Lehtësia e padurueshme e të folurit

Lehtësia e padurueshme e të folurit Letërsi

BloggosBisedë kuantike mes dy grimcave të dashurisë1.Kupid, ende nuk kam nxënë rotacionFluturim i shkurtër fluture ky gr...
02/04/2025

Bloggos
Bisedë kuantike mes dy grimcave të dashurisë

1.
Kupid, ende nuk kam nxënë rotacion
Fluturim i shkurtër fluture ky gravitet
Nuk arrij të imitoj një planet - mbase yjet
Mund të jem yshtur nga vallëzim i tyre
Etruskët nuk shpikën pianon, ata e përvetësuan
Këto dije ua sollën farmerët e Anunakëve, bij alienësh
Venusi ishte mjelmeshë
Një nomade
Njëri ep është largim nga shtëpia
Tjetri ep është kthimi
Disa nuk ia dalin, disa të tjerë nuk kthehen
Do doje të pije - sa herë të duash - një qumësht nesquick-u

2.
Ata që erdhën para nesh u shndrruan në Hyje
Ata që do të vijnë pas nesh do të marrin formën e engjujve
Aktualistët çfarë ishin, këtë përpiqem ta kuptoj, i tërë thelbi i njohjes
Një vështrues, shqyrtues a përpilues, kujtoj se një gjysh ishte kronikan
Para tij mund të ketë pasur një lloj njeriu këngëtar eposesh
Tani më duket se ka mbetur këtej veç një fikozof, një vetmitar, një prind

3.
Ky filozof nuk bëhej vetiu sepse siç e thashë asgjë pa një vallëzim
Le të themi se ishte një minimalist, ndonëse i nxituar, më formal
Dikur do të shndrrohej si një skalitës, në një udhëtar kohe
Do të vinte nga një planet alien që ishte kaq i panjohur
Më kaotik, për pasojë vezullues e suprem, ishte fare pranë haresë
🐲

BloggosVjersha epiko-surrealeUn the At'*Barbarë e nomadë, u mbush kupa Strukturë ultra-kubike, gjeometri e tërëGea i bie...
27/12/2024

Bloggos
Vjersha epiko-surreale

Un the At'*

Barbarë e nomadë, u mbush kupa
Strukturë ultra-kubike, gjeometri e tërë
Gea i bie horës, s'ka kah t'ia mbajë tjetër
Ka plasur një anginë gjithfarëlogësh
Nuk rreh krahët asnjë libër i gjallë
Librat nuk kanë shtëpi, të pastrehë
Flejnë mbi stola, nën kontejnerë, mbulohen me thasët e mbetjeve
U kanë dalë mjekrat, qimet e gërshetuara, nuk i merr nën kujdes asnjë berber
Kutërbojnë në mykotinë, u dhemb kurrizi, u ka dal bishti si në mitologjinë e Makondos
Disa dosa pamflete e policore ndjekin ca gogozhelë
Shformësohen nëpër skutat e errëta të betonta
Sa herë u bie radha e lapsit flasin me megafonë
U hypin në qafe kopertinave, u lidhin grykën kollare
Ua pijnë lëngun e jetës letrave, i arrestojnë, i fusin në kuleta
I ngarkojnë nëpër xhepa, në kamionçina e i tresin grilave
I djegin, brenda stufave, zjarrin u vënë
Ata të kollareve, ata të sheshirëve e ata të portofoleve..dhe në këtë rrëfim bankar, pastaj vjen personazhi yt
E rrëmbyer valësh, frekuencash e diagramesh
Si një statistikë nga tatuazhet e librave gjyshër
E kapërdier nga barbarë, nomadë e kalendarë të kohës
Në këtë qytet që e parakalon për çdo ditë
Por të cilin nuk e njeh më
🐲

Kur alienët zbritën në tokën arbërore

Pasi një pjatë ndriçuese zbriti nga qielli
U ul në tokën arbërore, kjo ndodhi, në kohën e revulucionit
Dolën komisarët e ndërsyen qentë, karrikatorët e kamzhikët
Nxorrën të lemeritur nga kapanxha dy alienë të mëdhenj e një klysh të vogël
Të mëdhenjtë turfullonin, e i vogli gugiste
U lidhën duart, krahët, shpinën, flokët, këmbët e i futën në blinda
U mbyllën gojët me peceta të ndotura me të cilat fshinin hundtë
I çuan në burgje, në kazamate e në istikame logoresh
Por, lajmi mori dhenë, populli i gjuante me gurë armiqtë
Malësorë të tjerë me flakadanë zjarresh donin t'u vënin zjarrin burgatores
Lajmet ishin çakorduar fare, mediet po çoroditeshin
Qytetarët ishin kryengritur, donin të rrëzonin bronzet
Befas në port ankoronin anije me ardhacakë
Disa grupe spiunësh që ziheshin se kush do kidnaponte i pari alienët
Në kryeqytet për herë të parë pas një shekulli, po ateronin aeroplanë të vegjël
Grupe shkencëtarësh me laboratorë të tërë
Disa kishin nënshkruar abonimet e vizitave
Të tjerë do përvidheshin të bënin hulumtime
Furgonë, fuoristrada e shtëpi-makina po popullonin rrethet
Kur shpërtheu një magazinë e madhe sa u ndje kudo
Tronditi çdo krijesë vendore, çdo të huaj e çdo ardhacakë
Në logore u hap një krater humnere, një gropë përbindësh e një e çarë gërmadhe në muret e burgatorës
Profetët e kohës duke pohuar apokalipsin, dishepujt fajësonin bishat
Komisariati komunikoi se, u arratisën, se kush i rrëmbeu alienët
Morën sytë, prekën thembrat shpinën, u zhdukën si qenë e mosqenë
Ndonjë agjension perëndimor shkencor i priti gurbetqarët alienë
Ashtu gojëkyçur, gjymtyrë-lidhur e symbullur u mbajtën
Vite të tjera, hetuesë ligjorë kërkuan të zbulojnë mbi ardhjen e tyre
Të gjurmojnë mbi planetin alien, mister e kanosës
Për t'u mbrojtur nga të tjerë që do vinin së shpejti u mbajtën peng, në fshehtësi, në një qoshe të universit, dy prind e një vogëlush
🐲

Bloggos: Vjershë epiko-surrealeDitë të zymta mesjetareÇfarë dite pabesie në dorëshkrimin e atdhesëTek mesjeta shetitet e...
12/11/2024

Bloggos: Vjershë epiko-surreale
Ditë të zymta mesjetare

Çfarë dite pabesie në dorëshkrimin e atdhesë
Tek mesjeta shetitet e lirë
Rrugëve të kryeqytetit
Një buf i ngjyrosur sheh nën re
Krijesat e gjora
Ca të leshta, ca të gëzofta
Ca lakuriqe
Pinë lëngjet nga trupa të huaj
Kthejnë shikimet lart
Tepisonët në aradhë
Kanosin ata që ngrejnë krye
Shpirtërat e lirë shpërthejnë në ajër
Shkrumbohen e kthehen në pastrimore
Pemët buzëqeshen nga frika me gojët zgërbonja
Strukturë që mbetet një përshkrim imagjinar i piskamës
Tablloja veç e trishtimit, mund të jetë bashkohore
Mesjeta e shtizave e ka zënë peng shfaqjen e haresë.
🐲

Blogos: vjershë epiko-surreale
Vjeshtë mitike e mistike

Vjeshta është trishtimi i një pikture pa ngjyra, vjershë pa ndonjë frazë, melodi pa një këngëtar; vjeshta është një orfan i pa strehë në një atdhe të braktisur, është stina që paralajmëron mpirjen e bardhë, kokëuljen e diellit dhe natën e mugët. Vjeshta nuk është figura e saj, është ehu për çerekun e një udhëtimi nëpër mister dhe fundi i këtij iluzioni. Dimri i acartë dhe mesdita rrezepak e soslitcit dimror është shpresa e vërtetë, nëse mund të sajohet një ringjallje mitike e mistike, njëfarë mënyre.
🐲

BloggosKur dashuron, ç'ndjesi, ViktorTë biesh në dashuri me pyjetTë ndjesh me pemëtDuke frymuar si një tufë sojiTa dashu...
29/08/2024

Bloggos
Kur dashuron, ç'ndjesi, Viktor

Të biesh në dashuri me pyjet
Të ndjesh me pemët
Duke frymuar si një tufë soji

Ta dashurosh ujin e ëmbël
Ta ndjesh si gurgullon bjeshkëve
Në shqisa e nëpër damarë

Të duash fushat e harlisura
Grurët flokëpjetë tek luhaten në erë
Aromën e bukës së pjekur

Të mrekullohesh me zjarrin
Që nga buka krijon ushqimin
Heq urinë, zhdukë ngrirjen

Të kesh ethe nga dashuria
Ke dashuruar një njeri
Dy herë nuk mund të çmendesh, Viktor
🐲

BloggosVjershë epiko-surrealeVigjëlova në ëndrrat e mia, Fred Topi i basketbollit nuk është një luksËshtë thjesht një mj...
13/08/2024

Bloggos
Vjershë epiko-surreale
Vigjëlova në ëndrrat e mia, Fred

Topi i basketbollit nuk është një luks
Është thjesht një mjet tjetêr i jetës kureshtare

Loja ishte thelbi i kalamanëve në plazhin e Ulkut

Kujtoj se e dinte, nuk na la ta luajmë lojën
Siç dinim, a siç dëshironim, as të kërkonim
Nuk e kam fjalën, sikur kthejmë sytë nga qielli
Por, këtu që është mes nesh, në tokë
🐲

Vjershë epiko-surreale
Mos humbis në rërë, Maria

Maria, ti që erdhe nga ëndrrat
Hëna të dashuroi më fort se deti
Dallgat shkumbore lagin këmbët
Prarim Dielli nuk pret një ankorim

Vitdrite qëkur Hëna e Deti së bashku
Si dy beqarë flirtojnë në vallen e joshjes
Ecin në zallin e shpëlarë e të imtë
Të grishin me xhelozi për hesapet e tyre
🐲

Vjershë
Një mënyrë për të festuar, kjo, Vili

Në skenë rrugës po zhduken gjërat
Kjo temë po bëhet një çështje
Rekuizitet po pakësohen gjithaq
Çdo element me funksion e tij
Të tjerat shihen vëngër të pavlera
Mallëngjimi shtohet bëhet një barrë
Sikur mallërat që koleksionohen
Një melodi e mbush hapësirën e madhe
Boshllëku i aktorëve me kostume cirku
Sikur autori riosh nuk kupton nocione
Një publik që ka shkëputje estetike
Me kohën, me historinë, e me dashurinë, Vili
🐲

Vjershë epiko-surrealeJe mes dy rrugëve, RobertE para gjë të ruash qetësinëPastaj, dy, të shohësh atë që vjenKështu, lig...
27/06/2024

Vjershë epiko-surreale
Je mes dy rrugëve, Robert

E para gjë të ruash qetësinë
Pastaj, dy, të shohësh atë që vjen
Kështu, ligjëron ehu imagjinar i perandorit
E ti pret, siç mund të pres një eremit
Siç, mund të përballojë një rrokulisës guri, pyjeve
Kujton nganjëherë të ndjekësh teatrin
Ata, tashmë të krijojnë një ndjeshmëri së keqes
Ç'i duhet individit ndjeshmëria, bashkëjetesa e arsyetimi
Shtron, një tjetër pyetje sa për të kaluar me synim tek bindjet
Është vonë, por jo aq vonë sa është shkularak njeriu
Të krijon nostalgji gjedhja, e tinari dhe do ca nga baxhoja
Një shprehje kjo që të risjellë analogji të tjera neverie
S'ke ç'të humbasësh tanimë, je i humbur
Por, dëshira për mjaltin e djathin, dhe bukën e thekur
Të shijon ende, je mes dy rrugëve Robert
Njëra është një rrugë që të çon tek shtëpitë
Tjetra rrugë është fare e mistershme, të shpie më thellë në pyllin e harlisur
🐲

Shkrimet e tua, janë këngët e këtyre pyjeve, Martin

Ja e gjeta këtë vend mes pemësh ndër pyje
Nga njëra anë dielli mezi depërton pothuajse lart
Ndërsa nga ana tjetër plot me shkurre frutesh malore
Disa faqe të stisin dritaret, e disa të tjera pejsazhet
Disa më tutje portat, e disa të tjera figura të thurura magjike
Më krijon ndjenjën e britmës nga frika, dashuria e kureshtja
Them të krijoj një stan, por mendoj të shtrihem
Ndjej sesi Shën Martin po i përqafon pemët me shall
Po zhvendos një kornizë të zbrazët nga njëri kënd te tjetri
Sikur po mat diçka që nuk duket, e nuk kapet
Me një këndmatës katror, krejt të tejdukshëm si shiu
Shkrimet e tua, janë këngët e këtyre pyjeve, Martin.
🐲

Ëndrrat që humbasin kur bëhen realitet,
Krisipi

Bie breshër arra, në Fushë Kosovë
Bashkë me frutet tjera, gjitha në tokë

Në fillim u shtruan retë tym mbi flokë
Pastaj, ajri filloi vallëzimin e furishëm

Llambadarë që heshtin nën kësula
Reflektojnë eremitët që rrijnë stoikësh

Kalon autobusi e vetmja ngjyrë verdh
Në një melankoli lagështie e dëshirimi

Rrugët u bënë lumenj, viset piktura
Qyteti me brushë u ngjyros në akuarel

Gjethet si barka e degët si vapore
Breshëri i bardhë si brymë ajsbergu
🐲

Vjershë epiko-surrealeHaiku popullorAs astronomike, as të përditshmeAs hyjnori e as njerëzoriAs e gjithkohshmja e as e s...
24/06/2024

Vjershë epiko-surreale
Haiku popullor

As astronomike, as të përditshme
As hyjnori e as njerëzori
As e gjithkohshmja e as e sotshmja
🐲

BloggosVjersha nga cikli epiko-surrealËshtë një rrëfimtar i mahnitshëm ai, AtamNë fillim na ishteIshte seç na ishteHë si...
30/05/2024

Bloggos
Vjersha nga cikli epiko-surreal

Është një rrëfimtar i mahnitshëm ai, Atam

Në fillim na ishte
Ishte seç na ishte
Hë si thoni, ju rrëfimtarë
Ishte ajri që vallëzonte
Pra, nuk ishte fjala
Sepse nuk bëzan gjë
Në pa frymë

Vërtiu rrotull
Dhe shkrepi një zjarr
Të befshëm sa një vullkan
Ndezi qiellin e shkëlqeu
Ndriçoi çdogjë

Kjo valle nuk u ndal
Rreth me bel e me gjij
Ngjeshi rrathët e lojës
Erdhi toka për t'u prekur

Për t'u parë e dëgjuar
U hap deti plot i kaltër
Vërshuan valët
U shkrin me kreshtat
Në dashuri

Doli se ç'na doli
Diku në një ranishte
Plot vezullimë e thesar
Një bishë dhe pastaj të tjera

Disa prej tyre folën
Sajuan fjalët
Për të rrëfyer një tregim
Një ëndërr
A një përrallë
🐲

Gjyshe, numërova gjer njëmijë si zakonisht

Kam mësuar një metodë të pagabueshme
Regjistroj lëvizjet me shenjat token
Kur kam duart e lira përdor prekjet në nyje
Çdo thua përfaqëson një qindëshe e me radhë
Tani, thjesht i kaloj numrat pa gabuar
Kam tërë kohën e mundshme për vete
Të meditoj, të kujtoj ca mendime që mund të thuhen
Nganjëherë, sajoj një tabllo të tërë për artikull
Mbi të gjitha nënvizoj thëniet në formën e aforizmave
Ndonëse nuk e shquaj veten për shprehësi
Nxjerr disa prej definimeve më të mprehta
Gjithashtu, kur dal për të pedaluar, plot me persiatje
Vazhdoj, luaj me kosh, ngas pas topit si kalaman
Kisha një dëshirë përqafimi pas një dite të lodhshme
Një lodhje që spara vie nga qenia sesa nga vrapi
Pasi përqafova të gjithë ata njerëz eruditë e kalamanë, mbi të gjitha
Për disa ditë, javë e muaj, në vazhdim
Nëpër zheg, shi, furimë e stuhi, përgjatë stinëve
Të takova edhe ty, Gjyshe, më the; ku je
S'më shihje, por më ndjeve ndërsa nuhate aromën e flokëve
Nxorre dhjetë euro nga gjoksi që dikur ishte qumështor
E më the; ja bli një shampon, pasi më lëshove nga përqafimi...
🍺

Një rol i imët në shfaqje, Mikel

Mesnatën e qetë me yje
Kur Dielli tashmë të ketë kaluar prapa kodrinave
E qielli të ketë shkuar nga purpuri
Në një bojë të mbyllur bluje
Yjet e tjerë të vegjël të kenë nisur
Të gacullojnë si shkrepëza gurëgacash
Soj, kushërinj e engjuj
Do të ndriçojnë me të mbramin zjarr
Do të ngrohen me bubulakun e njohur
Derisa zjarri të bëhet hi e hiri tym
Gjatë këtij vallëzimi me prushin hyjor
Do të këndohet melodi e njohur poeti
E shkruar nga dorë e tij
Nga një mendje foshnje, gjithësie
Një tas kafeje mbi një tabak
Një lugë brenda kafesë
Si një lojë graviteti
Tek rrotullohet në hapësirë
Ky do të jetë një çast në përjetësi
Bërje e zhbërje nëngrimce kudo
Një rol fare i imët në shfaqje
Sakaq hyrje, njashtu dalje
Lodër nata-dita, ishte-se ç'ishte
Regji ëndrre, skriptë shthurje
Harrim për të kujtuar, Mikel
Një kor simfonik pas kulisave
🐲

Portret

Rrëshket brusha sipër tablloje
Ngjyhet në vals
Reliev me valë nga natë me yje

Sheh imazhin në pasqyrë për ta fiksuar
Portretin mbi hapësirë
Një qenie të cilën mban e nuk e njeh më
🐲

BloggosRrëfim epik e surreal mbi një mbrëmje kotiDiell primordial ultrabluJemi në dispozicion, njëzetekatër orë në ditë ...
18/04/2024

Bloggos
Rrëfim epik e surreal mbi një mbrëmje koti
Diell primordial ultrablu

Jemi në dispozicion, njëzetekatër orë në ditë dhe shtatë ditë në javë!!! Habitem fare me këta propaganduesit medial, pa kripë fare, bajat. Sapo, kalova nga ambulanca kryesore në qytet. Është mbrëmje, ende nuk është as ora e darkës. Terr fare! Asnjë mjek, asnjë njeri, asnjë frymë. Veç dryri dhe një logo e kaltër me hieroglife sipër para portës. Si ca yje të vjetra, të largëta, të mbufatura, ultrablu që presin të davariten në hapësirën e asgjësë.
Në rrugë, pranë, kalojnë ca vetura kuturu, disa të tjera, me fare të ndezura pulitëse, sikur kanë ndaluar për bukë ose të - të - marr - o - të - më - merrësh, dhe ca kontejnerë, jo pak syresh, e të mbushur, dhe ca si hije që rrëmojnë mes tyre, kushediseçka. Por, dikush, sigurisht që e di pse!?
Dikush sigurisht është përgjegjës pse të gjitha llambat në Ambulancë rrijnë shuar? Dikush është në dijeni pse të gjithë ato kerra ndalen në rrugë dhe pengojnë trafikun e rëndomtë dhe mbi të gjitha dikush tjetër është autoritet i atyre hijeve që mbartin mallëra viral nga kontejnerët, në rrugë e deri te magazinat e reciklimit. Kësisoj përhapet molepsja, shtrëngimi e intimidimi. Jo më pak edhe virusi i radhës. Ndërkohë, dezhurët mjekësor flejnë, flejnë, flejnë...
Disa të tjerë mbase kanë shkuar nëpër dasma tallavaje.
Për fund, kabllovikët e tanë duhet feksur në një shpërthim ultrablu, bashkë me yllin e largët, të vjetëruar e primordial...
🌐

Address

Prishtinë

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Lehtësia e padurueshme e të folurit posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Lehtësia e padurueshme e të folurit:

Share

Category