09/13/2025
Deklarata e kryebashkiakut të Librazhdit, Mariglen Disha, se gjatë dy viteve të fundit “cilësia e jetesës është rritur”, ka nxitur reagim të ashpër nga gazetari Osman Stafa, i cili e cilëson këtë si tallje me qytetarët.
Stafa e kundërshton deklaratën duke theksuar realitetin e përditshëm në Librazhd: emigracioni i të rinjve drejt vendeve të tjera, familjet që presin ndihma ekonomike për të blerë ushqime, pensionistët që mezi mbulojnë shpenzimet e ilaçeve, dhe fshatrat ku kanë mbetur vetëm prindër e gjyshër.
“Mirë që veten nuk e dëgjojnë kur flasin, por a nuk mendojnë se i dëgjojnë të tjerët? Si mund të ketë rritje të cilësisë së jetesës, kur fshtrat janë pa të rinj më?” shkruan Stafa.
Ai thekson gjithashtu se sakrificat e familjeve, veçanërisht të atyre që punojnë në emigrim, nuk po marrin respektin e duhur, ndërsa propaganda politike ka një kufi që nuk duhet tejkaluar.
Postimi i plotë i gazetarit:
Kryebashkiaku i Librazhdit: Në dy vite kemi rritur cilësinë e jetesës. Mirë që veten nuk e dëgjojnë kur flasin, por a nuk mendojnë se i dëgjojnë të tjerët? Si mund të flasësh për rritje cilësia jetese? Si mund të ketë rritje cilësie jetese, kur "ëndrra" dhe rruga detyrim përcaktim për çdo të ri të Librazhdit është Anglia, Gjermania, Italia, Greqia, Madeqonia e Veriut? Si mund të ketë rritje cilësie jetese, kur familjet presin ndihmën ekonomike për të blerë ushqime? Si mund të ketë rritje të cilësisë së jetesës, ku pensionistët mezi presin të marrin lekët, e të blejnë ilaçe? Ku është kjo rritje e cilësisë së jetesës, kur fshtrat janë pa të rinj më? Kanë mbetur prindër, e gjyshër vetëm. Kjo është rritja e cilësisë së jetesës? Tallje e madhe kjo me librazhdiotët, njerëzit punëtor, e që jetën e tyre e kanë ngritur mes sfidave, vështirësive. Kryefamiljarët e kanë ngritur duke punuar në emigrim, e gratë e tyre, që u kthyen në zonjat e shtëpisë, duke punuar në arë. E kur u rritën fëmijët, ndryshuan rolet, prindërit në shtëpi, e fëmijët në kurbet. E të vegjël fëmijët nuk shihnin dot baballarët, e sot, janë baballarët që nuk shohin dot fëmijët. Çfarë jete! Iu digjet shpirti prindërve, sot edhe gjyshër, që nuk shohin dot as nipër e mbesa, për shkak të pamundësive që jep Librazhdi, e Shqipëria bashkë. Të paktën kryebashkiaku të respektojë këtë sakrificë të tyre, e dhimbje! Edhe propaganda e ka një kufi!