11/07/2025
អ្នកបង្កើតអក្សរខ្មែរ
មានទស្សនៈមួយចំពោះនរណាជាអ្នកបង្កើតអក្សរខ្មែរ គឺថា អ្នកបង្កើតអក្សរខ្មែរ គឺជាមនុស្សមានឋានៈធំក្នុងជួររដ្ឋាភិបាល ពោលគឺជាជាមេទ័ពដ៏មានចំណេះជំនាញសង្រ្គាមម្នាក់ និង ជាអ្នកស្រុកដែលរស់នៅក្នុងតំបន់អង្គរ។ ការសន្និដ្ឋាននេះគឺផ្អែកទៅលើទឡ្ហីករណ៍ដូចតទៅ៖
១. ចូរយើងមើលឈ្មោះស្រៈរបស់អក្សរខ្មែរ ដូចជា ស្រៈអា គេហៅថា ទាញយារ ដែលដូចជាមនុស្សកំពុងទាញយារដាវបំរុងកាប់នរណាម្នាក, ស្រៈ អុ គេហៅថា បុកជើង, ប ដាក់ “ គេហៅថា ប សម្លាប់ពីរ អានថាប៉ ដែលប្រើពាក្យ “សម្លាប់” ដែលជាពាក្យក្នុងការប្រយុទ្ធគ្នា, មានពាក្យ “ផ្ញើរជើង” ដែលដូចជាកាត់ជើងសត្រូវហើយផ្ញើរទៅភាគីសត្រូវ, សញ្ញាគូសអក្សរ “ប” ដើម្បីក្លាយជាអក្សរ “ម” គេហៅថា ប វះពោះ ជាដើម ដែលសុទ្ធសឹងជាពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងសង្រ្គាមមានការកាប់សម្លាប់គ្នាជាដើម។ ដែលអាចបង្ហាញថា អ្នកបង្កើតពាក្យទាំងនេះ គឺជាអ្នកធ្លាប់មានជំនាញ និង បទពិសោធន៍ក្នុងសង្រ្គាម។
២. ចូរអ្នកមើលការរៀបស្រៈរបស់ខ្មែរ ស្រៈ ា ដូចជា មេទ័ពជួរមុខជិះសេះមុខទ័ព ដោយមានស្រៈ “អ” នៅពីមុខដែលដូចជាកូនទាហានដឹកសេះដើរនាំមុខ។ ស្រៈ ិ ី ឹ ឺ គឺដូចជាទាហានដើរលើកទង់ជ័យនានាដើរក្រោយមេទ័ពជិះសេះ, ស្រៈ ុ ូ ួ គឺដូចជាសំដៅទូកសំប៉ាន តំណាងទ័ពជើងទឹក, ស្រៈ ឿ និង ស្រៈ ៀ គឺដូចជាមេទ័ព និង មេទ័ពរង ឬ ព្រះមហាក្សត្រគឺ ស្រៈ ឿ និង ព្រះមហេសី គឺ ស្រៈ ៀ ដែលជិះដំរី ហើយចុងក្រោយ គឺ ស្រៈ េ ដល់ ស្រៈ ះ ដែលដូចជាកងទ័ពស្ពាយ ខែល (មាន សញ្ញាមូលៗ ដូចជា ះ ោះ ជាដើម និង ស្ពាយលំពែងដូចជា ែ ៃ ជាដើម។ ដែលទាំងនេះក៏ពាក់ព័ន្ធនឹងអ្នកធ្លាប់មានជំនាញសង្រ្គាមជាអ្នកបង្កើត និង ឆ្នៃដែរ។
៣. ដូចជាពាក្យខ្លះ ប្រសិនបើអ្នកអានឱ្យចំ គឺជាសំដីរដឹនដូចជាអ្នកស្រុកនៅសៀមរាប ដូចជាពាក្យ ស្រូវ ដែលអ្នកស្រុកធម្មតានឹងអានទៅជា ស្រ៊ៅ ទៅវិញ។
ដកស្រង់ការវិភាគខ្លះពីសៀវភៅអក្សរខ្មែរ ដែលនិពន្ធដោយលោក អៀវ កើស អតីតប្រធានរដ្ឋសភាខ្មែរ
https://www.facebook.com/share/p/17w9s3AXQR/?mibextid=wwXIfr
អ្នកបង្កើតអក្សរខ្មែរ
មានទស្សនៈមួយចំពោះនរណាជាអ្នកបង្កើតអក្សរខ្មែរ គឺថា អ្នកបង្កើតអក្សរខ្មែរ គឺជាមនុស្សមានឋានៈធំក្នុងជួររដ្ឋាភិបាល ពោលគឺជាជាមេទ័ពដ៏មានចំណេះជំនាញសង្រ្គាមម្នាក់ និង ជាអ្នកស្រុកដែលរស់នៅក្នុងតំបន់អង្គរ។ ការសន្និដ្ឋាននេះគឺផ្អែកទៅលើទឡ្ហីករណ៍ដូចតទៅ៖
១. ចូរយើងមើលឈ្មោះស្រៈរបស់អក្សរខ្មែរ ដូចជា ស្រៈអា គេហៅថា ទាញយារ ដែលដូចជាមនុស្សកំពុងទាញយារដាវបំរុងកាប់នរណាម្នាក, ស្រៈ អុ គេហៅថា បុកជើង, ប ដាក់ “ គេហៅថា ប សម្លាប់ពីរ អានថាប៉ ដែលប្រើពាក្យ “សម្លាប់” ដែលជាពាក្យក្នុងការប្រយុទ្ធគ្នា, មានពាក្យ “ផ្ញើជើង” ដែលដូចជាកាត់ជើងសត្រូវហើយផ្ញើរទៅភាគីសត្រូវ, សញ្ញាគូសអក្សរ “ប” ដើម្បីក្លាយជាអក្សរ “ម” គេហៅថា ប វះពោះ ជាដើម ដែលសុទ្ធសឹងជាពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងសង្រ្គាមមានការកាប់សម្លាប់គ្នាជាដើម។ ដែលអាចបង្ហាញថា អ្នកបង្កើតពាក្យទាំងនេះ គឺជាអ្នកធ្លាប់មានជំនាញ និង បទពិសោធន៍ក្នុងសង្រ្គាម។
២. ចូរអ្នកមើលការរៀបស្រៈរបស់ខ្មែរ ស្រៈ ា ដូចជា មេទ័ពជួរមុខជិះសេះមុខទ័ព ដោយមានស្រៈ “អ” នៅពីមុខដែលដូចជាកូនទាហានដឹកសេះដើរនាំមុខ។ ស្រៈ ិ ី ឹ ឺ គឺដូចជាទាហានដើរលើកទង់ជ័យនានាដើរក្រោយមេទ័ពជិះសេះ, ស្រៈ ុ ូ ួ គឺដូចជាសំដៅទូកសំប៉ាន តំណាងទ័ពជើងទឹក, ស្រៈ ឿ និង ស្រៈ ៀ គឺដូចជាមេទ័ព និង មេទ័ពរង ឬ ព្រះមហាក្សត្រគឺ ស្រៈ ឿ និង ព្រះមហេសី គឺ ស្រៈ ៀ ដែលជិះដំរី ហើយចុងក្រោយ គឺ ស្រៈ េ ដល់ ស្រៈ ះ ដែលដូចជាកងទ័ពស្ពាយ ខែល (មាន សញ្ញាមូលៗ ដូចជា ះ ោះ ជាដើម និង ស្ពាយលំពែងដូចជា ែ ៃ ជាដើម។ ដែលទាំងនេះក៏ពាក់ព័ន្ធនឹងអ្នកធ្លាប់មានជំនាញសង្រ្គាមជាអ្នកបង្កើត និង ឆ្នៃដែរ។
៣. ដូចជាពាក្យខ្លះ ប្រសិនបើអ្នកអានឱ្យចំ គឺជាសំដីរដឹនដូចជាអ្នកស្រុកនៅសៀមរាប ដូចជាពាក្យ ស្រូវ ដែលអ្នកស្រុកធម្មតានឹងអានទៅជា ស្រ៊ៅ ទៅវិញ។
ដកស្រង់ការវិភាគខ្លះពីសៀវភៅអក្សរខ្មែរ ដែលនិពន្ធដោយលោក អៀវ កើស អតីតប្រធានរដ្ឋសភាខ្មែរ
