28/09/2025
Në varrimin nuk guxon të ekzistojë kamera, as e mediave, as e turmës. Ky nuk është film, nuk është koncert, është tragjedia më e madhe e një familjeje. Dhe ajo që shohim është e turpshme: njerëz që në vend të përkulen me respekt, ngrejnë telefonin si trofe; media që në vend të ruajë dinjitetin, fut fytyrat e familjes në ekran sikur të ishin aktorë të një shfaqjeje.
Ky është poshtërim i dyfishtë i të vdekurit dhe i të gjallëve. Dhimbja nuk është “content”, loti nuk është “story”, varri nuk është skenë. Asnjë klikim, asnjë “view”, nuk e justifikon këtë përdhunim të shpirtit njerëzor.
Nëse sot e lejojmë këtë sëmundje shoqërore, nesër nuk do të kemi më varre por skena teatri. Dhe atëherë do të kemi humbur gjithçka: edhe respektin për jetën, edhe respektin për vdekjen.
Nëse një varrim bëhet skenë për kamera e telefona, atëherë nuk ka vdekur vetëm njëriu në arkivol, ka vdekur edhe njerëzillëku ynë.
Hafize Elshani!