21/10/2025
DOĞUM YAPTIKTAN SONRA KOCAM BANA HASTANEDE VURDU... AMA HİÇ BİR ZAMAN BU İNTİKAMI BEKLEMEDİM...
Guadalajara Genel Hastanesi'nin 212 numaralı odasını dolduran yeni doğan bir çocuğun feryadı. Camila Herrera, henüz 24 yaşında, bebeğini titreyen kollarına aldı. On dört saatlik zor doğumun yorgunluğu solgun yüzüne kazındı.
Bebeğin pembe yanağını okşayarak "O çok güzel, aşkım" diye fısıldadı. "O sana çok benziyor Ricardo. “
Ricardo Mendoza, iri yarı ve 32 yaşında, sert bir şekilde durdu, siyah gözlerinde garip bir ifade. Nasırlı elleri yumruklarına kenetlendi. Bir şey onu derinden rahatsız ediyordu.
— "Neden bu kadar uzun sürdü? “ sert bir şekilde sordu. “Bütün kadınlar daha hızlı doğum yapar. Annemin beş çocuğu oldu ve senin kadar şikayet etmedi. “
Camila'nın omurgasından bir ürperti geçti. Bu sesi tanıyordu. Patlamak üzereyken kullandığı ses tonuyla aynı.
Tam o anda, orta yaşlı bir kadın olan Hemşire Sofía Ramírez, yeni annenin yaşam belirtilerini kontrol etmek için içeri girdi.
— “Bayan Mendoza, tansiyonunuz biraz yüksek. Doğumdan sonra normaldir, ancak dinlenmen gerekiyor," dedi profesyonel olarak, odadaki gerginliği hissetmesine rağmen.
Ricardo pencereye doğru yürürken mırıldandı:
— “O her zaman her şeyi abartıyor. Muhtemelen daha fazla dikkat çekmek için kurbanı oynuyor. “
Sofia kaşlarını çattı. Çalıştığı yıllarda birçok çeşit koca görmüş, ama bu adamın tutumu onu tedirgin etmiş.
Camila bakışlarını aşağı indirdi, bebeğini daha sıkı tuttu.
— “Ricardo, lütfen, çok yorgunum. “
— "Yorgun musun? “ diye küçümsedi, aniden döndü. “Bu evi geçindirmek için güneşin altında 12 saat çalışıyorum ve siz tüm kadınların doğal olarak yaptığı şeyi yapmaktan yoruluyorsunuz? “
Küçük Leonardo anne ve babası arasındaki gerilimi hissedebiliyormuş gibi daha çok ağlamaya başladı. Camila onu sakinleştirmeye çalıştı, nazikçe salladı ama elleri titriyordu.
— Ricardo yatağa yaklaşarak "Onu durdurun" dedi. “Bu sese dayanamıyorum. “
— "O yeni doğmuş, aşkım. Onun ağlaması normaldir," dedi Camila titreyen bir sesle.
— “Bana neyin normal olduğunu söyleme. Çocuk yetiştirmek hakkında hiçbir şey bilmiyorsun. “
Hemşire Sofía zaten mükemmel bir şekilde organize edilmiş enstrümanları yeniden düzenleyerek gereğinden fazla oyaladı. İçgüdüleri ona bu genç anneyi yalnız bırakmaması gerektiğini söyledi.
Birden Ricardo patladı:
— "Onu emzir! Aç olduğunu göremiyor musun? Hayatında bir kez olsun faydalı bir şey yap. “
Camila gergin bir şekilde bebeği emzirmeye çalıştı ancak titreyen elleri ve yorgunluğu ona ihanet etti. Çocuk ağlamaya devam etti.
— “Bunu bile doğru yapamazsın! “ Ricardo bağırdı, kontrolü tamamen kaybediyor.
Sonra ne oldu ağır çekimde ortaya çıktı. Ricardo sağ elini kaldırdı ve Camila'nın sol yanağına sertçe vurdu. Tokat sesi hastane odasında gök gürültüsü gibi yankılandı. Camila yana düştü, içgüdüsel olarak bebeğini koruyor. Yanağı hemen kızardı ve Ricardo'nun alyansının derisini kestiği yerde ince bir kan çizgisi belirdi.
Hemşire Sofía birkaç saniye dondu, az önce gördüklerine inanamadı. Sonra yavrularını savunan bir dişi aslan gibi tepki verdi.
— “Efendim, ne yaptığını sanıyorsun?! “ diye ağladı, koşarak Camila'ya gitti. “Daha üç saat önce doğum yapmış bir kadına çarptın! “
Bir tanığın önünde ne yaptığını fark eden Ricardo, hemen ifadesini değiştirdi. Yüzü yumuşamış sahte endişe maskesine dönüştü.
— "Kazaydı," diye utanmadan yalan söyledi. “Baş döndü ve onu tutmaya çalıştım ama elim kaydı. “
— "Kaza mı? “hemşire kuşkulu bir şekilde sordu. "Ona vurduğunu açıkça gördüm. “
— Ricardo, Camila'ya sahte bir şefkatle yaklaşırken ısrar etti. "Karım çok zayıf. Ona sor. “
Bütün gözler Camila'ya çevrildi. Genç anne, hala bebeğini kucağında tutan ve yanağı hızlı bir şekilde şişerek, yaşlı gözlerini kaldırdı. Bir an için, Hemşire Sofía doğruyu söyleyeceğini düşündü. Ama sonra Camila zar zor duyulan bir sesle konuştu:
— “O... Bu bir kazaydı Başım döndü. “
Sofía sanki karnına yumruk yemiş gibi hissetti. Ne gördüğünü çok iyi biliyordu ama o kadının gözlerindeki korkuyu da anladı.
Ricardo, karısının kendisini şiddetinin sonuçlarından bir kez daha koruduğunu bilerek memnuniyetle gülümsedi.
— "Gördün mü? Eşim doğumdan sonra çok hassas. Bazen kadınlar bir şeyler hayal eder," dedi alaycı bir şekilde. “Sadece dinlenmeye ihtiyacı var. “
Ama Ricardo'nun bilmediği şey, hastane koridorunda, kapının camından her şeyi izlerken, hayatını sonsuza dek değiştirecek birinin durduğudu: kendi babası, emekli çavuş Miguel Mendoza, oğlunun gerçek doğasına yeni tanık olmuş onurlu bir adam.Devamı: 👉 https://dizisiyenibolum.com/hastanede-vurdu/
