31/10/2025
✍️ Xhafer Bytyqi
STOP DISKRIMINIMIT TË VETERANËVE TË UÇK-së!
Në vitin 1997, me gjirin plot trakte me thirrje për luftë po kaloja pranë një çifti policësh serb, nëpër terasën e objektit afarist ku ishte restorant “Dora” në Prishtinë. I vetëdijshëm se po të më kapnin, do të merrja mesatarisht 10 vjetë burg dhe do të maltretohesha si kafshë, ashtu siç janë maltretuar shumë çlirimtarë të tjerë.
Me dy qershor 1998, po futesha në Kosovë nga Republika e Shqipërisë, përmes bjeshkëve të Pashtrikut, i ngarkuar me rreth 50 kilogram armatime. Edhepse isha i stërvitur mirë, derisa ngjitesha bjeshkës përpjetë, tri herë ktheva kokën prapa me pyetjen që vazhdoja t’ja shtroja vetes, Do të arrij të vazhdoj apo të kthehem prapa?!
Në qershor 1998, isha nisur në mbështetje të aksionit të UÇK-së në fshatin Kramovik, me armën në duar, me disa dhjetëra fishekë në gjepa dhe magazina të pushkës, pa e ditur nëse shkrepja e pushkës do ta vriste armikun apo do ta shkulte krahun tim.
Më 18 korrik 1998, isha i fortifikuar në një shtëpi në fshatin Fortesë, me një pushkë 10-she dhe 90 fishekë në dispozicion, në mbrojtje të qytetit të Rahovecit. Forcat serbe i shihja nga rreth 800 metra. Nuk guxoja të qëlloja duke mos qenë i sigurt në efektin e fishekëve të mi. Në anën tjetër do të zbuloja vendpozicionimin e Njësisë time dhe do të bëheshim cak i raketave shumëtytëshe të armikut që zbrazeshin pa pushim nga një pozicion rreth 1 kilometër më largë.
Me katër shtator, derisa ofanziva famëkeqe serbe me qindra tankse dhe automjete të motorizuara dhe mijëra ushtarë, ishte shtrirë mbi fshatrat e Anadrinit, familjen e lash në mëshirë të fatit e unë u përgadita që bashkë me shokët të ballafaqoheshim me armikun, për vdekje. Ballafaqimi nuk ndodhi për një fije floku. Afërsia jonë me armikun arriti deri në distancën 100 metra. U pamë sy më sy, përmes shënjestrave të pushkëve. Armiku u tërhoq, jo nga frika se mund të humbnin betejën por të vetëdijshëm se ne do të përballeshim deri në sakrificën e fundit e ata do të humbnin padyshim disa ushtarë.
Në të njëjtën mbrëmje, bashkë ma bashkëluftëtarët, varrosëm dëshmorin Arben Bytyqi dhe motrën e tij, si dhe 5 viktima tjera civile. Njëra nga kufomat ishte e mbështjellë me cellofon të tejdukshëm i cili ngante me hartën e botës, i vizatuar me gjakun e viktkmës se vrarë nga predhat e tankut serb. Pamje që nuk ik nga kujtesa për asnjë sekondë.
Me 29 mars 1999, derisa po futeshim në Kosovë me një grup ushtarësh, në bjeshkë mbi fshatin Shishman të Bokës, ramë në pritë të armikut ku ranë dëshmorë 14 ushtarë të UÇK-së. Për rreth 30 minuta e mbajta në prehër, të plagosur, dëshmorin Jashar Jashari nga Strovci i Vushtrrisë. Me dorë i mbaja plagën e cila nuk kullonte por gjaku rridhte si krua, derisa dha frymën e fundit.
Pas pak minutash e morëm Mehdi Zabelin e plagosur në të dy këmbët, për ta bartur mbi shpinë e në forma tjera, në përpjekje për ta futur të gjallë në Republikën e Shqipërisë. Pas tri orësh përpjekje, rreth 300 metra pa u futur në kufi, nga gjakderdhja e madhe, ndërroi jetë, i mbështetur për një lis të gjatë, aty ku edhe u tret trupi i tij në sipërfaqe.
Gjatë muajit prill 1999, vrapuam bjeshkëve të Pashtrikut për të identifikuar forcat serbe dhe për të përgaditur terenin e thyerjes së kufirit shqiptaro shqiptar në Pashtrik.
Këto kujtesa të shkurtëra janë të ngjajshme me kujtimet e luftës që e shoqërojnë çdo ditë, çdo veteran të vërtetë të luftës.
Disa vjetë pas luftës, u bë verifikimi i statusit të veteranëve të UÇK-së. Nga 16 mijë sa ishin, u bënë 60 mijë vetaranë të luftës. Me ligj u caktua që veteranëve t’u ndahen pensione të luftës. Nga kjo e drejtë u privuan vetaranët që janë në marrëdhënie të punës.
Ky ligj diskriminoi këtë kategori të veteranëve. Pas 26 vjetësh gjykata vendosi që pensionet t’u jepen veteranëve që punojnë në sektorin privat. Padyshim se ky vendim është gjysmak dhe lejon diskriminimin e mëtutjeshëm të veteranëve që punojnë në sektorin publik.
E vërteta është që luftëtarët e lirisë e morën shpërblimin e luftës duke ja sjell lirinë Kosovës dhe se nuk luftuan për paga dhe pensione mirëpo, derisa Kosova ka buxhet t’u japë pensione, në emër të luftës, rreth 20 mijë veteranëve të pavërtetë, pse të mos ju jap pensione veteranëve që punojnë?! Prandaj;
STOP DISKRIMINIMIT TË MËTUTJESHËM TË VETERANËVE TË LUFTËS TË UÇK-së!
Ata veteranë që u specializuan dhe zunë vende pune, në vend që të diskriminohen duhet të përkrahen sepse ata po i bëjnë një shërbim të dyfisht shtetit të Kosovës, duke jetuar në Kosovë dhe duke i dhënë shërbime profesionale shoqërisë tonë.
31 tetor 2025
