12/06/2025
Harşit’in Üstünde Kara Bir Gölge
Son haftalarda Harşit semalarında ağır bir kara gölge dolaşıyor. Rüzgar bile artık başka esiyor sanki... Yürekleri burkan haberler ardı ardına düşüyor: genç yaşta kaybedilen canlar, yürek parçalayan kazalar, trafik kazaları, kavga sesleriyle darp edilen, parçalanan hayatlar…
Bu güzel coğrafyada, yeşilin binbir tonu arasında neden acı kol geziyor. Daha gencecik fidanlar toprağa düşmeden, hayata doyamadan gidiyor. Her biri bir evin ocağı, bir annenin duası, bir babanın umudu, bir kardeşin gülüşüydü. Şimdi hepsi ardında tarifsiz bir yas, karamsarlık, üzüntü, bitmeyen bir "neden" sorusu bırakıyor.
Kelimeler bazen kifayetsiz kalıyor. Teselli bulmak kolay değil. Derler ya, "bir yere bir karanlık çöktü mü, kolay kolay kalkmaz." Sanki Harşit’in üstüne kara bir kabus çökmüş de, vadinin nehirleri bile hüzünle akıyor bu ara. Her acı, bir öncekini daha derinden hatırlatıyor. Her cenazede gözyaşları birikiyor, dualar daha kısık sesle çıkıyor ağızlardan.
Ama umut... Umudu kaybetmemeli insan. Her acıdan sonra, her fırtınadan sonra yeniden doğmalı gün. Temennimiz, bu uğursuzluk zincirinin artık kırılması, gençlerin birer birer toprağa değil, hayata sarılması. Yollarımızın kazaya, kavgaya değil, sağlığa çıkması, gözyaşlarının dinmesi...
Bu vadide yeniden çocuk sesleri, geçmişin şanlı mazisi yankılansın. Ahali dualarını korkuyla değil huzurla etsin. Hayırla dua edilsin yükselsin semalara. Çünkü Harşit; acının değil, hayatın aktığı yer olmalı.
Allah’tan tüm kayıplarımıza rahmet, geride kalanlara sabır diliyoruz. Bir nefeslik huzur, bir ömürlük mutluluk istiyor bu topraklar...