24/11/2025
7 aylık hamileyken milyon dolarlık piyango kazandım. Ama kayınpederlerim cezayı vermem için beni zorladılar ve bana saldırdı. İtildim, karnım masaya çarptı, suyum geldi ve bl00d yere aktı. Yengem güldü ve filme çekti Gözlerinin içine baktım ve dedim ki: "Hepiniz buna pişman olacaksınız. "
Bir milyon dolarlık piyango bileti titreyen elimde inanılmaz ince geldi. Çok ağırdı. Yedi aylık hamileydim ve bu onun ailesinin kontrolünden çıkış biletimizdi. Kocam Tom'u aradım. "Kazandım Tom. Bir milyon dolar. "
Diğer uçtaki sessizlik mutlaktı. "Yoldayım" dedi, sesi garip. "Bizim... Konuş. "
Anahtarı kilitten duydum. Kapı açıldı ve kalbim sızladı. Tom orada duruyordu, ama yalnız değildi. Etrafında Margaret, annesi ve kız kardeşi Chloe vardı. Heyecanlı görünmüyorlardı. Düşmanca bir pazarlık için gelen iş ortaklarına benziyorlardı.
"Bir şey kazanmanla ilgili bu saçmalığı nedir? " Margaret sordu, sesi keskin, gözleri bilet arar gibi odayı tarıyor.
Elim içgüdüsel olarak yanımdaki kanepedeki küçük çantayı tuttu. "Bu doğru. Ben kazandım! Kendi evimizi tutmamıza yeter, Tom. Bebek için. "
Margaret kısa ve saygısız bir kahkaha attı. Tom'a bakmadı. Bana baktı, elmas gibi sert gözleri. Elini uzattı. "Harika Bileti bana ver. Aile kasasında saklayacağım. "
Başımı salladım, diğer elim hamile karnımı kapatmak için hareket ediyor. "Hayır. Bu... Bu bizim için. Bebeğimiz için. Geleceğimiz için. "
"Senin geleceğin mi? " diye küçümsedi. "Oğlumun dairesinde yaşıyorsun, ailemin parasını ödediği bir mülk. Biz olmadan hiçbir şeyin yok. Şimdi çocuk gibi davranmayı bırak ve cezayı bana ver. "
"Hayır! " Sesim bu sefer daha güçlüdü. "Bilette benim adım var. Bu benim param. Alamazsın. "
Margaret'in yüzü ani ve şok edici bir öfkeyle karardı. Bana saldırdı, çantayı almak için. Ayaklarıma kadar çırpınarak bağırdım ve çektim. "Benden uzak dur! "
Tom'a baktım, gözlerim yalvarıyordu. "Tom! Durdurun onu! " Tom donmuş halde durdu, yüzü acı verici bir çatışma maskesi. "Tom, orada öyle durma, seni aptal! " Margaret ona bağırdı. "Onu ondan al! "
Bana doğru geldi. "Elena, haydi, ver ona" diye yalvardı. "Bunu zorlaştırma. " "Siz benim ailemsiniz! Ağladım, ondan uzak durmaya çalıştım. "Sen ve bu bebek! "
Kolumu tuttu, parmakları kazıyordu. "Onu bana ver Elena! Parmaklarımı çantadan almaya çalıştı. Yandım, çok öfkelendim. "Bunu nasıl yapabilirsin?! "
Onu ittim. O anda, acı dolu ifadesi kayboldu, yerini annesinin öfkesinin bir parlaması aldı. "Beni itme! " diye bağırdı Ve o da beni geri itti. Çok sert.
Yedi aylık hamileydim. Dengem yoktu. İtiş beni geriye doğru tökezledi. Kalçam ve midem mide bulantıcı, şiddetli bir gürültüyle yemek odası masamızın keskin, ahşap köşesine çarptı.
Acı hemen ve mutlaktı. Yere çöktüm. Nefes alamıyordum. "Tom " Nefesim kesildi. Aşağıya baktım. Sıcak bir sıvı zemine yayılıyor. Suyum geldi. Ama net değildi. Koyu, korkunç, atardamar kırmızısı ile karıştırılmış.
"Aman Tanrım, şuna bak" dedi ve sesindeki korkunç, sosyopat kıkırdamayı duyabiliyordum. "Kesinlikle numara yapıyor. Dramatikten bahset! Bu paha biçilemez.D'evamı ılk yoorumda https://onemlibirbilgi.org/7aylikhamileyken
