16/09/2025
https://www.facebook.com/share/p/1YZuUr7FeV/
Gedigte deur Breg Joubert – 'n fluisterende meesterstuk
JASON MADA
Elke digbundel is 'n venster op 'n bepaalde innerlike wêreld. Die jongste toevoeging tot die Afrikaanse poësielandskap bied 'n gelaagde blik op identiteit, geheue en die spanning tussen stilte en spraak. Hierdie skrywe ondersoek hoe hierdie bundel deur sy temas, klankpatrone en beelde 'n unieke posisie inneem binne die breër tradisie van Afrikaanse digkuns.
Titel van bundel: Gedigte deur Breg Joubert
Uitgewer: HartWood Digitale Drukkers, 2025
Resensie: Gedigte deur Breg Joubert
Gedigte deur Breg Joubert is 'n digbundel wat nie skree nie — maar dit slaan jou asem weg, oorspoel jou sinne, trek tou met jou emosies en verinneweer jou gemoed met goedverkose woorde. Dié bundel is 'n monument van innerlike landskappe, geskryf in verse wat met die leser praat.
Joubert se temas is diep menslik: drome, gebede, natuur, herinneringe, en die broosheid van vrouwees, van menswees. Tog vermy sy clichés met 'n tegniese bekwaamheid en stilistiese fynheid wat haar werk laat uitstaan.
Die toon is meestal introspektief, met 'n onderliggende rouheid — maar nooit melodramaties nie. In gedigte soos “son se seisoenklere” beïndruk Joubert met haar woorde wat netsowel skilderye kan wees.
> “op die oewer van die horison
> lê die son naak
> haar somerbaadjie uitgetrek”
Die styl is minimalisties, met slim gebruik van enjambement en alledaagse Afrikaanse beelde. Taalgebruik is eenvoudig, maar psigologies gelaai. Sy vermy rym en voorspelbaarheid, maar nie resonansie nie.
Joubert se grootste krag lê in haar vermoë om emosie tussen reëls te plaas — die sogenaamde witruimtes dra net soveel gewig as die woorde self. Dit is veral merkbaar in die gedig “verslete volk”, waar 'n reël van net ses woorde 'n wêreld van verlies en seer openbaar.
> “verslete lê ons volk wêreldwyd versprei...”
Hierdie bundel is nie vir haastige lesers nie. Dit vra aandag, stilte en 'n sagte hart. Maar vir dié wat bereid is om stadig te lees, is dit 'n beloning van ragfyn taal en rou waarheid.
Gedigte deur Breg Joubert is 'n digbundel wat sy leser nie net ontroer nie, maar herskryf — 'n bundel wat die fluisteringe binne elkeen van ons herken en eerbiedig. Joubert het 'n bundel geskryf wat vir jare in herlees sal leef.
Hier antwoord Joubert self 'n paar vrae oor haar bundel:
Wat het jou geïnspireer om hierdie bundel te skryf?
My hoofrede was om al my gedigte in boekvorm te kry voor ek weer alles verloor soos met baie van my ou werke wat ek reeds verloor het. Ek wou ook hê dit moet dien as nalatenskap vir ons twee seuns en kleinkind(ers) omrede afstand mens amper vervreem van mekaar. Ek deel basies my karakter met hulle.
Is daar 'n oorhoofse tema of draad wat die gedigte aan mekaar bind?
Dalk net 'boodskap'.
My gunstelinge: geloof, hoop, omgee, passie vir bome veral vrugtebome (daar is geen groter vreugde en bewys van groter dinge wanneer saad ontkiem en groei tot 'n boom wat vrugte gee - so ook met die mens), menswees - liefde teenoor mekaar, die smal & die wye pad.
Het jy 'n gunstelinggedig in die bundel – en hoekom juis daardie een?
Almal is my werk en ek is tevrede met elkeen.
Hoe hoop jy lesers moet voel wanneer hulle die bundel klaar lees?
Die boodskap is om op te bou eerder as om af te breek. Hopelik om die leser stof tot nadenke te gee en dalk insigte tot verbetering van die self. Ek wil die leser laat verstaan niemand is perfek nie. Almal maak foute en almal kan weer opstaan. Dit is 'n keuse wat net jy kan maak. Daar is altyd hoop ongeag wat in jou lewe gebeur. Wat jy daarvan gaan maak gaan afhang van jou eie besluite.
Hoe verskil jou skryfproses vir poësie van ander skryfwerk wat jy doen?
Ek skryf vir die gewone mense en probeer nie iemand beïndruk met onverstaanbare, hogere langdradige geskryf nie. My skryfproses bly maar dieselfde en word nie regtig beïnvloed deur spesifieke opdragte nie behalwe wanneer ek moet rym of spesifiek digsoorte moet doen. Ek doen nie juis ander skryfwerk nie, want my ingebore liefde lê by gedigte - meestal kort en kragtig.
Skryf jy elke dag of wag jy vir inspirasie?
Ek sal elke dag kan skryf, maar my bestaan is om skoon te maak, tuin te maak, te versorg en laaste om te skryf.
Niks hoef my te inspireer nie. Alles gaan vir my oor waarneming en of ek tyd het om te skryf. My gedagtes loop oor van besig wees, dit is dieselfde as hiperaktief wees - wat ek wel is. As kleuter wou ek baie graag skryf. Ek onthou die bladsye vol golwende strepies wat ek gemaak het wat kastig die woorde en sinne was van alles wat ek 'geskryf' het. Dit was dan in 'n koevert gebêre en in 'n laai weggesteek. My eerste woord wat ek kon skryf was die Engelse woord 'the'. Dit is die woord wat vir my die mooiste gelyk het en ek het my ma gevra wat die woord is. In daardie dae het ons nie geweet van tv of skool voor jy die dag skool toe gegaan het nie. Ek het ook glad nie van skool gehou nie omdat ek baie senuweeagtig was tussen so baie mense. Ons het in die bosse grootgeword (bosbou omgewing).
Het jy 'n spesifieke plek of ritueel waar jy die beste gedigte skryf?
Ek het geen ritueel nie. 'n Idee, gedagte of iets waaraan ek baie d**k skep die behoefte om te skryf en dan sal ek soms (nie altyd) alles los om dit gou neer te pen. Dit is soos 'n ingewing van die oomblik wanneer 'n liggie vonk.
Hoe hanteer jy dit as 'n gedig nie “wil werk” nie?
Geen gedig kan nie werk nie. Een woord kan 'n vonkie maak vir iemand. Nee wat, sou dit gebeur hy werk nie, dan verander ek 'n woord of reël of twee. Dit is soos en deel van die lewe.
Watter digters of skrywers het jou die meeste beïnvloed?
Nie een nie. Ek is nie 'n leser nie en het nooit die voorreg gehad om enige digbundels eers te gesien het of te besit nie tot verlede jaar (2024) toe ek 'n hele kas vol bundels deur die jaar aangekoop het - waarvoor ek tot vandag toe nog nie kans gehad het om te lees nie omdat ek in my tuin boer.
Het jou eie lewe en ervarings 'n groot rol gespeel in die bundel se inhoud?
Van dit en ander was opdragte van die diggroepe. Twee van die gedigte in my bundel het 'n foto elk van skildery wat ek geverf het (ek het geen benul van verf nie, maar ja, dit is my skilderye). Die enigste gedigte wat 'n foto (skildery) gekry het in die bundel, is visioen-drome wat ek gehad het. My ander visioene is in gedigte versteek in die bundel.
As jy jou bundel in drie woorde moet opsom, watter sou dit wees?
Alledaags, eerlik, verbeelding.
(My bundel se onderwerpe is so klein soos my kluisenaarswêreldjie met 'n tv en selfoon wat die res van die wêreld vir my wys.)
Wat het jou die meeste verras toe jy die gedigte later weer herlees het?
Niks nie, ek ken mos my werke - hoe kan ek myself verras.
Wie is Breg?
In een woord is ek 'n kluisenaar om nader aan die Here te leef en is besonder lief vir álles wat Hy geskep het. Mag herlewing seëvier in hierdie siek wêreld. Ek is doodgewoon en hou niks van fieterjasies nie. Streng, maar nie kwaai. Kan baie lag maar is ook baie ernstig. Mense loop maklik oor my; selfs my katte en al die goggas in die tuin. Ek het 'n groot, groot liefde vir die natuur en diere. Ek gee eerder as om op te gaar - ek is nie 'n spens of stoorkamer nie. Ek verkies baie eerder om minimalisties te wees. My wens is dat almal sal ophou mors (veral met kos) en ek wens ook mense kan leer om te herwin. Glas, metale, plastiek en papier hoort nie op ashope nie.
*** As jy nuuskierig is oor hierdie bundel, en een wil bestel, stuur asseblief ‘n WhatsApp na Magda de Korte by 076 845 7980. Die bundel van 245 bladsye kos R250.00 (plus R60.00 vir Paxi indien nodig).