30/10/2025
Antik kentin güneyinde doğal bir yamaca inşa edilen tiyatro binası, Helenistik Dönem tiyatro mimarisinin günümüze ulaşan önemli örneklerinden biridir. MÖ 2. yüzyılda yarım daireyi aşan derin cavea’sı (seyirci kısmı), daire şeklinde orkestrası ve dikdörtgen planlı sahne binası ile Helen tiyatro mimarisinin ana unsurlarına bağlı olarak inşa edilmiştir. Tiyatro aynı zamanda Metropolis’teki Helenistik Dönem imar faaliyetlerinden günümüze ulaşan en büyük ölçekli yapıdır. 4000 kişilik kapasiteye sahip cavea’sı diazoma (tribünleri yatay olarak bölen koridor) ile ikiye bölünmektedir. Sıkıştırılmış toprak olan orkestrası Roma İmparatorluk Dönemi’nde farklı renkteki mermer levhalarla kaplanmıştır. Burada Augustus ve Germanicus onuruna dikilmiş in-situ olarak bulunan üç sunak yapıyla ilgili önem taşıyan buluntulardandır. Orkestrada yer alan 5 proedria (soylu koltuğu) kentin önde gelen yöneticileri ve dini görevlilerin kullanımına tahsis edilmiştir. Bazılarının arkasında Dionysos, Hermes ve Zeus’un simgeleri olan sarmaşık yaprağı, kerykeion ve yıldırım demeti kabartmaları vardır. Ancak soylu koltukları arasında yer alan ve grifon süslemeleri ile ön plana çıkan koltuk, dönemin heykeltıraşlık işçiliğinin en ileri özelliklerini yansıtmaktadır. Helenistik Dönem’de inşa edilen sahne binası Roma İmparatorluk Dönemi’nde tamamen yenilenmiştir. 29x9 m. ölçülerine sahip olan Roma Dönemi sahne binasının 5,35 m. derinliğe sahip proskenion (ön sahne) bölümü dor düzeninde planlanmıştır. İnşa edilen yeni sahne binasının cephe mimarisi Roma Dönemi’nin tiyatro mimarisine uygun olarak tasarlanmıştır. İki katlı scaenae frons (Sütunlu ön cephe) planlamasına ait mimari yapı elemanlarının bir bölümü arkeolojik kazılarda ortaya çıkarılmıştır. Tiyatro MS 5. yüzyılın başlarında işlevini yitirmiştir. Bu tarihten itibaren tiyatro bölgesine cam işlikleri ve mimari yapı elemanlarının kirece dönüştürüldüğü kireç ocakları inşa edilmiştir.
