Köyde Huzur Var

Köyde Huzur Var Koy hayati baskadir huzur verir insana

12/12/2025

Genç bir kadın, tanımadığı bir adamı yanan bir arabadan çıkardı ve evine götürdü: ertesi gün evinin önünde siyah bir minibüs durdu 😱😨
O gün Natalie, vardiyadan sonra evine dönüyordu. Vardiya arkadaşı hasta olmuştu, bu yüzden iki gün üst üste hastanede kalmak zorunda kaldı.
Kar, yoğun bir duvar gibi yağıyordu, Natalie direksiyona zar zor tutunarak ilerlerken önünde ateş ve duman gördü. Başta yorgunluktan halüsinasyon gördüğünü düşündü. Ama yaklaştığında fark etti ki: araba yanıyordu, hem de çok şiddetli bir şekilde.
Dışarı fırladı. İçeride, duman ve alevler arasında, bilinçsiz bir adam oturuyordu. Etrafta tek bir canlı yoktu. Kapı açılmıyordu, Natalie tüm gücüyle dirseğiyle cama vurdu.
Cam çatladı ve parçalandı, o ise elleri yanarak içeri girdi. Emniyet kemeri sanki sonsuza kadar kilitlenmiş gibiydi. Çekti, uğraştı, sonunda adamı serbest bırakmayı başardı. Birkaç metre uzaklaştırır atmaz, yakıt deposu patladı ve geceyi alev bulutuyla aydınlattı.
Ambulans çağırmak üzereyken adam gözlerini açtı ve hırıltılı bir şekilde fısıldadı:
—L-lütfen… hastaneye gidemem.
Yaraları ciddi, yanıkları tehlikeliydi, ama sesinde çaresiz, neredeyse ölümcül bir “gidemem” vardı. Natalie riske girmemeye karar verdi. Onu arabasına taşıdı ve şehrin kenarındaki küçük ahşap evine götürdü.
Gece uzun geçti. Yaralarını temizledi, sardı, onun ağır nefes alışını dinledi. Tanımadığı adam güçlü ve sağlamdı, ama bitkindi. Kim olduğunu söylemedi, sadece su istedi ve tekrar uyudu.
Şafakta Natalie pencereye yaklaştı — ve donup kaldı.
Evlerinin önünde, karartılmış camlı siyah bir minibüs duruyordu. Yavaşça, sessizce. Natalie pencere kenarını sıktı, kalbi ayağına gitti.
—Bu adamı eve getirmek yanlış oldu —dedi Natalie, ve sonra… 😨😲 Devamı: 👉 https://dizisiyenibolum.com/siyah-bir-minibus/

12/12/2025

Evsize bir adama alay etmek isteyen bir milyoner ona işe yaramaz, hasta bir at hediye etti — ama kısa süre sonra şakasını acı bir şekilde pişman oldu 😱😲
Yıllık at müzayedesinde kalabalık, parlatılmış heykeller gibi parlayan safkan tayları tartışırken uğuldadı. Ama listenin en sonunda o vardı — zayıf, topallayan ve ayakta durmakta zorlanan bir at. Hiç kimse ona bakmaya tenezzül etmedi.
Arthur, uzun gri sakallı evsiz bir adam, sadece yağmurdan korunmak için oraya gelmişti. Sessizce duvar dibinde durdu, dikkat çekmemeye çalıştı, zengin beyler gülüp bahisleri tartışırken.
Arkadi — acımasız şakalarıyla tanınan genç bir milyoner — Arthur’u fark etti. Ve müzayede sunucusu yaşlı ve güçsüz atın fiyatını dikkatle açıkladığında Arkadi elini kaldırdı.
— Alıyorum! — diye yüksek sesle ilan etti ve ardından kalabalığa döndü: — Bunu bizim… güzellikten anlayan dostumuza hediye edeceğim! Artık o da bir tayın sahibi olsun!
Kalabalık kahkahalarla patladı. Adamlar korkuluklara vurarak Arthur’a işaret etti ve olanları telefonlarına kaydetti.
Arthur sadece başını salladı, sakin bir şekilde dizginleri aldı ve atı götürdü. Bu alaylar onu rahatsız etmedi — o hayvanda başkalarının fark etmediği bir şeyi görüyordu.
Ona Fakel adını verdi. Bir süre sonra öyle bir şey oldu ki, zengin ve şımarık Arkadi, evsiz bir adamla zavallı bir atla alay etme kararından derin bir şekilde pişman oldu 😱😲 Devamı: 👉 https://dizisiyenibolum.com/hasta-bir-at-hediye-etti/

12/12/2025

Yüzlerce köpek yolda hareketi engelledi: polis ve kurtarma ekipleri, köpekleri yoldan kaldırmaya uzun süre çalıştı ama nereden çıktıklarını anlayamadılar ve gerçek ortaya çıktığında herkes şok oldu 😨😱
Bugün yolda gerçek bir kaos yaşandı. Gün olağan şekilde başlarken, iki sürücü aniden yola çıkan bir köpekten kaçmaya çalışırken çarpıştı.
Kaza belgelenir belgelenmez bir köpek daha yola çıktı, ardından bir diğeri. Birkaç dakika içinde öyle çok hayvan oldu ki, trafik tamamen durdu. Arabalar uzun bir kuyrukta bekledi, sürücüler araçlarından indi, korna çaldı ama köpekler araçların arasında düzensiz bir şekilde koşuyor, ne insanlara ne de gürültüye tepki veriyordu.
Olay yerine polis ve kurtarma ekipleri geldi. Köpekleri yoldan kaldırmaya çalıştılar ama sayılarından dolayı bu neredeyse imkânsızdı. Asıl soru cevapsız kaldı: tüm bu hayvanlar nereden gelmişti?
Sebep ortaya çıktığında herkes dehşete düştü 😨😱 Devamı: 👉 https://dizisiyenibolum.com/yuzlerce-kopek/

Bir milyoner, havaalanına giderken, kucağında bebeğiyle sırılsıklam olmuş bir dilenci kadına malikânesinin anahtarlarını...
11/12/2025

Bir milyoner, havaalanına giderken, kucağında bebeğiyle sırılsıklam olmuş bir dilenci kadına malikânesinin anahtarlarını verir… Ama iki hafta sonra geri döndüğünde onu bekleyen şey karşısında dili tutulur… Aman Tanrım…

Yağmur hiçbir uyarı vermeden başlamıştı. Şiddetli, yanlamasına yağan sağanak asfaltı dövüyor, sokakları karanlık akarsulara çeviriyordu. Nathan Hale’in siyah sedanı fırtınayı bir bıçak gibi yarıyordu. Arabanın içinde tam bir sessizlik hâkimdi. Deri koltuklar. Hoparlörlerden belli belirsiz bir caz melodisi. Nathan ise her zamanki gibi kol düğmelerini düzeltiyordu — sanki zamanın ona dokunmaya hakkı yokmuş gibi.

Havaalanına geç kalmıyordu. Nathan asla geç kalmazdı. Zürih uçağı 16:10’da kalkacaktı ve saat daha 14:36’yı gösteriyordu. Şoförü, onu mümkün olduğunca rahatsız etmemenin en iyisi olduğunu biliyordu.

Derken Nathan’ın gözü bir şeye takıldı: Aydınlatma direğinin yanında bir hareket.

Neredeyse bakmayacaktı.
Ama baktı.
Bir kadın. Sırılsıklam. Saçları yanaklarına yapışmış. Göğsüne bastırdığı bir naylon poşet; hayır, poşet değil — minicik bir yuvarlak… bir bebek. Çırılçıplak ayakları büyüyen bir su birikintisinin içinde duruyordu, sanki dünyanın kuralları yokmuş gibi. Göz göze geldiler. Bir anlığına. Ama yetti.

— Arabayı durdurun, dedi Nathan.

Şoför tereddüt etti.
— Efendim?

Nathan kemerini çözdü.
— Durdurun dedim.

Frenlerin cayırtısı. Sıçrayan sular.

Nathan sağanağın içine indi; üç bin dolarlık ayakkabıları anında suya battı. Umursamadı. Şu anda değil.

— Gidecek bir yere ihtiyacınız var, dedi.

Kadın cevap vermedi. Bebeğini daha sıkı sardı, titriyordu.
Nathan cebinden gümüş bir anahtar çıkardı.

— Bu benim evim, diye fısıldadı. — Boş. Alın. İçeride yiyecek, battaniye, sıcaklık var.

Kadın ona, aklını kaçırmış gibi baktı.

Belki de öyleydi.
Belki de hayatında ilk kez aklını kaybetmeye ihtiyaç duyuyordu.

Anahtarı kadının avucuna bıraktı, bir adım geri çekildi ve tek kelime etmeden arabaya bindi.

Kapı sertçe kapandı. Sedan fırtınanın içinde kayboldu. Kadın gözden kayboldu — suyun üzerindeki bir dalga gibi: geçici ama unutulmaz.
İki hafta sonra Nathan, valizi elinde, jetlag olmuş ve açıklayamadığı bir huzursuzlukla kapısının önünde duruyordu.

Bir şey doğru değildi…

Pencereler ışıklıydı. Bahçe sanki tamamen çiçek açmış gibiydi. İçeriden hafif bir müzik geliyordu: salondaki piyanoda çalınan eski bir ninni.

Neden olduğunu bilmiyordu ama sırtından bir ürperti geçti.

Anahtarı kilide soktu, kapıyı itti.

Ve olduğu yerde çakılı kaldı.

İçeride gördüğü şey — orada bulduğu insanlar — nefesini kesti… Devamı: => https://dizisiyenibolum.com/havaalanina-giderken/

11/12/2025

Eşi doktorlardan sadece üç gün ömrü kaldığını öğrenince, adam eğilip ona memnun bir gülümsemeyle fısıldadı: “Nihayet tüm mal varlığın benim olacak.” Ama kocası, “itaatkâr” karısının onun için hazırladığı intikam planından habersizdi 😢😱
Lia gözlerini açtığında, hemen başının döndüğünü hissetti. Sadece acı hissediyordu, başka hiçbir şey yoktu.
Koridorda bir yerlerde sesler geliyordu. Lia, başhekimin kısık sesini tanıdı:
— Durumu kritik… Karaciğer yetmezliği ilerliyor… En fazla üç gün.
İkinci sesi, kalın duvarın ötesinden bile tanıdı. Adamın sesi — Oliver.
Lia gözlerini kapattı, sadece küçük bir aralık bıraktı, izleyebilmek için. Kapı açıldı.
Oliver, elinde bir çiçek buketiyle içeri girdi, yatağın kenarına oturdu ve Lia’nın elini tuttu.
Koca, bileğini okşadı ve yaklaştı. Karısının güçlü sedatifler altında olduğunu ve hiçbir şey duymadığını düşünüyordu.
Ve sonra fısıldadı:
— Nihayet. Bunu çok uzun zamandır bekledim. Evin, hesapların, işin… Hepsi sonunda benim olacak.
Gülümsedi — yumuşak, neredeyse şefkatli bir şekilde. Lia anladı ki: kocası hep ondan sadece para istemişti.
Oliver ayağa kalktı, merhamet maskesini taktı ve koridorda hemşireye söyledi:
— Lütfen onu takip edin. Çok endişeliyim… O, bütün hayatım.
Onun sahte davranışından Lia neredeyse midesi bulandı. Kapı kapandı.
Lia gözlerini tamamen açtı. Kalbi deli gibi atıyordu.
Koridorda bir anda su sıçraması ve hafif adımlar duyuldu. Yerleri siliyorlardı. Lia kendine güç topladı ve bağırdı:
— Genç bayan… gelin lütfen.
Kapı aralandı. Odaya genç bir hemşire bakış attı — zayıf, korkmuş ama dikkatli. Yaka kartında “Maria” yazıyordu.
— Evet? Kendinizi kötü mü hissediyorsunuz? — diye sordu, doktor getirmek için hazırlık yaparken.
— Hayır, — diye fısıldadı Lia. — Sizden bir ricam olacak.
Maria yaklaştı. Lia, zayıflığının izin verdiği kadar sıkı bir şekilde onun elini tuttu.
— Dikkatlice dinleyin. Eğer benim dediğimi yaparsanız… bir daha asla hemşirelik yapmayacaksınız. Asla.
Maria dondu. Gözleri büyüdü.
— Ne yapmam… gerekiyor?
Lia sessiz ama kararlı bir şekilde konuştu. 😢😱 Devamı: 👉 https://dizisiyenibolum.com/sadece-aci-hissediyordu/

11/12/2025

Kocam bana klimaya yaklaşmamı her zaman yasakladı, ama bir gün iş gezisindeyken bozuldu: bir ustayı çağırmak zorunda kaldım; kasayı açtı, içine baktı ve korkmuş bir şekilde şöyle dedi: “Çocukları al ve hemen bu evden kaçın…” 😲😱
Kocam sık sık iş gezilerine çıkardı. Haftalarca giderdi, bazen önceden haber vermeden. Dairede ağır bir sessizlik vardı ve sadece onun katı yasakları sürekli kafamda çınlıyordu. Bunlardan biri: asla ustaları çağırma, özellikle klimaya, ve kendin tamir etmeye çalışma. Sorularıma her zaman aynı cevabı verirdi: “Dokunma. Ben hallederim.”
Viktor tekrar ayrıldığında, gümüş renkli SUV’u köşeyi dönüp kayboldu ve ilk kez bir rahatlama hissettim.
Ama aniden klima gıcırdadı, patladı ve tamamen bozuldu. Bu hafta beşinci kezdi. Kocam sürekli onu tamir ediyordu, klima ise sürekli bozuluyordu.
Oda birden sıcak oldu. Çocuklar yerde yatıyordu — halsiz, uykulu, parlak yüzlerle.
Viktor’u aradım. Hemen telefonu açmadı. Arka planda bazı sesler duyuluyordu… kadın kahkahası… ve çocuk kahkahası.
— Klima yine bozuldu, bir usta çağırıyorum, sen tamir edemezsin — dedim.
— Hadi bakalım! — diye sertçe bağırdı. — Hiçbir usta yok. Evde kimse yok. Söyledim!
Bağlantı öylesine ani kesildi ki, telefonu bilerek kapattığı izlenimini verdi.
Bir dakika bekledim, sonra uygulamayı açtım ve ustayı çağırdım. Bir saat sonra kapıyı çalan bir adam geldi, elinde alet çantasıyla.
Cihazı inceledi, merdiveni kurdu, çıktı ve klimadaki kapağı dikkatlice çıkardı.
Ve o an yüz ifadesi değişti. Bakışı sert, gergin oldu. Sanki görmemesi gereken bir şey görmüştü.
— Hanımefendi, bu klimayı daha önce biri tamir etti mi?
— Evet, kocam. Birkaç kez. Neredeyse her gün bozuluyor.
— Çocuklarınız nerede? — diye sessiz ama sert bir şekilde sordu.
— Mutfakta… Bir sorun mu var?
Çantasından bir solunum maskesi çıkardı, tehlikeli bir işe hazırlanır gibi taktı ve ancak o zaman bana tekrar baktı. Gözlerinde panik vardı.
— Çocukları alın ve hemen bu evden kaçın. Hemen. Hızlı… 😲😱
Devamı: 👉 https://dizisiyenibolum.com/is-gezilerine-cikardi/

Address

ATATÜRK Caddesi
Mersin
33410

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Köyde Huzur Var posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Köyde Huzur Var:

Shortcuts

Share

Category