06/25/2025
„Сè додека на мое големо задоволство не наидов на „Госпоѓица Черити“, со зајак во рацете, седната на розево канабе на инаку потполно белата позадина на корицата од роман со повеќе од 500 станици.“
Лени Фрчкоска за „Госпоѓицата Черити“.
🫶 Libertas.mk
❤
🧙
Редовно, низ различни текстови, (главно, ми се чини, романи или раскази), во мигови на меланхолија или емотивна исцрпеност некој лик жали за тоа што не може некое искуство повторно да го доживее за прв пат. Често се тоа идеализации на епизоди од детството, (конструирани) сеќавања за период на безгрижност или минати страствени вљубувања. Некој тоа го нарекува и тага по „изгубената невност“ но таквите патетизирања не ми се блиски, ниту помнам време на некаква (лична) невиност.
Но, неколку пати, и самата во обид повторно да доживеам некои емоции за прв пат отворав наново некој од романите на Џејн Остин – во моменти кога ми недостасуваше нејзината нежна иронија и токму нејзиниот сензибилитет на женско писмо. А веројатно си недостасував и самата на себеси од периодот на летото во средно кога ги читав.
Не одеше.
Во најмала рака, откако, сакала-нејќела, почнав да ги анализирам политички и идеолошки, ниту госпоѓа Бенет веќе не ме иритираше доволно. Да се изразам метафорично, немав потреба да ѝ објаснам, туку куртуазно да и се насмевнам и да ја одбегнам. И онака се доближував до возраста кога почнав да ја среќавам отелотоворена во добронамерните совети.
Од книгите на Џејн Остин повремено ја бришев правта.
И поминаа скоро дваесеттина години.
Се додека на мое големо задоволство не наидов на „Госпоѓица Черити“, со зајак во рацете, седната на розево канабе на инаку потполно белата позадина на корицата од роман со повеќе од 500 станици.
Рецензијата на романот „Госпоѓицата Черити“ од Мари-Од Мирај, на Лени Фрчкоска прочитајте ја на https://libertas.mk/za-gospo-icata-cheriti-e-n-ostinovska-ironichnost-i-za-toa-kako-da-bidete-rafinirani-no-hrabri-i-buntovni/
