25/09/2025
⭐⭐Soms loop je te lopen in de boekhandel en valt je oog op een boek dat je blik niet loslaat. Vreemde Tekeningen was er zo een. Het felgroene kleurtje, de incognito schrijver (bekend van Youtube!), de Japanse belofte en – inderdaad zeg – de vreemde tekeningen: ik kreeg spontaan trek om dit horror-mysterie even grondig op te lossen. Lekker meedenken, puzzelen en als beloning het antwoord nog eerder weten dan de hoofdpersoon. Een soort Agatha Christie meets Haruki Murakami, dat kan toch alleen maar fire zijn? Nou…
We volgen een diverse cast aan karakters die zich buigen over raadsels waarin vreemde tekeningen met verborgen boodschappen centraal staan. Raadsels die samen inzicht kunnen geven in een getroubleerde familiegeschiedenis met dodelijke afloop. Helaas worden de personages in het boek niet verder uitgediept dan om te kunnen verklaren waarom ze zich zo vastbijten in deze raadsels. Dit hangt samen met het visuele aspect van het boek. Die tekeningen waar het om draait, lijken soms wel de eigenlijke hoofdpersoon. Waar ik dan als hoopvolle raadseloplosser tegenaan loop is dat ik heel tekstueel ben ingesteld. Ik kan kijken naar een plaatje, en ‘het’ toch niet zien.
In plaats van raadsels oplossen, heb ik daarom vooral meegelezen hoe de karakters in het boek de raadsels oplossen. Terwijl ik bij klassieke Whodunnits vroeger al gauw mijn eigen theorieën had over het wie, hoe en waarom. Ik hoopte op een ‘gotcha!’, maar ik bleef achter met meer iets van een ‘oh, ok. Ja, dat kan.’
Mensen die ik over dit boek gesproken heb, gaven veelal deze zelfde kritieken mee. Nou hang ik al dan niet toevallig vooral met vrouwen van 40+ met een alfa-vakkenpakket onder de riem. Niks mis mee, maar demografisch wat eenzijdig. Wij vroegen ons daarom hardop af of jongeren, mannen en beta-minded mensen beter uit de voeten kunnen met dit eerste werk in boekvorm van de Banksy-achtige Youtube-sensatie, met z’n worteling in de Japanse cultuur en de visuele aard van het mysterie. Het is wederom aan de jeugd om ons ongelijk te bewijzen.
