İçimden Geçenler

14/07/2025

“Son akşamdı. Evler boğazın sesine yenildi. Sahil, bir sığınaktı artık.
> Balıkçılar uzakta, oltalarını suya bıraktı.
> Bir Balıkçıl, sahilin ortasında yalnız.
> Bekleyişin resmi çizilmişti; insanlar, kuşlar, Boğaz…”

14/07/2025

06/07/2025

Gündüzün yakıcı sıcağından sonra akşamın serinliği adeta bir ödül gibi… İnsan, kendini dışarı atarken karanlığı bile umursamıyor. Sokak lambalarının loş ışığında yürümek, hafif esen rüzgarı teninde hissetmek, şehrin gündüz telaşına inat dingin bir nefes almak gibi. Sıcak bitmiş, kavrulma hissi yerini huzura bırakmış. Ve gecenin karanlığı… artık bir tehdit değil, bir sığınak.

06/07/2025

---

📜 İçimden Geçenler — Üç Zamanın Işığında

Burası artık sadece bir iç döküm yeri değil, bir zihin yürüyüşü.
Tarihî izlerin peşinden giderken, edebiyatla kalbin ritmini tutuyor, felsefenin sessiz sorularına kulak veriyoruz.

Geçmişi anlamak, bugünü duymak ve yarını düşlemek için buradayız.
İçimden geçenler artık yalnızca bir ses değil; üç zamanın yankısı, bir yolun haritası.

🕯️ Hoş geldin.
Zamanı kelimelerle birbirine bağlamayı seviyoruz.

—

> ✍️ Senin de içinden geçenler var mı?
> Bir satır bırak, duvarlar konuşsun.

06/07/2025

Ufukta yanıp sönen bir kızıllık, güneşin son direnişi belki de… Dalga kıyıya her vurduğunda, o kızıl ton sanki suya nakış gibi işleniyor. Gökyüzü ile su arasında silinen sınırlar, yazara zamanı unutturuyor.
Kelimeler orada doğuyor: ışıktan, sudan, sessizlikten.

26/06/2025

🌙 GECENİN MANİFESTOSU
“Sessiz Kahramanlar İçin”
Bu gece, alkışsız kalanların gecesidir.
Adını bilmediğimiz ama yüreğini bildiğimiz insanların…
Sabaha karşı sokağı süpüren temizlik işçisinin,
Nöbeti devralan hemşirenin,
Evladını okutmak için üç işte çalışan bir annenin,
Hiç teşekkür almadan çözülen dertlerin kahramanıdır bu gece.

Bu gece, gösterişsiz duaların gecesidir.
Kimseye anlatmadan ağlayan babaların,
Kimseye belli etmeden sırtını dayayan dostların,
Herkesin yükünü taşıyıp kendi yükünü saklayanların…

Bu gece, gizli iyiliklerin kaydının tutulduğu gecedir.
Bir sokak kedisinin önüne su koyanın,
Elinde az kalmış simidi paylaşanın,
"Benim de vardı derdim ama seninkine yetişeyim önce" diyenin…

Bu gece, reklam panolarına çıkmayan kahramanların gecesidir.
Onlar için çalmaz sirenler.
Ama gökyüzü bilir adlarını,
Ve yıldızlar göz kırpar onlara fark ettirmeden…

Çünkü gerçek kahramanlar,
Adını anmadan da kalbe dokunur.

22/06/2025

[Monolog: "İki Günün Arasında"]

Pazar akşamı yine geldi işte. Her seferinde sanki ilk defa oluyor gibi... Oysa bilirim, bu duygu tanıdık. Gün ağır ağır solarken bir hüzün, usulca oturur yanına. Ne tam bir veda ne de yeniye hazır bir karşılama. Arada kalmışlık.

Çayım soğumuş, fark etmiyorum. Dışarıda martılar bile daha az bağırıyor sanki. Her şey sanki yavaş, hatta isteksiz. Ben de öyleyim galiba. Bugünün doygunluğu, yarının telaşına karışmasın istiyorum.

Ama kapının ardında Pazartesi bekliyor. Göz göze gelmeden bile hissediyorum onun varlığını. Sadece yeni bir gün değil, bir düzenin, bir mecburiyetin adımı o. Henüz hazır değilim. Belki de hiçbir zaman hazır olamadım.

Keşke diyorum, Pazar biraz daha dursa. Biraz daha ağır aksa zaman. Ama saat acımasız. Ve ben, her hafta aynı sınavdan geçiyorum gibi hissediyorum. Pazar’dan kopamadan, Pazartesi’ye yetişmeye çalışıyorum.

Belki de mesele günlerde değil. Belki de ben, içimdeki dinginlikle koşuşturma arasında bir uzlaşma arıyorum. Ve her Pazar akşamı bu yüzleşme yeniden başlıyor.

19/06/2025

“Eskiden bu hayatta en kötü şeyin yapayalnız kalmak olduğunu düşünürdüm. Hayır, değil. Hayattaki en kötü şey, seni yalnız hissettiren insanların arasında kalmaktır.”

-La Edri /