sonra.
İnsanlar hep neden Damian'la bu kadar uzun süre kaldığımı soruyor. Aşk her zaman düz bir çizgi değildir; bazen o kadar yavaş dolaşırsınız ki, sıkılaştığını bile hissetmezsiniz. 22 yaşındayken tanışmıştık. Kendine güvenen, komik, bir odayı dolduran türden bir adamdı. O zamanlar bazı insanların size değil, zayıf noktalarınıza aşık olduğunu fark etmemiştim, çünkü bıçağı saplayacak doğru yeri arıyorlardı: hayat
Sonrası İlk yorumda tamamı 👇
