11/18/2025
---
📖 The Story of Water
Once upon a time, in the heart of the universe, two elements lived side by side.
One was Oxygen, the breath of life, gentle and wise.
The other was Hydrogen, the spark of creation, light and playful.
They were beautiful on their own, but deep inside they felt incomplete.
They longed for something greater — a union that would bring joy not just to themselves, but to all of creation.
One day, they met. Their attraction was so strong that the stars themselves trembled with delight.
They embraced, and from their love a new being was born: Water.
“I am the child of love,” said Water.
“I flow through rivers and oceans, I fall as rain, I rise as mist.
I quench thirst, I nourish seeds, I cleanse and refresh.
I am fluent, life-giving, purifier, and sustainer.
Without me, no tree could grow, no bird could sing, no child could laugh.”
All of creation rejoiced: mountains, forests, animals, and humans.
And so, Water became known as the Essence of Life.
Whenever you drink, remember this story.
Every sip is a gift from the love of Oxygen and Hydrogen.
Drink deeply, with gratitude — for in every drop, you taste the love of creation.
داستان آب
روزی روزگاری، در دلِ جهان، دو عنصر در کنار هم زندگی میکردند.
یکی اکسیژن بود، نفسِ زندگی، آرام و دانا.
دیگری هیدروژن بود، جرقهٔ آفرینش، سبک و بازیگوش.
هر کدام بهتنهایی زیبا بودند، اما در درون خود احساس ناتمامی داشتند.
آنها آرزوی چیزی بزرگتر داشتند — پیوندی که شادی را نه تنها برای خود، بلکه برای همهٔ آفرینش بیاورد.
روزی به هم رسیدند. کشش میانشان آنقدر نیرومند بود که ستارگان از شادی لرزیدند.
در آغوش هم فرو رفتند و از عشقشان موجودی تازه زاده شد: آب.
آب گفت: «من فرزند عشق هستم.
در رودها جاری میشوم، در اقیانوسها میخوابم، چون باران فرو میریزم و چون مه برمیخیزم.
تشنگی را فرو مینشانم، دانهها را میپرورم، پاک میکنم و تازه میسازم.
من روان، زندگیبخش، پاککننده و نگاهدارنده هستم.
بیمن هیچ درختی نمیروید، هیچ پرندهای نمیخواند، هیچ کودکی نمیخندد.»
همهٔ آفرینش شادی کردند: کوهها، جنگلها، جانوران و انسانها.
و چنین شد که آب به نام مایهٔ حیات شناخته شد.
هر بار که مینوشی، این داستان را به یاد بیاور.
هر جرعه هدیهای است از عشقِ اکسیژن و هیدروژن.
با سپاس بنوش — زیرا در هر قطره، عشقِ آفرینش را میچشی.
