08/12/2025
Bundan yıllar evvel (2021 olmalı) ilk kez işimden istifa edip de freelance çalışmaya başlamaya karar verirken sanırım beni en çok cezbeden istediğim zaman istediğim yerden çalışabilmekti.
Aradan geçen 4 yılda bunun pek de böyle olmadığını anladım. Hatta çoğu durumda aynı masada eskisinden de uzun zaman geçirmek durumunda kalıyorum.
Bunun bir de “İstediğiniz yerden sadece 2 saat çalışıp hemen zengin olun” versiyonu da var ki tamamen yalan. İstifa ettiğim işimdeki parayı kazanmam bile sanırım 1.5 yılımı almıştı. Şu anda da hala zengin sayılmam hatta ortalama bir beyaz yakadan fazla bir para görmüyorum dersem yalan olmaz (Belki de ben beceriksizim o arkadaşlar kadar yeteneksiz değilim bilemem)
Tabi ki bu zaman-konum-çalışma kısmı arasında kesin olan bişey var. O da evet istisnai durumlarda hala mümkün olmasa da çoğu zaman günlük iş planımı kendime göre planlayabiliyorum. Bu elbette nerde akşam orda sabah gibi değil. Çalıştığınız markaların genel olarak iş akışına uymak zorundasınız ama..
Ama… Yine de bu fotoğrafı çekinirken neden 33 yaşında tüm geçmişimi kariyerimi vs. (Eski bir mali müşavir adayı olarak) yok sayıp sil baştan bir iş bir meslek öğrenmeye çalıştığımı hatırladım. Aklıma da tek bir an geldi.
Oğlum o zaman 2-3 yaşında hastalanmış. İzin istedim (gideceğim hastane işime 5 dk uzaklıkta) ve nedense çok acil şeyler olduğundan (muhasebedeyim düşünün) çıkmasam olmaz mıymış?
O anı sanırım ömrüm boyunca unutmam.
İşte öyle bir anı. Fotoğrafı çeken eşimde o günü hatırladık önce biraz hüzünlensek de sonra gülüştük .
Demem o ki hiçbir şey kimse için dışarıdan gördüğünüz gibi değil. Herkesin iyi kötü bir hikayesi var. Şanslı azınlık hariç hepimiz bir yerlere gelmek için emek veriyor bunun istisnası yok.
Bu arada o gün izni aldım ve elbette oğlumun yanına gittim. Sonraki sabah da istifa ettim 🙂
Ondan hep derim: Bu hayatta her şey para değil ondan önemli şeyler daima var.
Kalın sağlıcakla…
