Dardania jonë

29/08/2025

DEPËRTIMI I SLLAVËVE NË BALLKAN DHE
VENDOSJA E TYRE NË TREVAT ILIRO-ARBËRORE
Trevat iliro-arbërore të Kosovës së sotme por edhe më gjërë të trevave shqiptare, pas sundimit romak, përkatësisht bizantin, e pastaj një kohë edhe bullgar, kaluan nën sundimin e shtetit të Rashkës në krye me Stefan Nemanjën (1165-1195), që e pushtoi pjesërisht edhe Kosovën. Pushtimi i plotë i Kosovës u bë më 1216.
Sllavët e jugut, të ardhur nga veriu i Karpateve, që nga dita kur u dukën në portat e Perandorisë bizantine nuk bënë asgjë tjetër veçse, u përpoqën me të gjitha mjetet e mënyrat për të zgjeruar hapësirën e tyre në kurriz të popujve të tjerë autoktonë evropianë e ballkanikë. Në shekullin VI-VII, kur sllavët shkelën Ballkanin, shumë prej tyre u dyndën në Ilirik dhe shkaktuan fatkeqësi të papërshkrueshme. Pasi kaluan një kohë të gjatë me grabitje, plaçkitnin, masakronin populla-tën, digjnin vendbanime, etj. Në tokat ilire ata rrëmbyen e vranë me mijëra njerëz, duke depërtuar edhe në vendet më të fshehura të atyre anëve, prandaj banorët e këtyre vendeve u detyruan të marrin malet dhe të fshehen nëpër pyje. Kështu, duke u lënë lirisht të trashëgojnë të gjitha të arriturat kulturore e shpirtërore që nëpër shekuj i arritën vetë.
Nga Rashka, serbët filluan të depërtonin në shekullin XI-XII, më parë në Fushë-Kosovën pjellore, madje në viset e rrjedhës së epër-me të Moravës së Jugut dhe të Vardarit. Çetat serbe kanë shkatëruar çdo gjë. Zhupani i madh, Vukani ka djegur Lypianin dhe ka shkretëruar edhe viset tjera (1091). Kështu kanë vepruar edhe sundimtarët tjerë. I biri i Stevan Nemanjes, Stevan i Parë i Kurorizuar (Pervovençani), ka shkruar më 1190: “Nemanja ka okupuar përveç qyteteve të Luginës së Strumës .... edhe Prizrenin, Shkupin dhe qytetin Leshtak të Pollogut të Poshtëm...
Këto qytete i rrënoi dhe i çrrënjosi me themel, sepse nuk mbeti asnjë gur pa u rrënuar....; tokat e pasuritë e tyre ia bashkoi pasurisë dhe famës të sundimtarëve të vet....”. Pastaj, thuhet: “se në Serbi është shfaqur herezia e urrejtur dhe e mallkuar, Nemanja ka futur në kuvendin shtetëror përfaqësuesit e kishës e sundimtarët dhe ka vendosur që “herezia” të çrrënjoset me forcë.
Nemanja ka dërguar ushtrinë dhe disa i dogji, të tjerët i dënoi me dënime të ndryshme, të tretët i dëboi nga shteti i vet, e shtëpitë e tyre dhe tërë pasuritë ua mori dhe ua dha denonciatorëve dhe
bashkëpunëtorëve; mësuesit dhe kryeparit të tyre ua shkuli gjuhën në gërmaz...., kurse librat e tyre të pandershëm i dogji dhe i ndoqi, duke u kërcënuar se ato rrëfejnë dhe përmendin në të gjitha anët atë emër të mallkuar, dhe në të gjitha anët çrrënjosi atë besim të mallkuar që të mos përmendet kurrsesi në shtetin e tij”.
Pushtetarët serbë merrnin masa drastike të persekutimeve e ndëshkimit të atyre, që nuk ishin të fesë ortodokse. Kishat shqiptare filluan t‟i përvetësojnë dhe t‟i uzurpojnë si të tyre, ose bënë rrënimin e tyre dhe në themelet e tyre ngritnin kishat serbe, si psh. të Banjskës, të Graçanicës etj.
Me ardhjen e sllavëve në Ballkan, harta toponomastike e tij ndryshoi fytyrë rrënjësisht.
Shumë emërtime të vjetra iliro-arbërore-shqiptare u zëvendësuan me emërtime të reja sllave.
Pushtimet dhe sun- dimet e huaja së bashku me rrjedhimet e tyre kanë shkaktuar që hapësira gjeografike, që zinin shqiptarët në mesjetë të jetë rezultat i një ngushtimi territorial.
Presioni i gjatë e i fuqishëm i shteteve dhe i kishave serbe, që shoqërohej edhe me kolonizim të trojeve shqiptare nga serbët, veçanërisht të Kosovës, ka bërë që hapësira gjuhësore shqipe të
vinte vazhdimisht duke u ngushtuar.
Megjithatë, orvatjet e mbretërisë mesjetare serbe për të ndry-shuar fizionominë etnike të trevës së Kosovës nuk dhanë rezultatet e dëshiruara. Popullsia shqiptare i kundërqëndroi me sukses trysnisë serbizuese, duke mbetur shumicë dërrmuese në strukturën etnike të këtyre viseve. Vetë dokumentet e kancellarisë serbe të shek. XIV-XV si dhe ato raguzane provojnë vijimësinë e pandërprerë të etnicitetit shqiptar të Kosovës gjatë sundimit serb.
Vendosja e sundimi serb në Kosovë dhe bashkangjitja e Rrafsh*t të Kosovës dhe të Rrafsh*t të Dukagjinit, në administratën shtetërore të Rashkës shënon fillimin e ekzistimit të etnikumit serb në këto vise dhe fillimin e një prej periudhave më të vështira për popullsinë
arbërore -shqiptare të kësaj treve. Kjo popullatë jo vetëm që u privua nga çdo e drejtë politike, por iu nënshtrua edhe shfrytëzimit ekonomik të hierarkisë shtetërore serbe dhe asimilimit.
Trysnia asimiluese arriti kulmin në kohën e sundimit të car Stefan Dushanit. Një rol të veçantë luajti kisha serbe me seli në qytetin e Pejës (Patrikana e Pejës), e cila duke pasur edhe mbështetjen e pakursyer të shtetit, punoi sistematikisht për largimin e popullsisë shqiptare nga riti katolik, i përhapur gjerësisht në radhët e kësaj popullsie, sidomos pas vitit 1204, dhe orientimin e saj drejt ortodoksisë sllave. Në këto rrethana një pjesë e mirë e popullsisë shqiptare të Kosovës u shtrëngua të përqafojë ritin ortodoks sllav.
Pushteti mesjetar serb, në viset e pushtuara filloi të organizojë jetën fetare, duke marrë për bazë fenë ortodokse. Kisha ortodokse serbe, duke pasur aspirata të dominimit, fillon asmimilim e popujve të tjerë josllavë, e në radhë të parë të shqiptarëve.

Marrë nga libri "KOLONIZIMI SERB I KOSOVËS", i Dr.Jusuf Osmani

Send a message to learn more

27/08/2025

KOSOVA ZEMRA E DARDANISË
Treva e Kosovës është e banuar prej kohësh më të lashta. Shqiptarët janë pasardhës të fisit ilir, dardanëve. Dardanët ishin një nga fiset e mëdha ilire, që kanë jetuar në pjesën qendrore
të Ballkanit. Kosova sot është zemra e Dardanisë antike.
Pozita e mirë gjeografike, rrjedhat e lumenjëve, pasuritë me male, kullosat, mineralet si dhe lidhjet e saj me viset fqinje paraqesin parakushte ideale për banushmërinë e Kosovës së sotme, përkatësisht trevës së Dardanisë së dikurshme që nga parahistoria deri me sot. Sipas numrit dhe llojllojshmërisë së permendoreve të trashëgimisë kulturo-historike, radhitet ndër viset më atraktive dhe më të begatshme të Ballkanit qëndror. Gjurmët e para të banimit në Kosovë datojnë nga neoliti i hershëm (6000 vjetë para e.r.). Këto gjurmë janë verifikuar dhe dokumentuar me gjetje nga hulumtimet sistematike arkeologjike. Rezultatet e fituara dëshmojnë për një civilizim të lartë të periudhës së neolitit.
Para pushtimeve romake, Dardania ishte bashkësi e pavarur politike, kulturore e fetare dhe njihej me emrin Mbretëria Dardane. Në aspektin territorialo-administrativ, Dardania përfshinte një sipërfaqe mjaft të gjërë, sepse e përfshinte pjesën e epërme të rrjedhës së Vardarit, pjesën e epërme të Drinit të Bardhë, Fushën e Kosovës e deri te Nishi. I tërë Ballkani qendror gjatë kohës së sundimit romak quhej Iliricum – Iliri. Dardania kishte pas shumë vendbanim të vogla dhe qendra të mëdha. Shkupi ishte kryqytet i Dardanisë. Zemrën e trojeve dardane e përbënte Kosova e sotme.
Robert d‟Angely, francez, në veprën e tij “Enigma”, kur bënë fjalë për periudhën 610-1453, ndër të tjera thotë: “… Ne e quajmë të panevojshme ta shpjegojmë këtu, se popullsitë e të
gjitha eparkive të Ilirikut ishin shqiptarë….”.

Marrë nga libri "KOLONIZIMI SERB I KOSOVËS", i Dr.Jusuf Osmani

Send a message to learn more

26/08/2025

Kosova është treva shqiptare që bënë pjesë në Evropën Juglindore, e cila shtrihet në pjesën qendrore të Gadishullit Ilirik (Ballkanik), me një sipërfaqe prej 10.877 km². Popullsia e Kosovës në vitin 1994 llogaritej në 2.175.000 banorë, nga 1.584.440 sipas regjistrimit të vitit 1981.
Shumica e tyre, mbi 90% janë shqiptarë vendës, ndërsa pjesa tjetër janë pakica kombëtare: serbe, malazeze, rome, turke etj. Kryeqyteti i Kosovës është Prishtina. Kosova sot përbën vetëm një pjesë të viseve shqiptare. Tokat shqiptare në shekullin e XIX shtrihej në veri deri në Nish, Leskoc e Vranjë, në lindje deri në Kumanovë, Prilep dhe Manastir, në jug deri në Konicë, Janinë dhe Prevezë.
Kjo trevë, sipas Sami Frashërit, kap sipërfaqen prej 70.000 km², ndërsa sipas disa studjuesve të tjerë, si p.sh. të I. Yelavitch prej 75.000 km² dhe sipas një studjuesi italian prej 80.000 km2.

Të dhënat arkeologjike, historike, gjuhësore, folklorike etj., dëshmojnë qartë për autoktoninë shqiptare, për vazhdimësinë iliro-shqiptare. Prania e shqiptarëve në këto treva
dëshmohet dhe vërtetohet më vonë edhe në krisobulat e diplomat e sundimtarëve mesjetarë serbë, ndërsa në periudhën e sundimit osman ekzistojnë dokumente të hollësi-shme dhe të
bollshme mbi popullsinë dhe vendbanimet e Kosovës.
Populli shqiptar ndër popujt më të vjetër të Evropës, mbi të cilin u vërsulën stuhi të shumta dhe rrallë mund të ketë ndonjë popull në botë që të ketë pasur pushtime dhe pushtues kaq
të egër, që kanë njohur këto troje të banuara me iliro-shqiptarë. Në tokat ilire, e më vonë të arbërit të paraardhësve të shqiptarëve, u vërsulën një mori pushtuesish me qëllim që të gllabërojnë pjesë sa më të mëdha nga trungu ilir. Ata pushtues, bënë shumë masakra, vrasje, djegie, vjedhje më bizare të kulturës shpirtërore e materiale.

Marrë nga libri "KOLONIZIMI SERB I KOSOVËS", i Dr.Jusuf Osmani

Send a message to learn more

15/08/2025

📝 Heshtja intelektuale në kohë krizash

Në një shoqëri që synon demokratizimin, zhvillimin dhe afirmimin ndërkombëtar, institucionet akademike mbajnë peshën e rëndë të orientimit intelektual dhe etik të vendit. Akademia e Shkencave e Kosovës, si trupi më i lartë shkencor, supozohet të jetë jo vetëm arkitektja e dijes, por edhe zëri i arsyes në momente të paqartësisë politike, krizave sociale dhe përçarjes kulturore. E megjithatë, në vitet e fundit, jemi dëshmitarë të një heshtjeje të dhimbshme dhe shqetësuese nga ky institucion — një heshtje që flet më shumë se çdo deklaratë.

🎓 Arsimi — themeli që po dridhet

Kosova përballet me një krizë sistematike në arsim: shkolla me mungesë infrastrukture, mësimdhënie pa standarde bashkëkohore, trupa akademike të politizuara dhe braktisje e vlerës shkencore në favor të interesave afatshkurtra. Në një klimë të tillë, pritej që Akademia e Shkencave të ishte fanar ndriçues — të formulonte qëndrime kritike, të ofronte politika arsimore të bazuara në hulumtim, të përkrahte ekselencën dhe risinë. Por heshtja e saj ka kontribuar në një ndjesi boshllëku, ku arsimi është pa një busull akademike që ta udhëheqë.

⚖️ Politika e brendshme dhe ajo e jashtme — nevoja për vizion dhe analizë

Marrëdhëniet ndërpartiake, polarizimi politik, mungesa e transparencës në vendimmarrje dhe situatat diplomatike kërkojnë interpretim të thellë nga trupa akademike që e njeh historinë, gjeopolitikën dhe dinamikat shoqërore. Akademia e Shkencave duhet të jetë vend ku hartohen ide, projektohen politika, vlerësohen pasojat dhe ballafaqohen strategjitë. Heshtja në momente kyçe ka krijuar një hendek mes dijes shkencore dhe vendimmarrjes politike — një humbje e madhe për shoqërinë.

📣 Roli që duhet rifituar

Akademia nuk mund të mbetet në rolin ceremonial të publikimit të librave dhe mbajtjes së simpoziumeve. Ajo duhet të jetë aktore aktive në jetën publike, të flasë për barazinë sociale, për identitetin kulturor, për sfidat ekonomike dhe për vizionin strategjik të shtetit. Heshtja e saj nuk është vetëm indiferencë, por tradhti ndaj misionit që e ka themeluar.

Nëse Kosova kërkon të ndërtojë një shoqëri të dijes, atëherë është koha që institucionet akademike të dalin nga hijet, të guxojnë të artikulojnë kritika, të nxisin debat dhe të marrin përgjegjësinë që u takon. Akademia duhet të jetë zëri i shpresës, jo eklipsi i saj.

Akademia e Shkencave e Shqipërisë/Academy of Sciences of Albania
https://www.facebook.com/akademiaeshkencavedheearteveekosoves

Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës (ASHAK), e themeluar më 20 dhjetor të vitit 1975 në

15/08/2025

Kush është shqiptarja e suksesshme në Microsoft?

🇦🇱 Kozeta Garret – Shqiptarja që udhëheq sigurinë kibernetike globale në Microsoft! 🌍💻

Nga Saranda në Virxhinia, rrugëtimi i saj është dëshmi se puna, përkushtimi dhe guximi mund të të çojnë në majat e teknologjisë botërore.

Kozeta Garret është Drejtoreshë Globale e Sigurisë Kibernetike në Microsoft, ku udhëheq transformimin digjital të organizatave të mëdha, duke i ndihmuar të migrojnë drejt platformave si Microsoft 365 dhe Azure me siguri të lartë. Ajo është eksperte në zbulimin e sulmeve kibernetike, analizën e malware dhe ndërtimin e kulturës së sigurisë në nivel institucional.

🎓 Me rrënjë shqiptare dhe formim akademik në Itali, Holandë, Gjermani, Kuvajt e SHBA, Kozeta është shembulli i gjallë se shqiptarët shkëlqejnë kudo ku u jepet mundësia.

🗣️ “Shqiptarët janë ndër njerëzit më të zgjuar në botë. Fillimi është i vështirë, por me punë dhe përkushtim mund të arrish gjithçka,” – thotë ajo.

Në një kohë kur po punojmë për reforma në arsim dhe për mësim të personalizuar, figura si Kozeta na kujtojnë se vajzat dhe djemtë tanë meritojnë modele frymëzimi që i nxisin të ëndërrojnë më shumë dhe të guxojnë më larg.

Le ta ndajmë këtë histori me nxënësit, kolegët dhe komunitetin tonë. Sepse e ardhmja digjitale ka nevojë për mendje të mprehta dhe zemra të guximshme – si ajo e Kozetës.

Frymëzim

10/08/2025

Kujtojmë sot Safet Butkën

Lindur më 10 gusht 1901 në Butkë të Kolonjës, bir i patriotit të njohur Sali Butka.
Studioi në Linz dhe më pas në Universitetin e Grazit në Austri, ku u diplomua me nderime në filozofi.
Gjatë studimeve themeloi shoqatën studentore “Albania”, bashkë me figura si Eqerem Çabej, Lasgush Poradeci, Aleks Buda etj.
Botoi studime për Naim Frashërin, duke e cilësuar si udhërrëfyes për rininë shqiptare.
Profesor në Liceun Francez të Korçës, më pas drejtor në shkolla të Vlorës, Gjirokastrës dhe Tiranës. Mësues i Enver Hoxhës në Korçë.
Drejtoi Klubin e parë Shqiptar të Mësimdhënësve dhe aplikoi metoda perëndimore në mësimdhënie.
Bashkëorganizator për kthimin e eshtrave të Naim Frashërit nga Turqia në Shqipëri.
Shkroi artikuj si: “Për të nesërmen shqiptare”,“Mbi edukatën kombëtare”, “Po shqiptarizmit dhe Perëndimit”
Organizoi demonstratat studentore më 4 prill 1939 kundër pushtimit italian.
U arrestua dhe u internua në ishullin Ventotene në Itali.
Pas kthimit në Shqipëri, u angazhua në Ballin Kombëtar.
Refuzoi të luftonte kundër shqiptarëve në konfliktin me partizanët dhe vrau veten më 19 shtator 1943, në Melçan të Korçës, si akt proteste ndaj luftës civile.
Safet Butka mbetet një figurë e rrallë që bashkoi arsimin, kulturën dhe patriotizmin. Ai është shembull i ndërgjegjes kombëtare, që refuzoi dhunën mes shqiptarëve dhe zgjodhi nderin mbi jetën.

09/08/2025

Kujtojmë sot Marko Boçarin

🇦🇱 Marko Boçari (1790 – gusht 1823) ishte një nga figurat më të shquara shqiptare në historinë e Greqisë dhe një hero i Revolucionit Grek të vitit 1821. Ai ishte suljot, pjesëtar i një fisi luftarak shqiptar nga Epiri, dhe u bë simbol i guximit dhe sakrificës në luftën për liri.
- Lindi në Sul, një krahinë shqiptare në Epir, pjesë e Pashallëkut të Janinës.
- I përkiste fisit Boçari, një nga familjet më të fuqishme suljote.
- Gjuha e tij amtare ishte një dialekt i shqipes; më vonë mësoi greqishten për shkak të kontaktit me mjedisin grek.
- Ishte i lidhur me figura të tjera të njohura si Notis Boçari (xhaxhai) dhe Kitsos Boçari (babai).
⚔️ Karriera ushtarake
- Luftoi kundër Ali Pashës së Tepelenës, i cili pushtoi Sulin në vitin 1803.
- Pas rënies së Sulit, u strehua në Korfuz, ku shërbeu në Regjimentin Shqiptar nën komandën franceze.
- U ndikua nga idetë evropiane të pavarësisë kombëtare dhe u bashkua me shoqërinë patriotike Filikí Etaireía në vitin 1814.
- U kthye në Epir në vitin 1820 për të luftuar fillimisht përkrah Ali Pashës kundër osmanëve, por më pas iu bashkua revolucionit grek.
- U bë gjeneral i ushtrisë revolucionare greke dhe komandant i forcave në Greqinë Qendrore.
- Luajti rol kyç në mbrojtjen e Missolonghit gjatë rrethimit të parë (1822–1823).
- Më 21 gusht 1823, udhëhoqi një sulm të guximshëm kundër 4,000 trupave osmane në Karpen*si, ku ra dëshmor.
- U varros me nderime në Kopshtin e Heronjve në Missolonghi.
- Njihet si hero kombëtar në Greqi, por edhe si figurë e lavdishme shqiptare.
- Ka lënë pas një fjalor greqisht–shqip, dëshmi e përpjekjeve për ruajtjen e gjuhës dhe identitetit.

08/08/2025

🌿 Zbulo Istogun – vendin ku natyra flet me zemrën tënde!

Në Rrafshin e Dukagjinit, aty ku burimet e pastra rrjedhin mes maleve të Moknës dhe Lugut të Butë, shtrihet Istogu – një perlë për ata që kërkojnë qetësi, frymëzim dhe jetë të shëndetshme.

🏞️ Pranvera gjelbëron si poezi, verës bjeshkët freskojnë shpirtin, vjeshta sjell ngjyra që mbeten kujtim, e dimri mbulon gjithçka me borë e ngrohtësi.

👣 Ec nëpër shtigje alpine, freskohu pranë burimeve kristal, shijo një drekë me peshk të freskët dhe prodhime vendore – sepse në Istog, jetesa e shëndetshme nuk është luks, por përditshmëri.

👨‍👩‍👧‍👦 Ideale për një ditë aktive me familjen, për relaks mes natyrës dhe për të ndjerë mikpritjen e njerëzve të qetë e punëtorë që jetojnë në harmoni me mjedisin.

📈 Me pasuri natyrore dhe kulturë të rrënjosur, Istogu ka potencial të jashtëzakonshëm për turizëm dhe investime të qëndrueshme.

📍 Vizito Istogun – aty ku çdo hap është përjetim!

Istog

https://www.facebook.com/share/v/1SpksyU689/

14/07/2025

27/06/2025

Kujtesa që nuk shuhet

81 vite më parë, në mëngjesin e errët të 27 qershorit 1944, toka e Çamërisë u zgjua me zëra dhune dhe gjëmimesh. Çdo gur, çdo shteg, çdo prag shtëpie u mbush me dhimbjen e një kombi të goditur në zemër. Sot, kujtojmë jo vetëm viktimat, por edhe forcën që kanë lënë pas – një kujtesë që nuk shuhet.

Çamëria nuk është veçse një vend gjeografik. Ajo është rrëfimi i mungesës, zëri i atyre që nuk mundën të flasin, dhe amaneti që udhëton me çdo brez. Dhuna mund të shkatërrojë trupin, por nuk mund të fshijë kujtimin. Dhe ky kujtim është i gjallë – në poezi, në lutje, në përpjekje për drejtësi.

Sot, kujtesa nuk është vetëm akt përkujtimi. Është rezistencë. Është një flamur që ngrihet mbi heshtjen dhe mohimet. Është një thirrje që ne të mos harrojmë se e vërteta, sado e dhimbshme, është udhërrëfyesi ynë drejt një të ardhmeje më të drejtë.

Në këtë 81-vjetor, le të jemi zëri i atyre që mungojnë. Kujtesa e tyre është dritë në errësirë – dhe ajo dritë nuk shuhet kurrë.

10/06/2025

Lidhja e Prizrenit – Një dritë që s’shuhet në kujtesën kombëtare

Më 10 qershor 1878, në qytetin historik të Prizrenit, u ndez një dritë që do të ndriçonte përjetësisht rrugën e kombit shqiptar. Lidhja Shqiptare e Prizrenit nuk ishte thjesht një organizim politik – ajo ishte zgjimi i ndërgjegjes kombëtare, një thirrje për bashkim, për mbrojtje të trojeve dhe për afirmim të identitetit tonë në një kohë kur rreziku i copëtimit ishte i pashmangshëm.

Në këtë përvjetor të 147-të, kujtojmë me nderim burrat e kombit që u mblodhën në atë kuvend historik për të thënë me zë të lartë: “Ne jemi shqiptarë, kemi tokën tonë, gjuhën tonë, kulturën tonë dhe nuk pranojmë të copëtohemi”. Ata nuk ishin vetëm përfaqësues të krahinave, por ishin zëri i një populli që kërkonte të jetonte i lirë dhe i bashkuar.
Lidhja e Prizrenit ishte më shumë se një akt politik – ajo ishte një projekt strategjik për bashkimin e shqiptarëve, një gur themeli për lirinë dhe pavarësinë që do të vinte dekada më vonë. Ajo frymëzoi breza të tërë dhe mbetet një simbol i qëndresës, i unitetit dhe i vizionit për një të ardhme më të drejtë.
Sot, kur ecim drejt integrimit evropian dhe përballojmë sfida të reja, trashëgimia e Lidhjes na fton të jemi krenarë për të kaluarën, të përgjegjshëm për të tashmen dhe vizionarë për të ardhmen. Prizreni nuk është vetëm një qytet – është një kujtesë e gjallë e asaj që mund të arrijmë kur jemi të bashkuar.
Në këtë ditë përkujtimore, le të përulemi me respekt para atyre që guxuan të ëndërrojnë dhe të veprojnë për një Shqipëri të bashkuar dhe të lirë. Le të jetë kjo ditë një rikujtim se historia jonë është e mbushur me krenari – dhe se detyra jonë është ta mbajmë atë të gjallë. 🇦🇱✨

Send a message to learn more

21/04/2025

Në ditën si kjo, kur ende nuk kemi një kuvend të formuar, është e rëndësishme të reflektojmë mbi përgjegjësinë që mbartin liderët tanë dhe mbi pritshmëritë që kemi si qytetarë. Një vend nuk mund të ecë përpara pa një drejtim të qartë dhe pa një kuvend që përfaqëson interesat e popullit.

Kjo situatë na kujton se demokracia nuk është vetëm një proces zgjedhor, por një angazhim i vazhdueshëm për dialog, kompromis dhe veprim në të mirë të përbashkët. Çdo vonesë në formimin e qeverisë është një mundësi e humbur për të adresuar sfidat e përditshme të qytetarëve—nga ekonomia te arsimi, nga shëndetësia te drejtësia.

Por kjo është gjithashtu një thirrje për ne si qytetarë që të mbetemi të angazhuar, të kërkojmë llogaridhënie dhe të mos lejojmë që interesat personale apo partiake të mbizotërojnë mbi interesat kombëtare. Kosova ka kaluar sfida të mëdha dhe ka treguar forcë e unitet. Edhe sot, duhet të mbajmë shpresën dhe të kërkojmë një kuvend që reflekton vlerat dhe aspiratat tona si komb. 🇽🇰✨

Send a message to learn more