01/08/2025
İŞÇİ OLDUĞU İÇİN BABAMDAN UTANIYORDUM...
Babam elleriyle çalıştığı için gücenirdim - doktor ya da avukat değil arkadaşlarımın büyükleri gibi babam.
Babam bir gün mezuniyet törenime geldiğinde utancımdan yerin dibine girmiştim. Yağ lekeli deri yeleği, rüzgarla savrulan gri sakalı - keşke yapmasaydı dediğim her şekilde göze çarpıyordu. Arkadaşlarımın yanında ona asla "baba" diye seslenmedim. Adını kullandım - "Mehmet" - sanki aramıza mesafe koymak beni bir şekilde daha fazla ait yapacakmış gibi.
Onu en son lise mezuniyetimde canlı gördüm. Arkadaşlarımın aileleri takım elbise ve tasarım elbiseleriyle geldiler. Babam ise üstü eski elbiselerle geldi. Törenden sonra sarılmak için uzandığında, geri çekildim ve onun yerine sert bir tokalaşma teklif ettim. Yüzündeki ifade - gözlerindeki acı - hala beni takip ediyor.O kadar etkilendi ki gözleri doldu ama herkesin içinde ağlayamadı..
Üç hafta sonra bir telefon aldım.Telefon babamın çalıştığı fabrika müdüründendi..(De'vamı Y0rumda)
