28/04/2025
Her şeyde bir hayır vardır” diyenler çoktur. “Olan şey hayırlıdır” diyenler de... Öğretmenlik yıllarımda yaşadığım bir olay, bu gerçeği çok iyi gösterecek türden... Sakarya Üniversitesi, Sapanca Gölü’ne bakan şimdiki kampüsüne taşınmadan önce, şehir merkezinden iki kilometre uzakta, “Ozanlar” adıyla bilinen bölgedeydi. Perşembe günlerinde, okul yolu üzerinde çok büyük bir pazar kuruluyordu. Diğer günler trafiğe açık olan yol, o gün kapandığı için okula arka yollardan bağlantı sağlanırdı. Fakat öğrenciler imkânsızlık yüzünden, bazı hocalar da spor niyeti ile okula yürüyerek giderlerdi. Bu durumda Pazar boydan boya geçilir, ama bu durumdan şikâyet edilmezdi. Meyvelerin güzelliği ve pazarın canlılığı, o sıkıcı yolu eğlenceli hale getirir, her zaman uzun gelen yol, bu yüzden de iyice kısalırdı. Mayıs ayındaydık, unutmuyorum. Bir gün dersten çıkınca, eve dönmek için pazara girdim. Satıcılar yine bas bas bağırıyordu. Bilirsiniz, her zaman duyduğunuz sesler... Tezgâhların arasından zorlukla ilerlerken, biri bana laf attı: Hocam! Domates vereyim. İster misiniz?” Satıcıya baktığımda onu hemen tanıdım, öğrencimdi. “Ne işin var burada? diye sordum. “Senin derste olman gerekmiyor mu?” “Hocam ben artık öğrenci değilim” dedi. “Okuldan atılmıştım.” Şaşırdım tabi... Yarı şaka, yarı ciddi: “Hangi hain hoca attı seni?” deyince, o da haince gülümseyip cevap verdi: “Siz atmıştınız hocam!” “Hadi canım sen de!” dedim. “Şaka mı yapıyorsun?” “Valla siz attınız” dedi. “Üç yıl önce atmıştınız unuttunuz mu?” Daha sonra ki yıllarda hesaplamıştım. Beş binden fazla öğrenci ders almış benden, bu yüzden de isimleri hatırlamam zor, yaşanılan olayları da öyle... Öğrencimin yanına giderek oturdum. Üç kilo domates aldıktan sonra tabi... “Seni nasıl attığımı anlat bakayım!” dedim. “Hem de detaylarıyla...” Anlatmaya başladı. Devamı Yo'rumda
